Bibi Breijman, bekend van de tv-show Cherso heeft de finale bereikt van het spelprogramma ‘Echte meisjes op zoek naar zichzelf’.
De ontknoping wordt de volgende week uitgezonden.
Indisch3.0: Het Indische is een rode draad in Bibi’s leven. “Met mijn familie ging ik altijd naar pasars, Indische avonden en Semarang-reünies
-
Elke dag Indisch nieuws en wetenswaardigheden.
!
Heeft u tips, een foto, een oproep of wilt u een column/pikiran schrijven, jangan malu-malu.
indisch4ever@gmail.com
!
En ken je deze?:
en 
- Het archief van Indisch4ever
is best wel te filmen !!
...................
...................
.......... Bekijk ook
de archipelsite
met honderden topics.
Zoekt en gij zult vinden. ! -
Indische portretten
ingezonden door de lezers.
-
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
XXXXXXXXXXXXXX
Bertha Lammerts van Bueren-de WitXXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
!!!!!!!!!!!
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
van Hall
Smith
Emy Augustina
Detajongens
von Stietz
de Bar
Soerabayaschool ca 1953
Wie zijn dit ?
Damwijk
Klein
IJsselmuiden
van Braam
Zuiderkruis
Foto
Koster
Versteegh
Baume
Falck
Boutmy
Otto
oma Eugenie Henriette Smith
Meliezer-Andes
christelijk lyceum bandoeng
christelijk lyceum bandoeng
Saini Feekes
Mendes da Costa
Anthonijsz
Bromostraat
Wie?
Tambaksari/Soerabaja-1946
Ornek
van Dijk
.Haacke-von Liebenstein
Theuvenet
Sollaart
Berger-de Vries
Foto's gemaakt door Henrij Beingsick
Augustine Samson-Abels
Samson
Huygens
Hartman
Otto en Winsser
Marianne Gilles Hetarie
Constance en Pauline
Versteegh
Lotje Blanken
Charlotte Hooper
John Rhemrev
Schultze
W.A. Goutier
Otto-Winsser
Bastiaans
Verhoeff
Beisenherz
Stobbe
Wendt-van Namen
Harbord
Pillis-Reijneke
Nitalessy-Papilaja
Reijneke
Oertel-Damwijk
Bruidspaar te Semarang
Daniel
Krijgsman
van Dun
Ubbens en van der Spek
Kuhr
Oertel
Nijenhuis-Eschweiler
Wie ben je
Philippi-Hanssens
Tarenskeen-Anthonijsz
Hoorn-Dubbelman
Mendes da Costa
Palembang
Indisch4ever 
Het woord SINJO komt uit SIGNORE.iS HET EEN SCHELD WOORD?
@WalSuparmo; ‘sinjo etc.’- Kan als scheldwoord gebruikt worden. Zo ook bv. belanda! Of abang. Ik heb een sinjo vriend, die niet van een belanda te onderscheiden is. Bij een gesprek noemt hij zichzelf steevast ; ‘ben een echte sinjo, hoor !’
@ de la Croix
sinjo (jongeheer, mannelijke halfbloed)
M. De Coster (2007), Groot scheldwoordenboek
sinjo: (verouderd) halfbloed, indo(jongen). Komt van het Portugese woord sinho. Van een indo die een hoge maatschappelijke positie wist te bereiken, werd wel eens gezegd: ‘Als sinjo heeft hij het toch ver geschopt.’
Hij zag mevrouw Van Oudijck dadelijk, en de twee kleine jongens, René en Ricus, in tegenstelling van hem twee kleine sinjos, die zij van Batavia meebracht voor hunne grote vakantie, en haar lijfmeid Oerip. (Louis Couperus, De stille kracht, 1900)
Allah toch, baboe, hou de sinjo bij je… Maar baboe, doe eerst mijn rok dicht. (Louis Couperus: De boeken der kleine zielen, 1901-1903)
Het scheldwoord ‘sinjo’ werpt niet slechts de volbloed den halfbloed naar het hoofd doch Indo’s kaatsen het ook elkander gaarne toe. (De Groene Amsterdammer, 07/01/1922)
Johan fabricius geeft in zijn boek “Halfbloed” aan:
Sinjo van het Portugese Senhor, vaak als scheldwoord voor Indo-Europeanen gebruikt.
