NOS Nieuws:
Twee oud-militairen (Maassen,v Luyn) die in de jaren 40 weigerden om naar het toenmalige Nederlands-Indië te gaan, krijgen geen herziening van de gevangenisstraf die zij daarvoor moesten uitzitten. Dat heeft de Hoge Raad beslist.De twee dienstweigeraars kregen destijds 3,5 en twee jaar celstraf. Na ruim zestig jaar willen ze eerherstel. Jan Maassen op de foto van deze site, meer achtergrondinformatie , radiointerviews met hen in 2012
Dit filmpje vertelt het verhaal van de Indonesië-weigeraar Jan van Luyn (1926), die van 1946 tot 1950 ondergedoken zat in Amsterdam, omdat de Marechaussee jacht op hem maakte
...................
Indisch4ever 
http://indonesie.actieforum.com/t9544-indie-weigeraar-jan-maassen-84-overleden
Heer Geenen, wees maar blij dat u dat huis in Limburg niet hebt gekocht. Een huis zoals die u beschrijft in Limburg, buiten de grote stad en zonder een bewoner (vacantie huis) is een target voor de rondtrekkende criminele Oost-Europese bendes waar Limburg last van heeft tegenwoordig.
Heer Geenen, wees maar blij dat u dat huis in Limburg niet hebt gekocht. Een huis zoals die u beschrijft in Limburg, buiten de grote stad en zonder een bewoner (vacantie huis) is een target voor de rondtrekkende criminele Oost-Europese bendes waar Limburg last van heeft tegenwoordig.
O, daar was een eigenaar. Hij had al een ander huis en zit nu in de moeilijkheden. U begrijpt het denk ik, twee hypotheken. Weer een uilskuiken.
Voor mij was het een challenge om uit te vinden hoe een makelaar een deal denkt te maken terwijl ik openlijk aan hem heb verteld dat ik 25 jaar makelaardij ervaring heb. Ook wist hij dat ik eerder een huis in Zoetermeer heb gehad. Een arrogant persoon die zijn client niet goed heeft vertegenwoordigd.
Bij mij staat de klant voorop.
Vandaag kreeg ik een email van een oude klant van mij, die ik twee huizen heb verkocht. Haar eerste huis was $438000 en 3 jaar geleden $1050000. In het verleden heb ik ook haar ouders een huis all cash verkocht voor $280000. Hier is een kopie en een gedeelte. Alice is een Chinese vrouw, getrouwd en heeft 1 dochter.
Ronny
Recently, Kenny noticed there’s a listing that was undervalued and might serve as a good investment opportunity. The address is 6457 Lemon Ave, San Gabriel. Please let us know whether you’ve time to show us.
Please send our best regards to Sylvia.
Thanks for your kind attention.
Regards, Alice
Op het RTC is nog een debat geweest over zelfbeschikkingsrecht als ik de woorden van JJP de Jong in zijn boek Avondschot geloof. De Republiek als de BFO wezen dit recht dat gebieden konden uitoefenen, af. Zij hadden art 3 van het accoord van Liggadjati aan hun zijde: het interne en externe recht op zelfbeschikking was afhankelijk gesteld van overleg met andere gebiedsdelen. Het recht op een onafhankelijke deelstaat bleef gehandhaafd.
Het zelfbeschikkingsrecht op zich staat in wankele verhouding tot de Verenigde Staten van indonesie. Dat ook waarschijnlijk de reden dat de veiligheidsraad in haar resoluties dit woord niet gebruiken, om geen olie op het Indonesische vuur te gooien.
Op 25 April 1950 werd de onafhankelijke staat der Zuid-Molukken.gevormd. De Republiek bezette de Molukken. De Molukkers waren sterk verzwakt want de Nederlanders hadden 4.000 Molukse militairen en familie naar Nederland versleept.
Indië chronologie;
1- mrt.1941 pres.Roosevelt; ‘Elk volk heeft het recht van zelfbeschikking’. Juli/Aug.1941 tot HM.Wilhelmina; spoed te betrachten met ontvoogding van Indië.
2- 14 aug.1941 Oprichting van het Atlantisch Handvest(= voorloper VN) art.3 Elk volk heeft het zelfbeschikkingsrecht!- 24 sept.1941 te Londen door Nederland ondertekend. Verzocht werd de koloniën in kennis te stellen. Te Batavia vroegen alle Indon.vertegenwoordiger van de Volksraad het antwoord van de GG. Na overleg met Londen kwam pas in nov. het antwoord; ‘dit punt alleen betrekking heeft op internationale verhoudingen’. Jonkman,voorzitter van de Volksraad,tot woede van de GG.;’Alle volkeren van het rijk gelijkgerechtigd zijn!’
Instelling van de commissie -Visman,onderzoek naar de wensen/opvattingen van het volk.De Gapi( Indon.Politieke Federatie);
‘erkenning van het zelfbeschikkingsrecht’.
3-HM.7 dec.rede; Ik stel me voor; ‘Een rijksverband, waarin Ned.Indon.,
Suriname en Curacao te samen deel uitmaken’.
4- Batavia 4 okt.1945 gesprek tussen Van der Plas en Soekarno;
geen zelfbeschikkingsrecht maar; een deel van het Rijksverband.
Resultaat; bersiaaaaap!
Bedenkelijke rol der Britten?
Ned.hoopte/verwachtte dat de Engelsen, na de confrontraties de opstand zouden bedwingen. Echter Mountbatten wenste geen enkele soldaat meer aan deze koloniale oorlog te offeren.’
min.Romme; als de Britten weg zijn; stoten we door! De Britten vertrokken eind.okt.1946. Verliezen: 6000 doden, 1320 gewonden en 320 vermisten!
“Ned.hoopte/verwachtte dat de Engelsen, na de confrontraties de opstand zouden bedwingen”…??
Ze konden ook niet anders.
“Van de RAPWI maakten ook Nederlandse militairen deel uit, maar Nederland had op 15 augustus 1945 in Azië niet voldoende troepen paraat om Indië te bezetten. Bovendien had Nederland op dat moment niet de beschikking over voldoende transportmiddelen: er waren weliswaar veel Nederlandse transportschepen in de vaart, maar die stonden geheel ten dienste van de geallieerde strijdkrachten en konden niet direct voor eigen gebruik worden ingezet.
De mannen wilden zo snel mogelijk terugkeren naar Indië, waar velen van hen vrouwen en kinderen hadden. Dat bleek echter niet zo simpel. De situatie in de Indonesische archipel direct na de Japanse capitulatie verschilde per regio.
De Nederlanders bevonden zich in een zwakke positie. De Britse troepen die op Java waren geland waren niet van zins de Republiek terzijde te schuiven. Zij waren alleen gearriveerd om de geïnterneerden te evacueren en de Japanners te ontwapenen en af te voeren. De Britse bevelhebber op Java, luitenant-generaal Christison, sprak het voornemen uit Nederlanders en Indonesiërs aan de onderhandelingstafel te brengen.”
