Ik ben een echte cultuurbarbaar.. Twee maanden terug lukte het me voor het eerst sinds 20 jaar een boek helemaal uit te lezen. Daarvoor was ik al begonnen aan een ander boek, weggelegd… en toen kwam ik er niet meer aan toe het op te pakken en door te worstelen.
Maar vandaag had ik het ineens in mijn handen en hoera hoera… ik las enkele bladzijdes in het boek ‘Batavia’ van Hendrik Niemeijer.
Op pagina 175 beschrijft hij een volkstafereel in het Batavia van ongeveer het jaar 1700.
quote
Het verschil in gedrag tussen de zwarte volksvrouwen en de inlandse of mestieze nonja’s was dus gradueel. Het schelden, het slaan met de muil met de houten zool op het gezicht van de vijand en het lichten van de kabaya (optillen van jak of baadje) behoorden alle tot de accessoires va het Bataviase buurtgekijf.

——————-
Tjeeee… onmiddellijk kwam bij mij het beeld dat de kabaya omhoog werd getrokken tot aan de keel en dat de vrouwen geen ander kledingstuk hadden onder kabaya..
Maar nee…. Ik vat de regels na de quote samen:
Kennelijk was Paulina een mesties en zij bedreigde haar buurvrouw met de woorden dat zij haar slaven opdracht zou geven de buurvrouw te slaan met de muil.
De buurman, het gebeurde op straat voor hun woningen, verzocht omstanders zich te melden als getuigen van deze bedreiging.
De schrijver vervolgt:
quote Daarop liet Paulina meteen alle remmen los, lichtte haar kabaya en riep: “Wat njonja, wat getuygen! dát (cloppende op haer bloot achterquartier) is voor njonja en voor de getuygen!
En ik maar denken dat “mooning” een 20e eeuwse uitvinding was..