Sinjo is ook afgeleid van het latijn: senior
…en onder de sinjo’s had (en heb?) je de grote boengs en de kleine boengs. De grote hadden gestudeerd en een goede baan, de kleine bleven aan de rand van de kampong. Dit onderscheid is een van de oorzaken dat er nooit eenheid is en kan onstaan onder Indo’s,
Iets heel anders is, dat er Indo’s zijn die decennia lang niets te maken hebben gehad met het Indische (meestal omdat ze dat niet wilden), maar op latere leeftijd toch terugvallen op hun roots. De salon-Indo’s die tot het meest hinderlijke soort behoren, omdat zij een hele ontwikkeling in het Indische hebben gemist en opeens mee gaan praten over zaken die zij totaal niet in context kunnen plaatsen.
Salon Indo ?
Lho, daar kunnen de wijze oudgedienden die nog kunnen en willen praten bepaalde zaken uitleggen.
Vooral aan die jonkies die in Olland zijn geboren .
Voor mij persoonlijk is het geen scheldwoord ,toen een paar oudjes mij Njo(Sinjo) noemden, ik voel me zelf geaccepteerd , want laten we eerlijk zijn een Sinjo Indonesische tulen bestaat toch niet ?
@Surya Atmadja; Njo(sinjo) etc.’- ik wou dat je nog onder ons was, want dit antwoord is als uit mijn hart > Eens, in 1980 bij mijn allereerste bezoek, met mijn gezin na 35 jaar terug, vroeg ik aan een oude man, die mij in het Nederlands aansprak; ‘en, hoe vindt u het Pah, dat wij nu terug komen?’ Zijn antwoord was kort, maar ik kreeg er een warm gevoel van. Hij keek mij recht in de ogen antwoordde; ‘njo, ik ben blij dat je terug gekomen bent. Selamat datang!’
@ik ben blij dat je terug gekomen bent …
# Wat ik mij als bijna 12-jarige herinner toen we van het huishoudelijk personeel afscheid namen op weg naar de boot in Tandjong Priok was dat er bij hen verdriet, wanhoop en hierover onbegrip heerste. Van hun nieuwe bourgeoisie hadden de gewone doorsnee mensen toen ook niets te verwachten want die naar ik meen brachten het gros toch niet op een hoger sociaal plan.
Voor baboe Soep was ik sinjo Jan, en ik dacht voor sommige andere familieleden ook. Dat was geen scheldwoord.
Sinjo Pierre ,even terug naar de songs en wel naar een voorspellende/waarschuwende lied- twee blauwe ogen,zo innig en trouw
één van(de) Bibi en één vd,vrouw.
Veel plezier op de TTF siBo
Ja, dat liedje ken ik wel. Alleen kon dat blauwe oog van die arme Bibi niet natuurlijk zijn, most likely van een Sinjo Mabok.
Overigens … die commandant van mij was majoor Andy (André) Klein, nog luitenant in Nieuw Guinea. Misschien ken je hem uit jouw NNG tijd.
Pak Pierre
Geachte Pak Pierre,ik kan geen off. van deze naam,maar er komt heel vaag bij me op de woorden van ’t lied noni Semarang…,ik dacht Pesapèn.
En die van Semarang waar je voor moest uitkijken ,vervolgen met ”Hèbat gojangnya etc.,etc.. Welterusten siBo
Toch niet “Hèbat goyang pantatnya” kaya hula-hula danseres?
Dat wordt weer onrustig slapen.
Pak Pierre
Gentlemen … gentlemen!
Djangan mandi Kali Persapèn
Kali Persapèn banjak lintah nja
Djangan kawin noni Pesapèn
Noni Persapèn banjak tingkahnja
Ajoen ajoen ajoen in die hoge klapperboom
ajoen ajoen Masmira
Djangan main gila
Ajoen ajoen ajoen in die hoge klapperboom
Ajoen ajoen Masmira
Djangan main gila
Zo, oogjes dicht en snaveltjes toe. Sweet dreams!
Pak Bo , het is niet mijn visie.
Het staat in het boek De Indo van Dr J.Th Koks en wat ik in mijn kinderjaren heb gehoord en meegemaakt heb in Djakarta
Er zijn 3 soorten Indo’s .
1.De kampung-Indo(Sinjo)
2.Kazerne- Indo (anak tangsi)
3.Indo tout court waar men het vaak in aanraking of mee te maken hebben.
In Betawi ken men vroeger de Sinjo Kemajoran , volgens literatuur een wijk waar vroeger de kleine bungs wonen .
De grote bungs en Totoks wonen in de wijk Weltevreden .
Bij de oud Batavianen was het bekend over het doen en laten van jongere Indo groepen uit die wijk , vandaar dat ze soms ook “buaja Kemajoran” werden genoemd .