““Ned.hoopte/verwachtte dat de Engelsen, na de confrontraties de opstand zouden bedwingen”…??” Ik denk dat je het wat anders moet omschrijven. Engeland had in SEAC de verplichting op zich genomen rust en orde te handhaven, en uiteraard gevangenen te verzorgen. Bersiap was wat anders dan orde en rust. En ik zie verschil tussen bersiap en revolutionaire strijd. Zo ook de Britten: Overleg met de Indonesische autoriteiten, neerslaan van de bersiap.
Binnen SEAC was de RAPWI de organisatie die voor die gevangenen moest zorgen. Een onmogelijke taak, maar er werd veel goed werk verricht. In Soerabaja werd de RAPWI-eenheid ook in de Werfstraat gestopt.
Het zijn alleen maar mijn gevoelens, maar ik denk dat bij een dienstplichtigenleger de rechten van de mens zwaarder worden gevoeld dan bij een beroepsleger. Van de mensen die later betrokken zijn bij het recht van de staat hadden velen hun dienstplicht vervuld. Overigens is dienstplicht geen plicht, maar een recht. En verwar de dienstplicht niet met de opkomstplicht. Schiet niet op de pianist.
Smalend wordt wel eens gezegd…”We kennen wel onze rechten maar niet onze plichten”.
Tja die rechten maak en spreek je onderling als burger af, maar plichten refereren aan een zedelijke moraal.
“Het begrip ‘recht’ is moeilijk te omschrijven. Duidelijk is wel dat het te maken heeft met regels, rechtvaardigheid en de normen en waarden van de samenleving.De burger zelf maakt zijn wetten in een democratie, de ambtenaren voegen de regel enkel toe in het wetboek. In het recht zijn de regels (wetten) van het land omschreven over een groot aantal zaken. Van het kopen van een auto tot aan het huren van een huis.”
http://zakelijk.infonu.nl/juridisch/52784-definitie-van-het-recht.html
“Een plicht is een wettelijk ‘nadeel’, datgene dat aan een ander toebehoort en moet worden vervuld. Plichten kunnen van juridische of niet-juridische aard zijn. Onder de eerste soort valt bijv. een contract, onder de tweede soort valt bijv. dankbaarheid, onder beide valt de plicht om de waarheid te spreken. Plicht omvat in feite verschillende juridische begrippen, waaronder aansprakelijkheid, verplichting en vermogen. Sommige auteurs menen dat plichten altijd de tegenhangers van rechten zijn.”
http://www.amnesty.nl/mensenrechten/encyclopedie/plichten
Overigens is dienstplicht geen plicht, maar een recht. En verwar de dienstplicht niet met de opkomstplicht.
Dit is verwarrend en vraagt om uitleg.
1. Dienstplicht is geen plicht? Wat dan want het woord zegt het zelf.
2.Wat versta je dan bij opkomstplicht? Even langs komen, je neus laten zien en dan weer naar huis gaan? Period!
Ronny
2. De dienstplicht is nog steeds niet afgeschaft: Grondwet, art. 97: “Alle Nederlanders daartoe in staat, zijn verplicht mede te werken tot handhaving van de onafhankelijkheid van het Rijk en tot verdediging van zijn grondgebied.” De opkomstplicht (Dienstplichtwet) is opgeschort, dit kan worden teruggedraaid bij o.a. staat van beleg. Je staat nog steeds als dienstplichtige ingeschreven, maar je krijgt geen briefje dat je je moet melden enz. Het lijkt een beetje op de bijzondere dienstplicht zoals die voor zeevarenden gold. Je hoefde je dienstplicht niet te vervullen, maar in oorlogstijd was je verplicht (dacht ik) te blijven varen.
1. Inderdaad verwarrend. Je kan bij een vonnis (bijv. voor een misdrijf) ontzegd worden in de krijgsmacht te dienen. Je bent dan onwaardig bevonden je land te dienen. Dat lijkt voor sommigen een leuk idee, maar dat is het niet. Het staat in je strafblad, waardoor je geen ambtelijke functies meer kan verrichten. Je kan dus geen ambtenaar worden. Dat recht heb je dan niet meer.
Je kan bij een vonnis (bijv. voor een misdrijf) ontzegd worden in de krijgsmacht te dienen. Je bent dan onwaardig bevonden je land te dienen. Dat lijkt voor sommigen een leuk idee, maar dat is het niet. Het staat in je strafblad, waardoor je geen ambtelijke functies meer kan verrichten. Je kan dus geen ambtenaar worden. Dat recht heb je dan niet meer.
Dat komt mij goed uit, want ik heb nooit ambtenaar willen worden.
p.s. weet u waarom in een ambtenaren gebouw in het midden van een gang altijd een lange witte streep is? Dan lopen de laatkomers niet tegen zij die vroeg naar huis gaan op. (een oude zeeman grap)
Ronny
In aanvulling op wat Pak Somers over dienst- en opkomstplicht schreef:
Heer Ronny, ik was als zeevarende dienstplichtig en voorbestemd voor de dienst bij de Koninklijke Marine, want daartoe goed bevonden na een tweedaagse keuring in destijds het marinekamp te Voorschoten. Ik hoefde evenwel niet op te komen en zou geheel vrijgesteld zijn van opkomstplicht als ik tot of tot en met, dat weet ik niet meer, mijn 27ste jaar bij de Nederlandse koopvaardij zou varen en aldus zou bijdragen aan de economische opbouw van na-oorlogs Nederland.
Die koopvaardijregeling zal ook voor u hebben gegolden; wij zijn min of meer tijdgenoten op de lange deining.
Ik besloot – vanwege hevige verliefdheid op een meisje en een strenge candidaat schoonvader die geen vertrouwen had in zeelieden – op mijn 24ste jaar “de zak te nemen” en aan wal te gaan. Binnen 3 maanden had ik een dringende uitnodiging van Hare Majesteit de Koningin in huis om mij bij het Marine Opleidingscentrum te melden, waarop ik – zijnde geen dienst- en opkomstplichtweigeraar – beleefd heb verzocht mij te doen overplaatsen naar de Koninklijke Landmacht, want bij de Marine zou ik voor 2 jaar van de regen in de drup zijn gekomen.
Het heeft de Majesteit (Juliana) toen behaagd mij te doen overplaatsen van de gemarineerde haringen naar de zandhazen, bij welke laatste club ik 7 jaar, 2 maanden en 28 dagen heb doorgebracht. Eerst dus als dienstplichtige, na ongeveer 1 jaar als Kort Verband Vrijwilliger oftewel “premiehengst”.
Met het meisje ging het effe niet goed, maar dat is later toch weer voor de volle 200 procent in orde gekomen.
