Het Birma-Siam Spoorweg monument op Bronbeek heeft een van de “hellships” van de japanse zeetransporten gedurende WO2, een voorname plaats gegeven op haar monument door de gravering van een dramatische grafiek van het zinkend schip en de naam Nitimei Maru. (zie foto)
Voor buitenstaanders en bezoekers aan het monument is niet duidelijk wat dit schip met de aanleg van de dodenspoorweg te maken heeft. Immers er is geen verdere uitleg en aanwijzing te vinden op het monument.
Als een van de zonen van een van de slachtoffers van dit schip die in de Golf van Martaban (nabij Moulmein Birma) door geallieerde bommenwerpers tot zinken werd gebracht, wist ik dat dit schip als “hoofdleverancier” gerekend kan worden van 900+ overlevenden van dit zinken en later te werk gesteld bij de aanleg van de dodenspoorweg en waarvan velen bij deze aanleg omkwamen.
Vorig jaar heb ik het genoegen gehad dit monument te bezoeken en tot mijn verrassing de naam van het 
schip als een inclusieve aanwezigheid op het monument te vinden. Direct daarna was ik gaan zoeken naar de naam van mijn vader op de herdenkingsmuur erachter. Helaas kon ik die niet vinden.
Welleswaar was hij en de andere nederlandse slachtoffers te vroeg omgekomen om een posthume ereplaats te vinden op de muur.
MAAR WAAROM IS EEN VIJANDIG JAPANS TRANSPORT SCHIP WEL DIE EER GEGEVEN?
Op het ogenblik ben ik alleen begonnen met een actie voor de plaatsing van alle 38 namen die ik hieronder plaatst. Wellicht willen nabestaanden van deze namen mij helpen met deze actie. Ze kunnen me bereiken op wvonstockhausen@hotmail.com
Walter von Stockhausen
————-
De 38 :
Wilhelmus Berg , Willem Berkeveld, Anthony Adrianus Biesheuvel, Jacob Bouquet, Albert Bouter, Eugne George Brouwer, Alphonse George Brunet de Rochebrune, Herman Burg, Adrianus Gerardus Consemulder, Andr Correlje, Henri Hubert Andr Crugten, Rudi Dumas, Jan Pieter Evertse, Johannes Petrus Fleuren, Reijer Wijnandus Willem Theodoor Gaag, Adrianus Haas, Johannes Heuvel, Louis Joseph Marie Hoeberechts, Johannes Hendrikus Hoeven, Evert Houthuijzen, Marinus Huismans, Wilhelmus Johannes Huizinga, Johannes Jansen, Adriaan Konings, Jan Thijs Kooij, Hendrik Meer, Jan Frederik Meijer, Hendrik Olivier, Petrus Adrianus Joseph Oorschot, Theodorus Johannes Peelen, Theodorus Marinus Snijders, Hendricus Soetens, Hans Waldemar Adalbert Stockhausen, Otto Tergouw, Johan Willem Verhoeven, Klaas Vos, Roelof Hendrik Walda, George Frederik Zegers Veeckens.
...................
Indisch4ever 
Dat ging even te gauw.
Nu voeg ik nog toe:
Wij, oorlogsvrijwillge Stoottroepers ‘van het eerste uur’, waren allemaal voormalige verzetsstrijders.
Wij begrepen dus heel goed welke emoties de Indonesische bevolking toen onderging.
En wij deden dus ons uiterste best om ze te steunen en te beveiligen.
Nu heb ik de vierkantjes nog aangetipt.
Dag lieve mensen, dag Wieteke,
Kunt u mij helpen aan een foto van de Nitimei Maru?
Van harte,
Charles Destrée,
ooit orang belanda, die 1000 dagen lang – van maart 1946 tot juli 1948 – in Indonesië in een vriendschappelijke verhouding met de bevolking mocht leven.
Grote foto’s van die plaquettes staan op het internet
http://members.quicknet.nl/g.pietraroia/mijnweb14/
Klik op de plaatjes dan zijn de namen leesbaar.
De slachtoffers van de Nitimei Maru staan er niet bij.
Bovenstaande pikirans was geplaatst onder de veronderstelling dat de namen van de Pakan Baroe slachtoffers inderdaad niet vermeld staan op de Bronbeek herinneringsmuur.
Echter is hier een citaat van een recente brief van het secretariaat:
“The Wall with the names names of the victims of the Burma-Siam Railway and Pakan Baru Ralrway was initiated and fully financed by Mr. C.J. van den Barselaar….”
Volgens hun eigen website is dat niet het geval omdat je alleen maar de namen heb van de verscheidene werkkampen en hun slachtoffers in Birma.
Helaas is dat voor mij hier helemaal in San Francisco niet mogelijk dit daadwerkelijk na te gaan. Ik vraag me af wie me hier een uitsluitsel kan geven.
Degenen die de ontwikkeling van het Birma Siam Spoorweg monument hebben gevolgd kunnen constateren dat het monument voor slachtoffers van de Pakan Baroe Spoorweg aanleg pas later bij de Birma Siam Spoorweg werden bijgevoegd met de plaatsing van een plakaat zonder vermelding van de namen van de slachtoffers.