In mijn lagere schooltijd bij een IEV school kan je Indische klasgenoten op stang jagen als je tegen hun Lu Indo Kemajoran (of Lu Indo Depok ).
Van oorsprong was het Senhor, een Portugese woord voor een jongeman , eigenlijk een koosnaam .
Het aandeel en invloed van de Portugezen en ex gekoloniseerde volkeren van Portugal (Mardijkers)was in de eertse twee eeuwen in Batavia heel erg groot .
Staat ook beschreven in de Encyclopaedie van Nederlandsch Indie P.A van der Lith ( omstreeks 1900) .Als equivalent van jongeheer .
Mijn oude kostbaas en zijn vrienden (1ste generatie Indo’s) noemen mij vaak Njo (van Sinjo).Dat was 40 jr geleden.
Nu in 2012 , noemen een paar oudere indo kennissen mij ook Njo , terwijl voor Indonesische begrippen ik al in de opa klasse zit.
In Indonesia gaan ze met 55jaar al met pensioen en hebben vaak al cucu’s.
salam
siG
.
Nah Pak, ken niet meer salah wissel ,nog steeds een Njo ,geweldig toch!
Ook -Buaja …. is een ”ere” naam.Toen op rappor[t] bij m’n Major Rumemper waarbij hij je aansprak met ”buaja”,dan wist je dat je niet de onderste uit de kan kreeg kon je met een soort eergevoel zijn bureau verlaten.
Zo was het toen met al die sinjo² …. .Mhg siBo
Mijn commandant zei altijd liefkozend: Eééé bangsat!
Pak Pierre
“Jongeren verhollandsen en eisen hun plaats op”….Zeker. Deden en doen mijn kleinkinderen ook. Ik gaf ze ook alle ruimte….maar ik boog niet, en al helemaal niet met alle winden mee, Ik bleef mezelf….dat stelden ze uiteindelijk op prijs.
Juist , het is ook nodig om de oude waarden/cultuuruitingen te behouden.
Anders kunnen de 3de, 4de generaties en verder niet meer terugkijken naar hun geschiedenis of asal usul .
Dan verwaterd het en gaat verdwijnen in de grote multiculti oceaan.
Ik zie me al dat ik in de toekomst op TV beelden of foto/videoverslagen van Indich4ever of van Indo.4 over TTF no 70 een zingende Marokaans- Indische zangeres een dangdut koplo gaat zingen en dansen.
Krijg ik bijvoorbaat al de bibberatie.
@ Pak E.M
Weet je dat Sinjo froeher een scheldwoord was ?
dat is tjampoer…. Indische traditie, niks mis mee
——
Jesse Klaver, Marokkaans-Indische ouders
Zit nu nog in de Tweede Kamer voor Groenlinks
http://nl.wikipedia.org/wiki/Jesse_Klaver
.
.
.
Ik dacht juist dat deze afgeleide Portugese titulatuur in het begin met verve als een soort ere(aanspreek)titel werd gedragen. Zo zie je maar weer. Soms kun je het oude niet behouden.
Geachte Surya Atmadja,Met alle respect voor Uw visie op ”’Sinjo”,deze naam is nooit een scheldnaam geweest.Zo werd toen de zoon van een blanke genoemd en aangesproken tot ong. z’n 16/17 levensjaar ,veelal gevolgd met zijn naam bijv.”sinjo theo”[ als meetpunt van korte broek naar lang]
De meisjes ”Nonni” tot het vrouw zijn.
In gewone huis en keukentaal vaak afgekort tot Njo of Non en dit heeft weer niets met de leeftijd te maken.
Nu nog hoor ik ’t in m’n omgeving als wij(indo) onder elkaar zijn.
mvg siBo
Over “sinjo” staat in mijn boekoe pienter, het “Indisch Lexicon”, het navolgende:
Sienjo (signo, sinjo, sinjoh, sinjor, sinyo). Multatuli 1860: “Mynheer, ik zeide tot den Kliwon dat de Sienjo een Koningskind was”.
Sienjo, dikwyls verkort tot “njo”: jongeheer. Velen meenen dat dit woord van Portugeeschen oorsprong is, vooral ook omdat de afstammelingen van Portugeezen, die nog altyd te Batavia ’n eigenaardige kaste uitmaken, in de wandeling Sienjo’s genoemd worden. Toch is deze etymologie twijfelachtig.
Einde citaat.
Pan Dale’s Etymologisch Woordenboek zegt over “Sinjo”: Jongeheer, mannelijke halfbloed, in die betekenissen opgetekend in 1867.