Pak Pierre
Heer Ronny, ik was als zeevarende dienstplichtig en voorbestemd voor de dienst bij de Koninklijke Marine, want daartoe goed bevonden na een tweedaagse keuring in destijds het marinekamp te Voorschoten. Ik hoefde evenwel niet op te komen en zou geheel vrijgesteld zijn van opkomstplicht als ik tot of tot en met, dat weet ik niet meer, mijn 27ste jaar bij de Nederlandse koopvaardij zou varen en aldus zou bijdragen aan de economische opbouw van na-oorlogs Nederland.
Die koopvaardijregeling zal ook voor u hebben gegolden; wij zijn min of meer tijdgenoten op de lange deining.
Met de hulp van mijn moeder, die getuige was dat ik bij mijn vaders sterf bed beloofde nooit als militair dienst te doen, hebben we uiteindelijk gekozen, dat ik naar Vlissingen zou gaan voor de studie wtk.
Een ambtelijk schrijven heeft ons duidelijk gemaakt hoe ik de dienst kon ontwijken. Je moest in dienst van een koopvaardij maatschappij blijven tot het jaar dat je 30 wordt. In de jaren 60-begin 70 was echter de regel dat ik pas van een schip afgelost kon worden als het schip een Europese haven aandeed. Na 3 maanden op de bulk carrier de Woensdrecht had ik voldaan aan mijn vereiste vaartijd en nam ontslag per aangetekend schrijven en werd pas na 9 maanden afgelost in Hamburg. Totaal bijna 10 jaar en geeindigd als 2de wtk.
Ronny
Dat waren de mooie tijden van de “Never Come Back Lines”. Voor u dus kennelijk een zegen, heer Ronny.
Pak Pierre
Dat waren de mooie tijden van de “Never Come Back Lines”. Voor u dus kennelijk een zegen, heer Ronny.
Pak Pierre
Bovenstaande is waar, maar wat de heer Somers schreef geeft toch reden tot nadenken.
Ik had namelijk nooit interesse gehad om ambtenaar te worden. Dus als ik een of ander lichte misdaad zou hebben begaan, was ik ook nooit goed gekeurd voor de dienstplicht. Dan had ik ook niet voor wtk hoeven te studeren en 10 jaar te varen. Dan waren andere opties voor mij om een carrière te maken. Misschien heb ik iets in mijn leven gemist, al weet ik op het ogenblik niet wat.
Ronny
Ach ja heer Geenen …. u hebt bepaalde keuzes gemaakt in uw leven. Het heeft weinig zin terug te blikken en zich af te vragen “Wat als ….”.
Count your blessings. Ik heb gelezen dat waar u woont men voor een habbekrats in een paleis kan wonen, hurricane proof. Tja …. hadden die suckers die krom moeten liggen voor een tempéflatje in Scheveningen maar niet in Nederland moeten blijven.
Rocking Billy waagde de sprong en ging in de zestiger jaren v.d.v.e. naar Amerika om een fabriekje in leverpastei te beginnen. Die zit natuurlijk nu ook lekker te gojang kaki aan een mooi strand met uitzicht over de eindeloze Pacific in plaats van op een galerijflat in Zoetermeer.
Pak Pierre
>>Ach ja heer Geenen …. u hebt bepaalde keuzes gemaakt in uw leven. Het heeft weinig zin terug te blikken en zich af te vragen “Wat als ….”.
U hoort mij niet klagen en zeggen dat ik spijt heb. Echter op oudere leeftijd leer ik nog steeds en het iets weten over het verleden, dat ik toen heb gemist is voor mij ook nog steeds een wetenswaardigheid.
>>Rocking Billy waagde de sprong en ging in de zestiger jaren v.d.v.e. naar Amerika om een fabriekje in leverpastei te beginnen. Die zit natuurlijk nu ook lekker te gojang kaki aan een mooi strand met uitzicht over de eindeloze Pacific in plaats van op een galerijflat in Zoetermeer.
Voordat ik naar Amerika vertrok had ik in 1976 een rijtjes huis in Zoetermeer gekocht. Dat was 6 onder een dak. Huis no. 2, ik had no 5, was een pest voor de buurt.
Ik moet er niet aan denken op een galerij flat te zitten. Links, rechts, en boven of beneden je ——! Alle hoofd muren zijn geen bezit en eigenlijk bezit je alleen de lucht in de flat.
Toch moet ik hier iets vertellen.
Als makelaar ben ik ook geïnteresseerd in de huizenmarkt in Nederland en ben begonnen te speuren in de omgeving van Maastricht met gebruikmaking van de Funda site. Dit was ongeveer een jaar geleden.
Een klein plaatsje, Skinnen dacht ik, is gelegen in de driehoek Maastricht-Heerlen-Geleen en daar was een vrijstaande eenlaag woning met tuin rondom gelegen op een soort terp. Woning had airco, 3 slaapkamers, grote woonkamer en een nieuwe keuken. Onder het huis was over de hele oppervlakte huis een kelder met o.a. een garage en werkkamer. Achter het huis was een overdekte patio en huis had een mooi uitzicht over een glooiend landschap.
Vraagprijs was 299000 euro. Ik heb contact opgenomen met de makelaar.
1. Ik kon niet mijzelf vertegenwoordigen bij een koop. Ik moest of hem nemen als vertegenwoordiger of een andere makelaar vinden.
Hem gebruiken zal ik beslist nooit doen want hij vertegenwoordig de verkoper. (Conflict of Interest)
2. Ik vroeg of er een inspectie rapport was van een technicus of bouwer of iemand van de gemeente. Daar was alleen een inspectie rapport van de makelaar en die kreeg ik toegestuurd.
In het rapport stond alleen voorkant huis had dubbele beraming en achter niet. Kelder ruimte rond verwarming en airco installatie had makelaar asbestose geconstateerd. Op rapport was niets verteld over de ouderdom van bepaalde voorzieningen en de conditie ervan.
Ik vroeg of het onderhandelbaar was met betrekking tot de prijs om na mijn inspectie of een gehuurde beroepsman de gevonden kosten tot de noodzakelijke reparatie te verhalen op de verkoper. O.a. moest de asbest eerst worden verwijderd.
Antwoord: Was niet mogelijk. Ik kon het huis inspecteren en laten begroten, maar verkoper en makelaar werken niet mee aan mijn vragen.
Conclusie: In de huidige economie een vrij domme reactie.
Ik wenste hem geluk.
Ronny
Dank voor alle reacties op mijn stukje van gisteren, 28 juni, om 1213 uur geplaatst.
Ik heb het weer uit de blote kepala geschreven, niet met de bedoeling de geschiedenis te herschrijven en ook niet met de bedoeling om alle morele en internationaal juridische aspecten van het hele conflict Nederland – Indonesia in statu nascendi er bij te slepen en te wegen in het licht van de onderhavige case “Indië weigeraars”. Anderen, met knappere en veel meer belezen kepalas dan de mijne, kunnen dat veel beter.