Dit is de reden dat ook hun namen niet vermeld staan op de herdenkingsmuur. Een mogelijke uitbreiding van de bestaande muur schijnt niet mogelijk te zijn vanwege ruimtegebrek en mogelijke bezwaren van de buren van Bronbeek die hun park uitzicht belemmerd zullen zien worden.
Hier is mijn voorstel. Er schijnt genoeg ruimte te zijn op het grind aan weerszijden van de pagodas.
Plaats links een gelijkgesoortige plakaat met de Nitimei Maru namen en rechts die van de Pakan Baroe slachtoffers. Estetische symmetrie is nu gehandhaafd.
Beste Gert,
Sorry voor het zeer late antwoord. Hier kan je uitvinden over je grootvader.
http://www.shbss.nl/namenlijst.asp
Beste Walter
Ik ben opzoek naar meer informatie over mijn grootvader
August Lodewijk Feberwee, zijn broers Alfred en Adolf Hugo die ook te werk zijn gesteld aan de Birma Siam spoorweg. Ik weet dat August Lodewijk en in ieder geval n van zijn broers aan boord waren van een schip datwerd gebombardeerd en dat zij dit hebben overleefd.
Ik vermoed, ook naar aanleiding van andere aanwijzingen dat zij op Nitimei Maru aanwezig waren.
Ik zou hierbij willen vragen of mensen de naam Feberwee misschien nog kunnen herinneren en of zij mijmisschien meer over hen zouden kunnen vertellen.
Alvast hartelijk dank!
Gert Feberwee
Hallo Gert Feberwee
Heette hun vader August, en hun moeder Johanna Hermanna ?
Zo ja, wil je dan even reageren.?
b.v.d.
m.v.g.
Gerrit
Beste Gerrit
Mijn excuus voor de late reactie. Ik hoop dat dit bericht je nog bereikt
want het is uiteraard al weer meer dan 2 jaar geleden.
Mijn email adres is gertfeberwee@gmail.com
Alvast dank
Gert
Beste Walter,
Mijn opa zat ook op de Nitimei Maru en overleefde de aanval. Waarschijnlijk was hij wel gewond, want hij stierf 1 maand later. Maar misschien ook door ziekte. Zijn naam was Johannes Martinus Snabili en hij kwam uit Magelang. Als je meer info hebt, dan hoor ik dat graag.
Een tip voor anderen. Het rode kruis kan misschien behulpzaam zijn bij het invullen van ontbrekende gegevens. In het kader van het opsporen van vermisten hebben zij allerlei archieven uitgeplozen en dossiers van oorlogsslachtoffers aangelegd.
Met vriendelijke groet,
Cindy
Beste mensen,
Tot mijn grote verrassing kwam ik de naam van mijn grootvader (Louis Hoeberechts) tegen bij de lijst van slachtoffers van de Mimitei Maru.
Altijd heb ik het verhaal gehoord dat hij werd verscheept op een Japans schip en dat hij als enige is omgekomen. Hij zou, volgens de verhalen, op het dek hebben gestaan en in een pan soep hebben staan roeren. Bij toeval zou hij door een granaatscherf uit een Amerikaans vliegtuig zijn getroffen.
Dit verhaal is dus maar ten dele waar en waarschijnlijk heeft hij nog geluk gehad dat hij niet zo lang heeft geleefd dat hij aan de Birma spoorlijn heeft moeten werken. Veel leed is hem bespaard gebleven.
Wel vind ik het erg fijn om te weten hoe het schip heet waarop hij heeft gezeten.
Misschien kan iemand mij meer vertellen over de hele reis (en alles wat er voor deze tocht is gebeurd).
Via mijn vader heb ik wel het een en ander gehoord, maar dat was vanuit het perspectief van ene indertijd kleine jongen.
Hij weet dat zijn vader gevangen zat en dat zijn moeder, broer en hij pas na de oorlog hebben gehoord dat hij is omgekomen.
Helaas is mijn vader inmiddels zelf ook overleden, maar zijn broer leeft nog. Ik zal deze informatie zeker aan hem doorspelen.
Dus, als u meer weet, ik hoor het heel graag. Ook om de herinnering aan de familie levend te houden voor mijn eigen kinderen.
Met vriendelijke groet,
Ellen Hoeberechts
Je link staat erbij, Teun !
Ik zou het op prijs stellen indien u mijn site wilt linken onder het hoofdstuk KNIL.
Ben op zoek naar familieleden van de omgekomen Knil- en Koninklijke Marine personen in WO II in Zuid-Oost Azi. Indien u er prijs op stelt, zal ik uw site ook linken. Mijn site zal voorzover mogelijk alle namen van de militairen bevatten. Op- en of aanmerkingen op de site http://www.wereldoorlog2.com zijn welkom. Met vriendelijke groet Teun Heijstek.