In mijn Semarangse jeugd werd ik door Indonesische bediendes, kooplui, de Sekolah van mijn school en nog meer wat Indonesisch was en beleefd wilde zijn, aangesproken met “sinjo” of “njo”. Het was de gangbare aanspreektitel voor jongens, zoals Pak Bo ook heeft aangegeven.
Ik kan mij voorstellen dat Totoks die wilden afgeven op hun gemengdbloedige neefjes het woord “sinjo” denigrerend bezigden, waarmee het alsdan in het rijtje terecht kwam van “blauwe”, “liplap” en “klipsteen”.
Pak Pierre (Sinjo Pèrrr)
Dan hoor ik weer, net als weleer
Gamelanklanken heel zacht
Doeh ….. celaka Pak Eppeson,
Nog steeds geen luidsprekers.
Tot overmaat van ramp heb ik heimwee naar die oude Pasar Malam, vooral die eerste yang kecil en knus in Houtrust. Later, toen die Besar werd in het tentenkamp, vooruit dan maar.
Maar PM Besar werd TTF en tentenkamp wordt nu bedoeïnenkamp. Even wennen, of misschien nooit wennen.
Ik weet wel, de oorspronkelijke doelgroep is bij God in de Hemel of hard op weg daar naar toe. Er moet dus een nieuwe markt worden aangeboord om al die tenten te kunnen betalen. Maar het is even slikken.
Was Anneke’s “Brandend zand en een verloren land” een voorteken voor wat 50 jaar later zou komen?
Voor het eerst kom ik in de verleiding met een andere naam te ondertekenen:
Dinosaurus
Selamat Tidur!!!
Alley Oop (alias Fred Flinstone)
Ik dacht dat Tjalie Robinson op een zeker moment minder lol had in de Pasar malam, omdat de sfeer die hij kende in de eerste jaren tanend was . ( ook door de massaliteit)
Oh ironie…. hij noemde Anneke Grönloh als voorbeeld van een veranderde ambiance.
Geblondeerd en met Amerikaanse songs
Maar zo gaat het toch ? Mensen haken af van het aardse.
Jongeren verhollandsen en eisen hun plaats op.
Je kunt niet de sfeer van vroeger conserveren in een potje.
Buig met de wind.
Ik gun iedereen het hare/zijne.
Ik heb alleen mijn weemoed en verdriet aan het elektrieke scherm toevertrouwd, voor het geval een aardig meisje aan mij vraagt:
“Waarom huil jij toch sinjo manis?”
Dino Saurus
Luidsprekertjes zijn niet echt nodig meneer De la Croix. ’t Is meer van:
Jochie, dat is een geluk-kie
‘k Was dat prentje jaren kwijt
‘k Heb nu weer een heel klein stukkie
Uit die goeie ouwe tijd
Dus droogt uw tranen maar Sinjo Manis
Anders komt Rudi van Dalm naar u toe
e.m.
Nou … stuur mij dan maar Bibi, Pak Eppeson.
Pak Pierre
The Semarang Connection!
Was er niet een oud liedje
Jangan kawin, nonni Semarang,
Nonni Semarang, banyak tingkanya …..
Ayoon, ayoon, ayoon ……
Pak Pierre
Dank je wel , ik zegt , geweldig !
Dank je wel , ik zegt , geweldig !! groetjes marino .
Beste David, eerst naar jezelf kijken. Wat wil je eigenlijk?
Ik ben verre van een gezelligheidsmens, ontdek de dingen liever alleen.
Ik eet niet elke dag rijst omdat ik indisch wil zijn, of bezoek kumpulans, pasars. Niks voor mij.
Wel probeer ik verbindingen te leggen.
Bijvoorbeeld.
Ik zie in Ambarawa een kerkgebouw ontworpen door Ed Cuijpers.
Verrek zeg, die man heeft het St. Elisabethziekenhuis in Tilburg ook ontworpen en ook de kerk op de Korvel.
Dan begrijp ik Tilburg beter, of Ed Cupijers, maar ook Indie/Indonesie
Zo zijn er meer van die (grote en kleine dingen) dingen, kijk ook maar in Amsterdam.
Zoiets zullem waarschijnlijk weinig mensen een bal interesseren, maar het geeft mij grote voldoening.
Voor het overige denk ik maar, laat ze maar, ze doen maar.