Voor mij is en blijft t.a.v. het topic des Pudels Kern dat de Nederlandse regering, niet aan de macht gekomen door een staatsgreep en niet geleid door een absoluut vorst of dictator, had besloten orde op zaken te stellen in de kolonie Nederlands Indië middels uitzending van een expeditionaire macht, bestaande uit vrijwilligers en dienstplichtigen.
Iedereen mocht en mag over het “right or wrong” van die beslissing een oordeel hebben, het was niet aan de dienstplichtige om, toen het land hem (“haar” was niet van toepassing) riep te gaan palaveren en uiteindelijk de dienst te weigeren. Doet de dienstplichtige het laatste willens en wetens toch, dan zijn de gevolgen voor hem en dient hij die als een man te dragen. Zo kan hij uiteindelijk voor zijn omgeving toch nog als “held” uit de strijd komen, zijn rug rechten en zijn makkers die wel gingen recht in de ogen kijken.
Voor de goede orde wil ik aantekenen dat mijn standpunt niets te maken heeft met mijn persoonlijke politieke voorkeur, alhoewel sommigen er misschien iets in menen te herkennen van onverbeterlijk rechts reactionistisch post koloniaal en mogelijk ook racistisch Indisch extremisme.
Het zij dan zo.
Pak Pierre
Iedereen mocht en mag over het “right or wrong” van die beslissing een oordeel hebben, het was niet aan de dienstplichtige om, toen het land hem (“haar” was niet van toepassing) riep te gaan palaveren en uiteindelijk de dienst te weigeren. Doet de dienstplichtige het laatste willens en wetens toch, dan zijn de gevolgen voor hem en dient hij die als een man te dragen. Zo kan hij uiteindelijk voor zijn omgeving toch nog als “held” uit de strijd komen, zijn rug rechten en zijn makkers die wel gingen recht in de ogen kijken.
Voor de goede orde wil ik aantekenen dat mijn standpunt niets te maken heeft met mijn persoonlijke politieke voorkeur, alhoewel sommigen er misschien iets in menen te herkennen van onverbeterlijk rechts reactionistisch post koloniaal en mogelijk ook racistisch Indisch extremisme.
Het zij dan zo.
Pak Pierre
Voor mij staat het recht van de mens boven die van de staat. Daarom ben ik ook voorstander van alleen een beroeps leger. Een mens hoort niet gedwongen worden en zeker niet tegen zijn zin naar een slachtveld te worden gestuurd.
Aan het einde van het liedje zijn de gedwongen militairen altijd het haasje en kunnen naar hun vergoeding en uitkering fluiten, tenminste als ze het geluk hebben dat ze het kunnen navertellen.
Ronny
Tja … als eenvoudige van geest die niet zoveel boeken heeft gelezen moet ik alle dingen tot simpele proporties terugbrengen om er iets van te kunnen snappen:
De zaak van de “Indiëweigeraars”, zoals ik die zie, voor mijzelf zo simpel mogelijk op nummer gezet:
1. Augustus 1945: Japan capituleert. In Nederlands Indië ontstaat een machtsvacuüm, Indonesische nationalisten springen in dat luchtledige om de onafhankelijkheid uit te roepen. Moet kunnen.
2. Andere Indonesiërs menen tegelijkertijd dat bijltjesdag is aangebroken en trekken rampokkend, verkrachtend en moordend door stad en land onder het uitroepen van de kreet “Bersiap!”. Duizenden witte en bruine Nederlanders, Chinezen en ook van het eigen volk moeten het ontgelden, staan doodsangsten uit, verliezen bezit, worden gemarteld, sterven een gruwelijke dood, raken levenslang getraumatiseerd. Chaos en ordeloosheid die goedwillende Indonesiërs zelf niet weten in te dammen.
3. Nederland meent orde en vrede in haar kolonie te moeten herstellen. Naar mijn mening TEN RECHTE, ook al zouden economische motieven mede een rol hebben gespeeld. Nederland had nog de volle verantwoordelijkheid over haar kolonie en over het welzijn van de inwoners daarvan.
4. Als uitvloeisel van ad 3 zendt Nederland een formidabele expeditionaire macht naar de kolonie. Niet alleen OVW-ers, er zijn ook dienstplichtigen nodig.
5. Het overgrote deel van de opgeroepen dienstplichtigen gaat braaf en doet zijn plicht, contre coeur of niet, maakt een rottijd door en/of een plezierige tijd, kan overhoop worden geschoten, uit elkaar gereten door een trekbom of doodgemarteld of blijvend invalide thuiskomen. Mede door de offers van deze dienstplichtigen kwam er geleidelijk weer orde en vrede in de archipel.
6. Een zeer kleine minderheid van de dienstplichtigen onttrok zich om haar moverende redenen aan de dienstplicht, uit angst voor eigen hachie of vrees om ver van huis te gaan of om nobeler redenen. Zij negeerden, om welke reden dan ook, de toen geldende wetten en lieten anderen de kastanjes voor hen uit het vuur halen. Zij werden bewust “Indië weigeraar”.
7. Nederland kon niet anders dan, onder de gegeven omstandigheden, op deze weigeraars een passende sanctie toepassen. Zou Nederland dat niet hebben gedaan, dan zou dat heel oneerlijk zijn geweest tegenover de tienduizenden anderen die ook moesten en wél gingen, een klap in hun gezicht, zeg maar.
8. Het zou de weigeraars, althans die welke zich via allerlei processen voor “eerherstel” in de schijnwerpers blijven zetten, sieren als ze niet (meer) ach en wee zouden roepen en zeggen “OK, ik heb een weloverwogen keuze gemaakt en aanvaard daarvan de consequenties”. Bij de huidige kijk op “de Indische kwestie” en dus voor de – helaas – velen die vinden dat wij daarginds de verkeerde oorlog hebben gevoerd, zouden zij zich zelfs als “helden” hebben kunnen profileren omdat zij per slot van rekening persoonlijke “offers” hebben gebracht voor “de goede zaak”. Nu komen zij toch een beetje over als zielige eeuwige loosers.
Ik ga morgen met een vriendje naar de veteranendag, alhoewel als veteraan van de ijskoude oorlog niet officieel erkend veteraan. Heb nooit de kogels om mijn oren horen fluiten behalve op schietterrein De Harskamp, althans niet als militair, wel als kleine jongen in bersiaptijd. Frightening sound. Toen net als iedereen blij dat er op een gegeven moment naast Gurka’s, KNIL-lers ook “Kl-lers” waren, jongens uit Nederland, melkmuiltjes vaak, die mijn woonstad Semarang veilig maakten en hielden, tot zij zich in 1949 – 1950 moesten terugtrekken.
Het werd toen langzamerhand weer minder leefbaar voor o.m. (Indische) Nederlanders. Wie kon ging naar Nederland. U kent die geschiedenis, u weet wel waar “INDO” voor staat …..
O ja, die veteranendag. We gaan gewoon als 2 oude heertjes zonder baret en bintangs djieng-tètè-djieng-tètè-djieng-djieng-djieng achter de muziek aan en nonton, ijsje in de hand.