De URL van de site is:
http://www.geocities.com/nitimeimaru
Beste Han,
Bedank voor je reactie. Ik stel voor de actie comite website te bezoeken waar je wat meer informatie kan vinden. Iedere dag komen er nieuwe dingen bij.
Ook stel ik voor een email te sturen naar nitimeimaru@yahoo.com zodat je op hun mailing lijst kom.
Als Jan Pieter voor de oorlog in Magelang is tercht gekomen weet ik ongeveer hoe zijn ellendige reis als krijgsgevangene is verlopen.
Walter.
Familie van mij, Jan Pieter Evertse is als KNIL militair omgekomen op de Nitimei Maru. Hij is geboren te Haamstede op 3 maart 1903 in Haamstede en ging waarschijnlijk in 1931 over naar het KNIL. Hoe kan ik meer over hem te weten komen over hem en zijn diensttijd bij het KNIL en zijn er foto’s van hem en de Nitimei Maru bekend. Wie kan mij hierover inlichten. Voor de familie blijft het een groot raadsel.
Tot nu toe heb ik op mijn emails aan het bestuur van de Birma-Siam nog steeds geen antwoord of reacties ontvangen.
Dit komt waarschijnlijk omdat zij misschien ‘kortverbanders’ van het comite zijn.
Waarom ik dat denk is het feit na bezoek van hun website waarin ik las:
“Er wordt nog volop gewerkt aan de site en we mogen u dan ook aanraden de site regelmatig te bezoeken.”
Maar verder las ik dat:
“Deze site is voor het laatst bijgewerkt op 19 december 2006”
Dat is dus een tijd geleden. Dan staat er geen info over de komende 2008 herdenking. Komt die er nog? Ook waren er geen fotos te bekijken van de 2007 herdenking.
Is de site nog wel actief vraag ik me af en berhaupt het hele comite.
Wellicht heeft iemand hier een anwoord op.
Dank Maria voor je steun. Is het mogelijk dat je oom de Nitimei Maru bombardering overleefde? Volgens mijn onderzoek resultaten zijn alle Nederlandse krijsgevangenen dwz 965-38 van de Nitimei Maru te werk gesteld in de Thanbyuzayat kamp.
Mijn actie heeft nu een naam: Actie Groep Nitimei Maru 38. Hiervoor is een website opgezet op http://www.geocities.com/nitimeimaru in het engels en nederlands. Mijn zoon uit Breda heeft de leiding van de actie in Nederland op zich genomen.
Walter von Stockhausen.
Hallo Walter,
Ik ben het eens met je om door te zetten met deze actie. Als ze de namen te weten komen is er helemaal geen excuse meer voor plus/ minus aantal slachtoffers!
Ik heb de naam van mijn Oom gevonden op de ‘Thanbyuzayat’ lijst.
Als je eraan denk als men maar alleen van en familie lid weet, en hoe het leven van hun nabestaanden zo veranderd is geworden door deze omstandigheden dan moeten een ieder’s naam die ze maar kunnen vinden op die muur geschreven worden.
Maar toch denk ik ook dat ze niet over/van elk persoon weten, velen van deze slachtoffers bestonden gewoonweg niet voor de Japanners toen ,levend of dood. Gemeen om te zeggen maar al eenmaal zo.
Pukul terus, hoop voor jouw sucess!
Gr SenangHati
Allereerst dus bedankt voor de plaatsing van het artikel. Wat de reactie betreft van Blauwvogeltje, bedankt voor de toelichting dat de aanwezigheid van het japans schip als symbool van de 38 beschouwd moet worden.
Heb wel er nog steeds moeite mee hoor en met de kryptische nummer “+50″ naast de naam van het schip. Als het voor mij gemakkelijk was om helemaal vanuit California achter de namen te komen van de 38 zou het voor hun veel gemakkelijker zijn erachter te komen.
Hier is een extreem voorbeeld. Hoe zullen de japanners denken als op de Hiroshima monument de Enola Gay zeer prominent is afgebeeld met ” + het nummer van het aantal slachtoffers”. Overigens ben ik van mening dat die a-boom niet te vroeg is gegooid. Het heeft het leven van mijn oudere broer gered en van vele anderen. Maar dat is een ander verhaal.
Om terug te gaan op mijn actie. Ik heb het genoegen gehad een email te ontvangen van een overlevende van de Birma spoorweg en een bekendheid in Nederland en hij was met me eens dat de 38 zeker een plaats moeten hebben met de anderen op de herdenkings muur.
Waarom ik nu dus via Indisch4Ever mijn actie aan de grote klok hebt gehangen moet gezocht worden in mijn frustatie dat mijn emails aan de voorzitter en bestuursleden van het comite volkomen genegeerd wordt.
Niet eens een bevestiging van ontvangst.
Nu is mij dus verteld dat de voorzitter op het ogenblik ziek is en ik dus het uitblijven van een reactie kan begrijpen.
Walter von Stockhausen.
Hi Walter,
Het schip op de plaquette staat symbool voor de 38 overledenen natuurlijk
Maar je hebt wel gelijk dat die namen ook op de muur gezet moet worden..