Het was overigens voor mij ook een schok om dat huis in Boeboetan (Surabaya) nu als snackbar te zien op een foto 😉
Dit jaar komt Bibi niet. Volgend jaar wellicht wel. Er komen namelijk alleen lieden die in de publiciteit zijn en Bibi krijgt nu van alle kanten publiciteit. En als je publiciteit krijgt, zul je wel goed en belangrijk zijn. Er wordt namelijk niet nagedacht of hetgeen die persoon zegt en doet wel van enig niveau en belang is. Het enkele feit dat hij of zij Indisch is en publicieteit krijgt, is doorslaggevend. Overigens heb ik het allang niet meer over TTF. Vraag over 6 maanden: noem een paar bekende Indo’s en het volk antwoordt: Ricky Risolles, Ali B en Bibi. Kijk vervolgens naar de foto’s in de kolom rechts….en vraag je af of er nog werkelijk verband bestaat tussen de mensen op die foto’s en de nieuwe lichting vooraanstaande Indische mensen.
Als ik naar die foto’s kijk zie ik tempo doeloe.
Voor sommigen is het is het voltooid verleden tijd.
Voor anderen is het nog steeds onvoltooid verleden tijd .
Er zijn zelfs die nog zoekenden zijn , sommigen hebben hun beslissing genomen , dat ze gewoon Nederlanders zijn .
Al is het in de vorm van gevoel.
Bij de oudere generatie heb je ook mensen zoals Tjalie Robinson .
Die heeft gekozen en is trots op zijn afkomst.
In zijn boek Piekerans van een straatslijper , 2de druk Uitgegeven door uitgeverij N.V Masa Baru- Bandung 1952 schreef hij opbladzij 2 aan zijn ouders :
Aan Pa en Ma
van
een zoon van Oost en West.
@een zoon van Oost en West
Doet me denken aan de titel van één van de mooiste LP’s van The Tielman Brothers ‘East & West’.
Aan de ene kant: Unchained melody – Maria – Bring it on home to me -Moon River – In my room en Danny Boy.
Sebaliknya: Patah Tjingke – Kekasih ku – Ketjil ketjil – Ole sio – Dewi ku dan Mukwai hula.
Mijn dochter en ik plachtten met name ‘Mukwai hula’ (niets Indisch aan) luidkeels in onze Benteng Fiësta mee te falsetten. Dit tot afschuw en -grijzen van moeder de vrouw. Niet moeilijk te raden wie elke keer niet meedoet aan de ‘high five’.
e.m.
Nu ben ik het met je eens: gaat enkel om de ramé2…..maar laat men dan stoppen met geklets over cultuur, want die cultuur, hoe die ook is samengesteld, doet er niet toe. Als maar gezellig, als maar eten, als maar geeft geluid.
David, ken toch samengaan ?
ramé-ramé .. makan-makan (=cultuur)
kletsen over cultuur (=cultuur)
een theaterprogramma maken gericht op het Indische(=cultuur)
tentoonstelling over iets Indisch(=cultuur)
Indisch meisje die zingt (=cultuur)
Indonesisch meisje die zingt (=cultuur)
Je bekijkt het weer zo deprimerend.
Ali B neemt niks over… hij zingt een paar songs met Anneke
Bibi komt helemaal niet op de TTF als podiumgast
Wacht even Boeroeng. Je zegt:
– het is een manifestatie van Indische cultuur;
– je moet niet te streng selecteren.
Hoe ken samen deze?
Je organiseert een expositie van Van Gogh, je hangt 2 schilderijen van hem op en de 80 andere afbeeldingen zijn van anderen.
Mag wel, ken wel,…..maar noem het dan niet een Van Gogh tentoonstelling, maar een schilderijen expositie.
Ken prima samen hoor…..
Indisch is per definitie een vermenging met niet-Indisch.
De elementen van Nederlandse cultuur hoort bij Indisch.
Vroeger en nu nog meer in de diaspora.
De elementen van Indonesische cultuur hoort bij Indisch,
Vroeger en nog steeds.
Je van Gogh-voorbeeld gaat niet op.
Je schept een situatie dat 98 % van de items niks met van Gogh te maken heeft .
Voor een Indische manifestatie is het ook belangrijk gewoon een gezellig ramé-ramé te maken van Indische mensen en hun niet-Indische familie en vrienden.
Dat kan dus ook met een mechanische karbouw.
Weinig Indisch aan? Maar het kan wel leuk zijn.
Of intercultureel:
merci eppeson,
de clip is erg goed omdat de meisjes goed zingen.
er is dus nog hoop voor onze tjoe-tjoe indo blondies !
apropos
…. intercultureel zijn we
en dat willen we weten.
Wie durft er op mijn karbouw ?
@Wie durft er op mijn karbouw ?