Pak Pierre
Pak Pierre zei;
die mijn woonstad Semarang veilig maakten en hielden”
Naar m’n weten werd in Semarang, gedurende of tijdens het Bersiap
geweld de Europese inwoners (buitenkampers) geëvacueerd door
Engelse troepen per schip naar Siam of Australië.
Woonde je er toen niet of hadden de Engelsen je over het
hoofd gezien.
Want er is daar ook hard gevochten en door Japanse troepen
werd de orde hersteld.
Mss. kan je er meer over vertellen over deze periode, als het
niet al te bezwarend is.
siBo
@ Pak Bo.
Velen zijn geëvacueerd, maar velen zijn ook gebleven, zoals mijn moeder, inwonende vrijgezellen tante en hun moeder. Deze 3 volwassen vrouwen hebben mijn zusje en mij als buitenkamper door de Japanse bezetting gesleept.
Ik heb er als zevenjarige niet zoveel bewust van meegemaakt, althans de grote “impact” van de gebeurtenissen en de doodsangst en onzekerheid van de volwassenen niet zo gevoeld, maar zij zaten – zoals trouwens vele anderen – voor een immens dilemma: Vluchten met achterlating van alles of blijven, met alle risico’s van dien.
Mijn grootmoeder wilde gezien haar leeftijd, zij was al 75, en gezondheidstoestand blijven en dacht dat zij als “inlandse” letterlijk wel buiten schot zou blijven. Haar dochters, mijn moeder en tante dus, wilden haar niet achterlaten. Zo bleven wij dus allemaal en werden als door een wonder gespaard.
Die evacuatie kwam trouwens pas op gang toen we het ergste, wat “de slag om Semarang” werd genoemd (october 1945), al hadden overleefd, ook als door een wonder. Die slag werd inderdaad door de Japanners gewonnen; zij hebben zich in deze voorbeeldig gekweten van kun taak om de burgerbevolking zo goed mogelijk te beschermen. Van “de goede Japanner” heb ik zelf ook staaltjes meegemaakt.
Na de slag kwamen pas de Gurkhas en de Siks en een handjevol blanke Britse “red caps”. Vervolgens Molukkers van het KNIL en tenslotte mannen van de Barisan Soesoe, zoals de Hollandse melkmuiltjes werden genoemd. Zij hielden Semarang relatief veilig. Daardoor konden we weer naar school en kwam het economisch leven op gang, ook goed voor de Indonesiërs zelve.
Aan het eind van mijn straat, over de brug van het Ooster Bandjirkanaal richting Kablok, begon de oorlog. Wij hoorden die ook regelmatig. Langs ons huis reden de militaire ambulance auto’s met groot rood kruis op de flanken, stapvoets terug vanwege de vele bolongs (potholes) in de weg. Ook wij kinderen staakten dan ons spel, want we wisten dat in die auto’s een zwaar gewonde lag. Helikopters beloem ada. Buikschoten overleefden ze meestal niet.
Ik heb ook vaak gehurkt op een tjot boven wat toen heette het Tillemaplein, militaire begrafenissen gezien, met saluutschoten en muziek van de St. Bernhard kapel van de Tijger Brigade die in Smg was gelegerd. Daar ging dan weer een gesneuvelde die GEEN dienst in Indië had geweigerd ……
Pak Pierre
“Weer een gesneuvelde die GEEN dienst in Indië had geweigerd ? ”
Als die wel dienst had geweigerd dan leefde hij nog een boel jaren.
Het gaat niet aan om de weigeraars te verwijten dat zij niet dood zijn gegaan daar in den vreemde.
Het was trouwens een foute oorlog, wat nu wel algemeen erkend wordt.
De weigeraars hadden gelijk dus.
De regering deelt wel lintjes uit aan mensen die fout handelden op regeringsbevel, maar geen rehabilitatie voor mensen die weigerden te doden en zelf gedood te worden.
Misschien had ik ook wel dienst geweigerd toen.
of misschien zat ik bij Soekarno in dienst, wie weet …
Maar dat kun je nooit zo zeker weten, Als ik toen was opgegroeid als Indische jongen in Indië, dan was ik iemand anders geweest.
Boeroeng.
Niet alleen in Nederland werd er dienst geweigerd, ook bij het KNIL
Mensen die niet en onder geen enkele omstandigheid gericht op
hun medemens wilden schieten.
’t Hangt volgens mij van vele factoren af. Persoonlijk heb ik geen
ik er geen probleem mee, want er komen vele soorten/mogelijkheden
van weigeren voor.
siBo
Pak Pierre,
Bedankt en dit verhaal reeds eerder vernomen van de
Engelse ex kapitein Saltou ,die ik in een overmoedige bui
uitnodigde naar Nederland te komen om de Semarangers
waar hij voor opkwam weer te ontmoeten.
Mijn Engels is zo belabberd ,dat veel van zijn verhalen
en de ontmoeting mij voorbij waren gegaan.
Deze Hr. was de eerste Engelse militair die in Batavia per chute
werd gedropt direct na afloop van de oorlog en de gewapende
strijd in Semarang meemaakte met de Japanners.
Hemzelf en zijn echtgenote heb ik nog naar diverse plaatsen
gebracht en een speciaal plantje mee gegeven voor z’n tuin.
Maar nu pas duidelijk voor me hoe dat allemaal was verlopen.
siBo
@ Pak Bo zei (o.m.):
“Bedankt en dit verhaal reeds eerder vernomen van de
Engelse ex kapitein Saltou ,die ik in een overmoedige bui
uitnodigde naar Nederland te komen om de Semarangers
waar hij voor opkwam weer te ontmoeten”.
Nou … dat was, zo lijkt mij, een hele eer om kapitein D.H.K. Soltau te mogen uitnodigen en begeleiden.
De slag om Semarang (14 – 19 october 1945) en de belangrijke rol die Soltau voor, tijdens en na de strijd op de achtergrond heeft gespeeld is minutieus beschreven in het boek “Geschiedenis van de vijfdaagse strijd in Semarang”, een uitgave van de Stichting Reünisten HBS Semarang, october 1995 (50 jaar na dato), samengesteld door de oud leerlingen Mr. Han Bing Siong, Ir. Liem Tjing Liam, Drs. Oei Tat Ie en Ing. J.M. Rebel. (Zoals je ziet hebben de Chineesjes het weer goed gedaan, ze waren meestal de besten van de klas).
In het boek nog een mooie foto van Soltau met onderschrift “Captain D. Soltau, RAMC, Medical Officer in the 1st Anglo-Dutch Parachute Team dropped at Kemajoran, Batavia, on 8th September 1945”.
Voor de geïnteresseerde lezertjes nog een citaatje uit het boek: “David Soltau, de schrijver van het bovenstaande rapport (over de slag, PdlC) was in 1945 een militair arts die boven Java was gedropped in het eerste team van de RAPWI, om de interneringskampen te inspecteren en met behulp van de aanwezige Japanse troepen de toestand van de geïnterneerden te verbeteren, hospitalen in te richten, etc.”.
