Aankondiging activiteit vanavond, 27 oktober in het Moluks Historisch Museum in Utrecht ‘Indie Verteld’. Oral history; de psychologie en de historische bruikbaarheid. Naar aanleiding van het audio-cd boekje ‘Indie Verteld’ met een compilatie van interviewfragmenten uit de collectie van de Stichting Monderlinge Geschiedenis Indonesi van het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde, organiseert het KITLV op donderdagavond 27 oktober een programma rondom het thema ”oral history’.
Het programma bestaat uit lezingen door, achtereenvolgens, Marieke Brand over de audio-cd ‘Indie Verteld’, Ellen Derksen over de psychologische aspecten van oral history en Eveline Buchheim (onderzoekster bij het NIOD) over de bruikbaarheid van orale bronnen voor onderzoek. Aansluitend volgt een discussie onder leiding van Fridus Steijlen.
Datum: donderdag 27 oktober 2005
Plaats: Moluks Historisch Museum, Kruisstraat 313, Utrecht Aanvang: 19:30 uur
...................
Indisch4ever 
De waarde van orale geschiedenis: Een reactie op “Apa 2de generasi? Die weet toch nul van Indië?”
Uit respect voor de nagedachtenis aan Wieteke van Dort reageer ik niet bij het topic “I.M. Wieteke van Dort”, maar onder het topic oral history, waar de discussie in alle redelijkheid thuishoort.
De gewraakte opmerking betreft: “Apa 2de generasi? Die weet toch nul van Indië?”. Als verwijt wordt er vaak aan toegevoegd: “ze (tweede generatie) hebben HET niet meegemaakt.” De opmerking is duidelijk een voorwendsel om de 2e generatie tot zwijgen te brengen . Het betwist het legitieme recht om kritische opmerkingen te plaatsen bij verhalen van de 1e generatie of generatie 1.5.
De persoonlijke verhalen (oral history) geven weliswaar “unieke perspectieven, complexe inzichten, maar ook context en nuance. Zodoende maken deze verhalen (narratieven) de geschiedenis tastbaar en brengen ze het verleden dichter bij het heden, waardoor het publiek meer betrokken raakt”.
• Maar herinneringen kunnen met de tijd vervagen of onbetrouwbaar worden, wat de nauwkeurigheid van de informatie beïnvloedt
• De verhalen zijn gekleurd door de interpretatie en het perspectief van de verteller, wat kan leiden tot vertekeningen
• Niet alle betrokkenen zijn even bereid of in staat om details uit hun verhaal te delen, wat kan leiden tot een eenzijdig beeld. Er zijn hiervan talloze voorbeelden
• Het kan moeilijk zijn om de juistheid van mondelinge overleveringen te bevestigen, waar zijn de andere getuigen
Maar er zijn uitzonderingen van oral history die boven het maaiveld uitsteken. Zoals het bewogen en gedetailleerd verhaal van Hans Kemper over de gebeurtenissen in de Simpang Club en zijn verblijf in de Werfstraatgevangenis in oktober/november 1945. Zijn aangrijpend verhaal is weergegeven in verschillende documentaires. H. Bussemaker vond deze getuigenis zo belangrijk dat hij Hans Kemper persoonlijk opzocht in Breda en in zijn boek Bersiap! Opstand in het Paradijs verschillende malen naar hem verwijst. In het boek Akal geeft Lilj Anna Perdijk een verbluffend inzicht in het leven van Bo Keller, een uitzonderlijk en onvergetelijke Indo.
Bo Keller en Hans Kemper zijn unieke voorbeelden van authentiek mensen, van een generatie, die Indie zeer bewust meemaken , waaraan volgende generaties zich in herkennen en aan kunnen spiegelen.
Maar als er plompverloren nog wel in een In Memoriam wordt geschreven “Apa 2de generasi? Die weet toch nul van Indië?” , dan zijn de rapen wel gaar.
Hoe kan de 2de generatie de Indische geschiedenis dan doortellen. Wat hebben Marion Bloem en Alfred Birney dan geschreven om een willekeurig voorbeeld te noemen? Ze zijn spraakmakend en hebben Indisch Nederland/Indo-europeanen wel op de kaart gezet van (literair) Nederland.
Ik las dit topic en ik dacht………………..kommmmm laat ik dit pakket eens bestellen.
Zogezegd, zo gedaan… 😛