Ik denk dat het storm zal lopen indien de vraag in Bahasa Minangkabau wordt vertaald. 😉
Eppeson,
Juist daar, hartje Sumatra, is er een plek en dat heet karbauwengat
klik hier
Saïdjah zou het zonder meer aandurven. Iedereen kent hem wel als zoon in de eerste regel van het ‘zeventiende hoofdstuk’.
SAÏDJAH’S VADER HAD EEN BUFFEL, WAARMEDE HIJ ZIJN VELD BEWERKTE.
Het loopt niet goed af, want het districtshoofd van Parang-Koedjang eist de buffel op.
Maar nadat vader een kris die poesaka* was van zijn vader aan een Chinees had verkocht voor vierentwintig gulden, kocht hij voor dat geld een andere buffel.
(Citaat) “Saïdjah, die toen zeven jaar oud was, had met den nieuwen buffel spoedig vriendschap gesloten. Ik zeg niet zonder doel: vriendschap, want het is inderdaad treffend te zien hoe de Javase kerbo** zich hecht aan den kleinen jongen die hem bewaakt en verzorgt. Het sterke dier buigt gewillig den zwaren kop rechts of links of om omlaag naar den vingerdruk van ’t kind, dat hij kent, dat hij verstaat, waarmede hij is opgegegroeid.
Zulke vriendschap dan had ook de kleine Saïdjah spoedig weten te in te boezemen aan den nieuwen gast, en Saïdjah’s aanmoedigende kinderstem scheen meer kracht nog te geven aan de krachtvolle schoften van ’t sterke dier, als het den zwaren kleigrond openscheurde en zijn weg tekende in diepe scherpe voren. De buffel keerde gewillig om als hij aan ’t eind was van den akker, en verloor geen duimbreed gronds bij het terugploegen van de nieuwe voor, die altijd naast de oude lag als ware de sawah een tuingrond geweest, geharkt door een reus. (einde citaat).
*Erfstuk
**Karbouw, Indische tamme buffel
Mag nog even wat cultuur. MINANGKABAU. De legende gaat zo:
Er was eens een groot leger uit Java op veroveringstocht. De toen nog niet zo geheten Minangs zagen wel in dat ze tegen deze overmacht niets konden uithalen, maar ze staken wel de koppen bij elkaar en stelden de pochende tegenstanders voor een wedstrijd te houden tussen twee waterbuffels. De Javanen kwamen opdagen met een beer van een beest en de tegenpartij slechts met een kalfje. Met waarschijnlijk matrilineaire arglist echter was het kleine dier een paar dagen zonder moedermelk gelaten. Voor de wedstrijd bonden ze een vlijmscherp mes op zijn kop en het eerste dat de dorstige dee was naar melk snuffelen onder de tegenstander. Een kalfje stoot daarbij met zijn kop en het vervolg laat zich raden: het mes boorde zich diep in de ingewanden van de reus die reutelend ter aarde stortte; er was m i n a n g (zege) over de k a b a u (buffel). De Javanen dropen af met de staart tussen de benen.
overgenomen van Peter den Boer
Algemeen Dagblad, 15 april 1995
Je geeft een feestje. Dat feestje heeft een bepaalde tjap. Een van de genodigden neemt iemand mee die geen donder met die tjap heeft te maken. Integendeel. Feestje bedorven….Tenzij je zegt: gastvrijheid, hij is ook een mens, mensen vinden hem leuk, hij heeft ook een eigen tjap, moet kunnen.
Kan inderdaad….maar besef dan dat de oorspronkelijke sfeer (in brede zin) dan niet meer bestaat, omdat er elementen worden toegevoegd die niets met het authentieke te maken hebben.
En dan komt nu de vraag: is dat erg? Is dat niet juist goed? Is een culturele vermenging niet gewoon een natuurlijke ontwikkeling?
Laat ik het zo zeggen: als ik verlang naar risolles en krijg risolles die eruit zien als risolles en ik snij dat ding open en ik zie dat er macaroni, schapenvellen, rode kool en trassi in zitten, dan ben ik zacht gezegd verbaasd. Dan kan er worden gezegd: de kok wilde eens een ander recept proberen, maar dan voel je je belazerd….want risolles HEEFT een recept.
TTF is een manifestatie van Indische cultuur, maar je moet niet te streng selecteren wbt bezoekers, gasten, standjes, items.
Als alleen maar iemand met het etiketje Indisch binnen mag dan is men extreem-chauvinistisch bezig, ter vergelijken met extreem-nationalisme. En wat je zegt, David… culturele vermenging is een natuurlijke ontwikkeling.