Als je het boek niet kent en wilt lezen Bo, dan leen ik het gaarne aan je uit.
Pak Pierre
6. Een zeer kleine minderheid van de dienstplichtigen onttrok zich om haar moverende redenen aan de dienstplicht, uit angst voor eigen hachie of vrees om ver van huis te gaan of om nobeler redenen. Zij negeerden, om welke reden dan ook, de toen geldende wetten en lieten anderen de kastanjes voor hen uit het vuur halen. Zij werden bewust “Indië weigeraar”.
7. Nederland kon niet anders dan, onder de gegeven omstandigheden, op deze weigeraars een passende sanctie toepassen. Zou Nederland dat niet hebben gedaan, dan zou dat heel oneerlijk zijn geweest tegenover de tienduizenden anderen die ook moesten en wél gingen, een klap in hun gezicht, zeg maar.
Volgens bovenstaande filosofie zou de Nederlandse regering ook strafbaar zijn, want de 600 miljoen die Indonesie aan Nederland heeft betaald was ook om de achterstallige salarissen en compensaties te betalen. En dat hebben ze tot op heden nog steeds niet gedaan.
Zoals de wind waait, waait ons jasje, niet waar.
Ronny
Pak Pierre,Ik zei overmoedige bui maar ik dacht wel dat beiden
het wel bijzonder vonden. oa Naar de reünie van Oud Semarangers
in Utrecht verzorgd door de Hr Portier en de Engelse Erevelden in Oosterbeek .
Replica’s van zijn verblijf toen in Semarang en landing in Batavia,
had ik met m’n kepala bodoh aan BB afgegeven.Isternietmeer!
Dan
Liem Tjing Liam, Drs. Oei Tat Ie en Ing. J.M. Rebel. (Zoals je ziet hebben de Chineesjes het weer goed gedaan, ze waren meestal de besten van de klas).
Gezien vorige warrige (Carioca)verhalen toch heel anders
als de moordlustige gangsters en pro Westerling Chinezen.
Mvg Bo
ad.1- het luchtledige= het gesprek dd.4 okt.1945 te Batavia tussen Van der Plas en Soekarno. Hier kreeg S. te horen op de merdeka proclamatie, immers conform het Atlantisch Handvest-art.3 Elk volk heeft het zelfbeschikkingsrecht, vandaar merdeka!, dat Ned. ietwat anders had gedacht.nl.zelfstandigheid binnen Rijksverband, uiteraard onder leiding van Ned. Met een toekomstige uittreding uit Rijksverband, dus merdeka, maar dan pas na, volgens min.Loogeman; 25 jaar! Van Mook; 30 jaar! En dan ook nog na arbitrage!! Van wie? Van Ned.natuurlijk. Is het verwonderlijk dat toen…een vloek klonk….moord en brand het gevolg was en vooral voor Indo’s; een archief van tranen. Dit 4 okt.gesprek is desavoueerd door Ned.=dit gesprek bestaat niet, dus ook niet in de geschiedenis boeken! Over geschiedvervalsing gesproken.( wat wij graag Japan toedichten)
Bovenstaande als reactie op geschiedschrijving van P.de la Croix.
bron: Indonesië, chronologisch documentair overzicht.
Samengesteld door mr.J.A.Mommersteeg-redacteur van Keesing Historisch archief, Amsterdam 28 juli 1947!
zie ook dr.Lde Jong dl.11c-Ned.Indië III 1986!
Zou de geschiedenis anders zijn gelopen zonder de bedenkelijke rol die de Britse bevrijders hebben gespeeld want hun interventie betekende olie op het vuur.
Chronologisch:
1945:
10 okt – De Britten erkennen het Nederlands gezag over Nederlands-Indië
11 okt – Het eerste Republikeinse kabinet wordt gevormd. Als Minister van Voorlichting treedt op Mr. Amir Sjarifoeddin
16 okt – Regeringsverklaring in de Tweede Kamer: wel contact met indonesische leiders. Besprekingen met Soekarno zijn onwaardig en onvruchtbaar. // //
– Eervol ontslag van Jhr. Tjarda van Starkenborgh Stachouwer als Gouverneur -Generaal. Op zijn verzoek, vanwege een verschil van inzicht tussen hem en de regering inzake het Indisch beleid.
25 okt. – Britse troepen landen in Soerabaja. Er volgen hevige gevechten.
26 okt.- Kolonel Aubertin Walter Sothern Mallaby sluit een overeenkomst met Suryo, Indonesische gouverneur van Oost-Java, waarin staat dat de Engelsen Indonesische troepen en militie zouden vragen om hun wapens niet in te leveren. //
27 okt. Een Engels vliegtuig, komend vanuit Jakarta, laat boven Soerabaja pamfletten vallen waarin alle Indonesische troepen en militie werden opgeroepen de wapens neer te leggen. De leiders van deze troepen worden boos omdat zij dit zien als een schending van het verdrag dat Mallaby eerder heeft gesloten.
28 okt. Jongeren vallen Engelse soldaten in Soerabaja aan en daarbij worden er 200 gedood.
30 okt. vliegen de Engelsen Soekarno, Hatta en Amir Syarifuddin Harahap te Soerabaja in om met hen te onderhandelen over een mogelijk staakt het vuren. Van Engelse zijde nemen generaal-majoor Hawthorn (commandant van de 23ste Indiase divisie) en kolonel Mallaby deel aan de gesprekken. Het staakt het vuren wordt direct ingesteld maar de gevechten worden al spoedig hervat, deels door een gebrekkige communicatie en deels door het wantrouwen tussen beide partijen en een en ander leidt uiteindelijk tot het bekende gevecht om Soerabaja.
Bersiaptijd
Jonge radicale nationalisten (pemoeda’s) richtten hun wrok op Nederland
Onder de bevolking van Soerabaja ontwikkelt zich een anti-Nederlandse stemming, deels door het optreden van de Nederlanders die er zonder meer van uitgingen van de voortzetting van de vooroorlogse koloniale verhoudingen, deels als reactie op de anti-Republikeinse houding van de meeste Indische-Nederlanders. Een en ander leidde tot gevechten tijdens het vlagincident.
okt 1945 ( tot begin 1946) – De bersiaptijd. Gewelddadigheden gecombineerd met moordpartijen gericht tegen Nederlanders, Indo-Europeanen, Chinezen, de voormalige Japanse bezetter, Britse soldaten en de eigen feodale bestuurders.
http://www.astaga.nl/indonesie-tijdlijn/index45.htm
Allemaal leuk en aardig maar wie moet ik nu de schuld geven bij de moord partij in Malang van mijn vrouw haar vader Lavallette op 19 Augustus 1945 en het uitmoorden van de familie van moeders kant de fam. Weise-Kouthoofd. De japanners, Indonesiërs, Engelsen, de Nederlanders of allemaal. En wat help dat allemaal. Ik ben net door Leiden sociale dienst opgebeld geworden, dat mijn echtgenote voor geen ene uitkering in aanmerking komt omdat ze er vlak na werd geboren. Het maakt dus toch niets uit of je euroasian, Indo, Indische Nederlander, Dutch-Indo of whatever je bent. Zij blijft de slemiel.