Sterker nog.. Indisch = culturele vermenging. De basis is gelegd door mensen die niet Indisch-Nederlands waren.
Ik denk dat de TTF=programmeurs het gewoon prachtig vonden Anneke G weer eens binnen te hebben . En dat het niet belangrijk was, wat haar songkeuze is en of haar posse wel of niet Indisch is.
Beste David,
Wat risolles betreft verwacht ik natuurlijk de enige echte. Ricky Risolles werkt vlgs mij ook volgens een bepaald beproefd recept.
Maar wat, zoals het me ooit in Waalwijk is overkomen: ik zie een kerkkoepel en het blijkt nu een moskee te zijn geworden. Of in het Wilhelminapark te Tilburg; het mooie volkscafe de Roode Haan, met die prachtige haanmozaik, is nu een Turks restaurant volgestopt met Turkse parafernalia waar je ook een waterpijp kunt roken, en loungen.
Kun je daar bezwaar tegen hebben?
Wat, wanneer de Roode Haan een Indisch/Indonesisch restaurant is geworden of een Chinees?
Ik heb nergens bezwaar tegen. Ik kan alleen, soms, verlangen naar iets authentieks. Maar omdat de tijd voortschrijdt, verandert alles. Wat eens was, is niet meer. Is er wel, maar anders geworden. Begrijp ik volkomen. Maar eenzaam soms als nergens meer te vinden is wat eens was. Nog eenzamer als je ziet, dat wat eens was, is overgenomen door Ali B en Cherso. Alsof je het door jou gekoesterde familiebezit overgedragen ziet aan bezopen carnavalvierders. That hurts.
Pardon .
Is het zo dat ene Ali.B gemobiliseerd wordt ?
Zo ya, dan is het n.m.m een teken van “armoe” .
Mss kom ene Najib A ook aan de bak ?
Wie weet ?
Hebben ze dan geen gevestigde of aanstormend talent kunnen kiezen uit de nieuwe lichting , van de 3de Generatie ?
Zoekt en gij zal vinden.
siG
Ik ben een fan van CJ Lentze 😉
Anneke Gr. heeft een tv-show gedaan met Ali B. Dat vonden ze zo leuk dat er een paar concerten werden gedaan rond Ali B die zijn hoofdpersonen uitnodigde als gastsinger. Anneke vond het wel wat om Ali B te betrekken bij dit TTF-concert.
http://player.omroep.nl/?aflID=12204492
TTF-programmeurs die willen gewoon Anneke programmeren en als zij Ali B mee wilt nemen, dan is dat haar keuze.
Ik denk dat het zo eenvoudig ligt .
Dan zou het antwoord kunnen zijn: Indo’s hebben nooit activisten gehad, tenminste, als je onder activisten mensen verstaat die een (politieke) visie hadden en die een weg zochten en vonden om die visie om te zetten in beleid en uitvoering. Ik jok: er is één geweest: Dick de Hoog van het IEV.
Versta je onder activisten echter mensen met voornamelijk een grote bek, dan ook zul je die niet onder Indo’s vinden.
We hebben ook een Tjalie Robinson gehad, maar hij was geen activist, hij was een visionair. En de mensen die ijveren voor backpay zijn ook geen activisten, maar lieden die opkomen voor wat zij als hun recht zien.
Wat we wel hebben zijn veel mensen die op internet urenlang kunnen ngobrol, mopperen e.d. Maar da’s ook geen activisme.
Maar geen nood: straks met Ali B en anderen zouden we zomaar gemobiliseerd te worden om dat halus zijn achter ons te laten en nu eens flink te gaan schelden en vloeken. Dan zijn wij geen grijze muizen meer. En Ricky Risolles zegt dan: adoe zeg! Applaus.
Adoeh David toch, die de Hoogh streefde ernaar om de (kleine) indo zelfbewuster te maken en zich te ontwikkelen tot volwaardige Europeanen. Nu dat zij we toch al. Ik weet niet beter Waar moeten we naar streven, behalve dan het indische culturel gebied uit te breiden tot over Marokko 😉
Overigens valt het me nu op dat Ali B best voor een indo kan doorgaan.
Aan de Indische identiteit is toch niks menselijks vreemd?
http://www.imexbo.nl/tante-francine.html
Op de TTF 2011 vraagt een Indo activist; “Waar is de Indische identiteit?”
Op de TTF 2012 vraagt Ali B: “Waar is die Indo activist?” 🙂
e.m.
Op de TTF 2013 vraagt een Indo-activist: “Komt Ali B niet ?”
Pak E.M
Ik had ook het verhaal van tante francine gelezen.
Ondanks dat ik die tijden niet persoonlijk had meegemaakt kan ik me best inleven hoe het gegaan was.
Over het schieten met katapult (ngedjepret met djepretan).
Het stiekem plukken van de mangga (njolong mangga) bij de buren als ze aan het “uitrusten” zijn .
Hoezo uitrusten?
Ik zie veel gemeenschappelijke punten met de Indonesische verhalen van froeher , heb je ook zo’n tante in Indonesische families.
Ik heb de resten van de Indonesische versie van tempo doeloe nog kunnen meemaken tijdens mijn kinder jaren.
De verteller van imexbo kan mij zo verplaatsen naar zijn wereld .
Ik vraag me af of de 2de Gen . die in Nederland geboren zijn het kunnen inleven .
Van bepaalde ervaringen of hoe froeher gegaan was .
Men kan uit verhalen dingen reconstrueren , en toch mis ik bepaalde sfeer , die ik bij oud Indiegangers vind en proef .
Proeven ?
Adoeh jadi lyrisch dese.
Voorbeeld :
Als de avond valt hoor je de geluiden van de tonggeret ( tong wat ?).
Of de geluiden van kokok beluk (kokok wat ?)
Je hoort het ruizen van de bamboe ,en weet je hoe angker (Anker Bier?) een grote waringinboom is?
Als iemand zo kan vertellen dan kan ik met mijn tijdmasjien gelijk terug gaan naar froeher.
Toch geen ‘mijmeringen’ meneer Atmadja? Ik denk ook, dat je het ‘bewust’ zelf meegemaakt moet heben om in herinnering vooral de mooie en vrolijke momenten en ervaringen naar boven te (laten) halen.
Heb je Nederlands-Indië of Indonesië niet ervaren, dan heb het alleen van horen vertellen of op foto/film gezien of uit boeken. Maar als je dan terug gaat, dan je kun misschien bepaalde beelden of verhalen sneller of eerder een plaats geven en mogelijk de emoties van vader, moeder, ooms, tantes, grootouders nú wel, of nóg beter invoelen.
Maar het kan volgens mij ook tegenvallen voor zowel de degenen die Nederlands-Indië en Indonesië aan de den lijve hebben gevoeld en opgesnoven als voor degenen, die er niet zijn geboren.
Ik heb weleens reacties teruggelezen van mensen, die teleurgesteld van hun vakantie in Indonesië terugkwamen. Ze herkenden ‘het oude’ niet meer.
Mijn ouders schetsten ook een zeer romantisch beeld van vroeger over Ambon en omgeving. Ik ben er geboren, niet getogen. We zijn inmiddels 60 jaar verder. Het kan nooit zijn dat alles bij het oude is gebleven. Ik heb bijvoorbeeld recentelijk de desastreuze ontwikkeling van ‘de baai van Ambon’ in een tijdsbestek van slechts 130 jaar onder het topic ‘Orang-oetans rond Atjeh ernstig bedreigd’ mogen duiden. Het enigszins autarkische, het Robinson Crusoë-achtige zou ik herkennen. Maar ik denk daar toch minder romantisch over dan mijn ouders, na wat ik ook gehoord, gezien en gelezen heb. Ik ben de luxe en welvaart in Nederland gewend. Ik word steeds pragmatischer. In engere zin telt voor mij eigenlijk alleen maar ‘de hormat’ aan mijn Haroekees/Aborese ouders, die niet op hun droomeiland, maar in het Nederland van Multatuli hun laatste rustplaats hebben gevonden.
En zo heeft een ieder op zijn of haar eigen wijze al dan niet levendig, herinneringen aan Nederlands-Indië en Indonesië.
Maakt niet uit wie je bent, wat je doet, wat je zegt. Gein of ongein, maakt ook niet uit. Stijlvol, ranzig, vies of goor, maakt niet uit. Als je maar Indisch bent. En tegenwoordig ben je al Indisch als je af en toe nassi goreng eet, al kom je van het Rif-gebergte, uit Venezuela of Lapland. En als je Indisch bent, dan krijg je publiciteit. Dan word je een voorbeeld, dan behoor je tot de nieuwe Indische voorhoede. Dan ben je een van de voorvechters voor behoud van Indische identiteit. En die positie is natuurlijk verdiend wanneer je hebt geschitterd in een hoogstaand kwaliteitsprogramma als Cherso en je de pasar en reunies bezoekt.