Leve de oorlog en leve het geloof.
Ronny
Ronny, even terzijde.
Marion Bloem vertelt in haar boek en film ‘ver van familie’ over een opa Paul en oma Ems .
Haar verhaal was verzonnen, maar ze had echt een oma Ems en een opa Paul Kouthoofd.
Zijn zus Wilhelmina huwde met Paul Weise.
Boeroeng schrijft:
Ronny, even terzijde.
Marion Bloem vertelt in haar boek en film over een opa Paul en oma Ems .
Haar verhaal was verzonnen, maar ze had echt een oma Ems en een opa Paul Kouthoofd.
Zijn zus Wilhelmina huwde met Paul Weise
Na je terzijde email ben ik tegelijk naar mijn vrouw gegaan.
Oma van mijn vrouw heet inderdaad Pauline Wilhelmina Kouthoofd en is getrouwd met Paul Weise.
En in Amsterdam woonde een broer van oma die Paul Kouthoofd heet en zijn vrouw heet Emma. Volgens mijn vrouw hadden deze laatste 12 kinderen, zeer waarschijnlijk allemaal meisjes. Er is nog een zus van de Kouthoofd en dat is oma Lodie en oma Lodie is getrouwd met opa Anton Konig. Opa Anton Konig had 3 zonen en een dochter en de oudste heette Edwin Konig getrouwd met Maggie Ingram. Edwin heeft bij toeval mijn vrouw in Scheveningen op straat zien lopen en haar toen in het gezin opgenomen. Tijdens mijn verkering met mijn vrouw heb ik diverse van bovenstaande mensen mogen ontmoeten. Echter ik heb ook wel gemerkt dat zowel oma Pauline Wilhelmina Kouthoofd, omdat ze getraumatiseerd was vanwege al haar ervaringen, en ook mijn echtgenote Sylvia Weise (eigenlijk Lavallette) niet erg serieus werden genomen. Oma Pauline Wilhemina Kouthoofd en Paul Weise hadden 3 kinderen, twee meisjes en een jongen. De oudste van de twee meisjes scharrelde met Lavalette en toen zij zwanger geraakte wilden ze direct na de oorlog gaan trouwen, echter zoals eerder vermeld werd Lavallette vermoord. Ik verdenk de fam. Kouthoofd ervan dat ze de Heer Lavalette kenden of tenminste wisten van de relatie, maar hebben dat nooit willen vertellen. Ik heb heel wat pogingen in die richting gedaan, maar iedereen hield zijn bek gesloten. Op veel latere leeftijd ben ik via het blad Aanspraak te weten gekomen wie haar vader was omdat ik haar broer Robbie Lavalette terug vond en hij is nu 80 jaar en woont in Florida.
Marion Bloem moet een van de dochters zijn van oom Paul en tante Emma Kouthoofd. Echter zowel mijn vrouw als ik kennen haar niet.
Bedankt voor de info.
Ronny
Ronny,
Marion Bloem is de dochter van Jacqueline Kouthoofd. En zij is de dochter van opa Paul en oma Ems .
Melanie is ook een zus van Paul en Wilhelmina: https://indisch4ever.nu/2005/08/17/wij_herdenken_7/
Tja, zelfbeschikkingsrecht. In de notulen van de onderhandelingen vanaf de Hoge Veluwe ben ik dat nooit tegengekomen, maar ik heb natuurlijk niet alles gelezen. Na de droevige afwijzing van de petitie Soetardjo werd dit volgens mij goed gemaakt bij Gouvernementsbesluit van 14 september 1940 met de instelling van de Commissie Visman: te onderzoeken, welke wenschen, strevingen en opvattingen bij de verschillende landaarden, lagen en standen in de Nederlandsch-Indische gemeenschap leven op het terrein van de staatkundige ontwikkeling enz.enz. Zeer beknopt het beste overzicht dat ik heb gelezen over de situatie in Indië, zowel financieel economisch als cultureel en politiek. Ongehoord onder de GG Tjarda! De komende scheiding was openlijk genoemd. Alleen nog het hoe en wat, maar daar kwam de oorlog met Japan tussen. Precies als tegenwoordig bij scheidende echtelieden: vechtscheiding, maar de scheiding staat vast. En de zelfbeschikking stond ook al vast, daar werd niet meer over gezeurd. Ook niet te vinden in de resolutie van de Veiligheidsraad van 31 juli 1947 en de ruling van ?? 1949. Daar ging het alleen over staking van vijandelijklheden, door beide kanten. Maar ja, ik zal het woord zelfbeschikking vast nog wel vaak tegenkomen. Maar waarschijnlijk niet in het kader van de situatie in Palestina, Koerdistan of Tibet. Daar geldt dat kennelijk niet.
Tja, zelfbeschikkingsrecht. Onder geen beding mocht dit woord in geen enkel regerings verklaring voorkomen(ook dus niet op de Veluwe conferentie). Van Mook werd door min.Logemann ‘teruggefloten’ toen hij bij een radiorede febr.1946 Batavia sprak over; ‘onafhankelijkheid en zelfbeschikking hebben in deze moelijke dagen een fundament nodig’ De woorden onafhankelijkheid en in onze tijd moesten onmiddelijk worden geschrapt. Helaas,vanwege het tijdverschil Ned.-Indië, was de radiorede reeds uitgesproken. In een brochure; Overzicht der plannen van de Nederlandsche regeering-voorlichtings dienst-juli 1946 waarin is opgenomen; het omzetten in deelstaten etc.wordt steeds benadrukt; deelgenootschap naast Nederland,Suriname, Curacao in het Koninkrijk. Pas in de verklaring van 10 febr.1946; ‘zelfbeschikking in onze tijd, na een periode van constructieve samenwerking’.Van Mook rekende op 25 jaar!! Bij alle verklaringen wordt welliswaar naar de ‘bereidwilligheid van het Atlantisch Handvesgewezen’, echter het zelfbeschikkingsrecht wordt niet genoemd!
Wat toen de ‘goede kant’ was, kan nu niet meer de ‘verkeerde kant’ worden.
Als dat het geval is dan hoeft niemand iets te bekennen
Klaprozen en mussen laten zich niet dwingen. De een kun je niet in een vaasje en de ander niet in een voliere houden.
Wat toen de ‘verkeerde kant’ was, kan nu niet meer de ‘goede kant’
worden.
Wat toen de ‘verkeerde kant’ was, kan nu niet meer de ‘goede kant’
worden.
Als dat het geval is dan hoef niemand ooit een fout te erkennen.
Wat vroeger de verkeerde kant was is nu trots
Je mag niet weigeren voor dienstplicht naar het voormalig Indië, maar het niet betalen van achterstallige salarissen mag en is niet strafbaar.
Zij die alleen de stok hebben, mogen slaan, de rest moet zijn kop houden. Leve de democratie.
Ronny
Nou …. maar we hebben gelukkig nog een Harry van Bommel.
Pak Pierre
Nou …. maar we hebben gelukkig nog een Harry van Bommel.
Pak Pierre
Ik weet het niet Pierre.
In de politiek is het vaak net een ballon. Prik je er in dan loopt die leeg.
Nou …. gelukkig bewijst Harry van Bommel juist het tegendeel, die blaast zich om het minste geringste op.
Pak Pierre
Pak Pierre,
Toch geen Bom mel ding hoop ik.
siBo
Alles wat dik wordt kan een keertje ploffen.
Doet me denken aan die eerste instructie handgranaat gooien, “scherp”. Angstige recruten achter een muurtje. Sergeant-instructeur spreekt de geruststellende woorden: “Niet bang zijn. Als-ie dik wordt moet je hard weglopen”.
Pak Pierre
Het weigeren van de dienstplicht (beter gezegd de opkomstplicht) is volgens mij toegestaan. Daar zijn regels voor. Ik ken ze niet, laat een ander ze maar opzoeken. Dit staat natuurlijk los van jezelf S5 laten verklaren. Maar dat is sjoemelen, geen recht.
@JAS….Zelfs wettelijk geregeld maar met uitzonderingen.
Berucht is de zaak tegen dienstweigeraar Herman Groenendaal in 1921 die in hongerstaking ging, zijn arrestatie en behandeling leidde tot felle protesten. Hierdoor kwam er in 1923 een dienstweigeringswet tot stand voor pacifisten die principieel elk geweld afwezen. Politieke of andersoortige bezwaren werden dus niet erkend, ook niet bij herziening van de wet in 1962. Zo werden in 1974 en 1977 de niet-erkende dienstweigeraars Kees Vellekoop en Adriaan Slooff gevangengezet, hun zaak leidde evenzo tot landelijke beroering. http://nl.wikipedia.org/wiki/Dienstweigering
Harry van Bommel wilt een rehabilitatiewet voor de weigeraars.
http://harryvanbommel.sp.nl/weblog/2013/06/25/hoogste-tijd-voor-rehabilitatie-indie-weigeraars/#more-18239
Er is europese jurispudentie en dat kan v Bommel niet zijn ontgaan:
Maar hoe principieel waren de 2 oud-militairen:
“Armeniër en Jehova getuige Vahan. In zijn beroepschrift betoogde hij dat zijn veroordeling voor dienstweigering een schending was van artikel 9 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. Hij vroeg op basis van dit artikel om bescherming van zijn recht op dienstweigering op grond van gewetensbezwaren — iets wat nog nooit met succes was bepleit.
Op 27 oktober 2009 deed het EHRM uitspraak. Het besliste op basis van jurisprudentie dat vrijheid van geweten zoals omschreven in artikel 9 van het Europees Verdrag niet de rechten beschermt van gewetensbezwaarden die dienst weigeren.
Op 7 juli 2011 deed de Grote Kamer van het EHRM in Straatsburg (Frankrijk) uitspraak. Er werd met een overweldigende meerderheid van zestien stemmen tegen één beslist dat Armenië Vahans recht op vrijheid van geweten had geschonden door hem te veroordelen en gevangen te zetten omdat hij op grond van gewetensbezwaren dienst had geweigerd. De rechter uit Armenië was de enige die tegen had gestemd.
Waarom is die uitspraak belangrijk? Omdat het de eerste keer was in de geschiedenis van het EHRM dat erkend werd dat het recht op dienstweigering op grond van gewetensbezwaren volledig gewaarborgd wordt door artikel 9 van het Verdrag. Het Hof beziet het dus als een schending van fundamentele rechten in een democratische samenleving als gewetensbezwaarden gevangen worden gezet.
Nou nou… de inzet van het Nederlandse leger is zeker niet op democratische wijze tot stand gekomen.
In Indonesië lachen ze zich slap over zoveel nonsens.
Tientallen miljoenen Indonesiërs konden niks democratisch kiezen.
Men kon geen parlement/regering kiezen in een eigen staat.
Men mocht niet meekiezen voor een parlement/regering te Den Haag, die heerste over het Nederlands grondgebied, waar ook ter wereld .
Zij ervaarden de Nederlandse legers als bezig hun democratisch recht van zelfbeschikking te vernietigen.
Tientallen miljoenen onderdanen zonder stemrecht scheidden zich af, waardoor de stuatie ontstond dat bijna alle volwassen Nederlandse onderdanen wél het stemrecht hadden, actief of passief.
—–te zeggen is daarom—–>>
Nederland is pas een volwassen democratie geworden juist door dit Indonesisch volksverzet.
Toen,zie I4E 11/9/2005 geen enkele lezers reactie???
Ook de bewinds man indertijd, in functie van min.v.buitenlandse zaken, antwoordde; De beslissing toen was genomen ‘op democratische wijze’… en dus niet meer te herroepen. Nu verwees de hoge Raad wederom naar de toen genomen beslissing.
Moraal; Wat toen ‘recht’ was en nu ‘krom’, kan nimmer meer ‘recht’ worden! En dat vanwege toen genomen democratische wijze en wetgeving. En dat laatste klopt, want de democratische wijze en wetgeving is hetzelfde gebleven.
Echter is nu mijn vraag. Ging het toen om de democratie? En nu ook?
Of ging het om….. recht?
Dit keer vangt advocaat Liesbeth Zegveld dan toch een keer bot.:
” Op grond van de destijds geldende regels is er geen grond om de celstraffen van de mannen te herzien, vindt de Raad.”
Ook in 2005 was er politiek gezien geen speld tussen te krijgen, toen ving parlementariër Bakker ‘dubbel’ Bot:
“Het Kamerlid Bakker had Bot( min v Buitenl Zaken) gevraagd of nu Nederland officieel heeft erkend destijds door de massale inzet van militaire middelen ‘aan de verkeerde kant van de geschiedenis’ terecht te zijn gekomen, ook deze groep mensen niet in een ander daglicht zijn komen te staan. Volgens de bewindslieden “is de inzet van Nederlandse militairen in het toenmalig Nederlands-Indië op democratische wijze tot stand gekomen” en was hun berechting ook in “overeenstemming met de geldende wetgeving”. https://indisch4ever.nu/2005/11/09/weigeraars_en_d/
Moraal: Zolang ‘men’ vindt dat het landsbelang(collectiviteit) boven die van de individuele burger uitgaat zullen weiger dienstplichtigen/overheidsdienaren vergeefs op de rehabilitatie-deur kloppen.