Huizen van Aankomst is een ontmoetingsprogramma van het Indisch Herinneringscentrum.
Op 12 december vinden er twee livestreams plaats van speciale programma’s in Beeld en Geluid Den Haag en Forum Groningen. Verder verschijnen er nieuwe podcasts en een bijzondere videoproductie van een theatervoorstelling.
Elke dag Indisch nieuws en wetenswaardigheden.
!
Heeft u tips, een foto, een oproep of wilt u een column/pikiran schrijven, jangan malu-malu.
indisch4ever@gmail.com
!
En ken je deze?:
en 
...................
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
Bertha Lammerts van Bueren-de Wit
XXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
Indisch4ever 
Huizen van aankomst? Eeen beetje rare naam. Mijn oma kwam als oorlogsweduwe met 3 jonge kinderen in 1950 in Kamp Westerbork aan en werd daar opgevangen. Het was kil. Westerbork was kennelijk goed met de trein te bereiken, althans er lag een spoorlijn.
Westerbork is geen huis, maar aankomstkamp, opvangkamp zoals in Indisch woordgebruik lijkt mij beter op zijn plaats. Ik moet maar eens uitvissen op basis van welke criteria ambtenaren zoals Ph. Werner er toe zijn gekomen om Westerbork als Opvangstkamp aan te merken, om repatrianten (woord bedacht door W. Drees) in zo’n van God vergeten oord te huisvesten, toch curieus.
Maar het is weer een stuitend voorbeeld hoe in Nederland met begrippen in de (post-) koloniale kontekt wordt omgesprongen, verhullend, eufemismen (politionele acties, excessen etc.) . Met andere woorden we worden weer om de tuin geleid, bedonderd.
Woorden als repatriatie, repatriant, gerepatrieerd bestonden al voor de geboorte van Drees sr. En werden ook gebruikt voor mensen die vanuit Indië naar Nederland terugkeerden..
De grote meerderheid van Indische Nederlanders werden in pensions opgevangen.
Dus niet in kampen, door de nazi’s gebruikt
Huizen van aankomst is dus een toepasselijke titel
Ik zit midden in de live stream, is net begonnen.
Het begint al goed met: meer dan 2 miljoen (2000000) Nederlanders hebben Indische roots.
Een nieuw bestaan opbouwen in het land dat je helemaal niet kent. Dat ken ik, had ik Italie ook
De toespraak van Willem Drees over het inkaderen van het woord “Repatrianten” voor de Radio op 10 januari 1953 is na te lezen. Ik begrijp soms wel wat van Nederlands, maar het taalgebruik wat Drees hanteert begrijp ik niet, laat ik het er maar houden omdat ik al meer dan 30 jaar uit Nederlands bent. Laatst zei een vrouw aan mij”U spreekt goed Nederlands!! antwoordde ik “U ook”. Ik kwam niet bij van het lachen.
De kern van Drees’ toespraak is dat Nederlanders en Repatrianten (Indische Nederlanders) zowel een Gedeelde geschiedenis als een Gezamenlijke toekomst hebben. ‘ANDERS zijn’ moet op harmonische wijze worden overbrugd. Het doel is Assimilatie (sic, waarom niet integratie of aanpassen!) en het scheppen van gelijke kansen voor iedereen (eindelijk, daaraan was men in Nederlands-Indie niet aan toegekomen) .
Wel geeft Drees aan waarom het soms lastig is. ‘Een moeilijkheid is dat een deel van deze Nederlanders “ANDERS” is – niet minder, dan elke andere Nederlander hier.’ (kijk maar naar Limbo’s en Brabo’s). Het doel van assimilatie is niet eenvoudig te bereiken. ‘Dat eist veel van hun Aanpassingsvermogen (herkenbaar!!!!) , maar het eist ook van het Nederlandse volk begrip en medeleven.’ Drees doet hiermee een beroep op wederzijds begrip. Aan de repatrianten houdt hij voor dat woningnood en werkloosheid maakt, dat Nederland geen ijzer met handen kan breken. Over kil ontvangst en Ph Werner geen woord
Tot de “Niet-Indische Nederlanders” spreekt Drees: ‘Lach hen niet uit, wijs hen niet na, wees een goede buurman, een goede buurvrouw, een begrijpende collega. Reik hen de helpende hand.’
Drees heeft het over NIET-Indische Nederlanders, de autochtonen oftewel de Nederlandse Nederlanders, gekker kan ik het ook niet maken na Indische Nederlanders.
Het taalgebruik van Drees bevat veel dwingende woorden zoals ‘moeten’ , ‘eisen’, ‘plicht’, ‘aanspraken’ en ‘verantwoordelijkheid’. Deze woorden geven te kennen dat er geen andere keuze is dan samen verder te gaan.
Wat in de toespraak niet te horen is, is dat Drees binnenskamers wel degelijk zijn twijfels heeft over het toelaten van ‘in Indië gewortelden’. Nu begrijp ik waar dat vreemde woord “ROOTS vandaan komt, ook van Vadertje Drees. Maar daar laat hij niets van merken. Politici moeten niet bijdragen aan verdeeldheid en xenofobie, maar juist aan eensgezindheid!!!!!!!
De redevoering van Drees is grotendeels afkomstig uit de pen van de secretaris van het CCKP, het Centraal Comité van Kerkelijk en Particulier initiatief, I. van Weeren. Deze heeft, na een gesprek met Drees, hem een brief gestuurd met enkele gedachten om uit te werken. Deze gedachten neemt Drees vrijwel helemaal over in zijn speech. Een alinea waarin gerept wordt over de onopgeloste problematiek van de vergoeding van oorlogsschade, schrapt Drees echter. Die is Anna 2020 dus nog steeds niet opgelost.
correctie:
laat ik het er maar houden omdat ik al meer dan 30 jaar uit Nederlands ben.
Die is Anno 2020 dus nog steeds niet opgelost.
Het zijn juist Indische mensen die mij hebben toegebeten: integreren mag, assimileren niet! Dat heb ik niet van de heer Drees gehoord. Daar komt wel de AOW vandaan. Vinden Indische mensen ook leuk.
Miljoenen mensen zijn om de tuin geleid,bedonderd en hebben zelfs hun leven verloren, dankzij de politiek en politici in deze wereld.
U weet het misschien niet, maar er was toen nog woningnood. En je moest die toestroom van mensen uit Indië/Indonesië toch ergens onder brengen?
U weet toch ook niet wat voor een (rot?) volk vóór u in uw huis heeft gewoond? Wij kwamen in Vlissingen in het barakkenkamp Havendorp terecht. Voor Vlissingers die uit hun huis waren weggeschoten/gebombardeerd. Tijdens de wederopbouw kwamen steeds woningen leeg, kwamen mensen uit Indië in. En naderhand ook een opvangkamp voor Zuid-Molukkers. Ter nagedachtenis is er nu een restaurant van de zoon van één van die ; ‘Ambonezen’.
Een kamp als Westerbork. Barakken met daarin afzonderlijke woonruimtes. Wij waren daar verguld mee. Na bezetting en bersiap een eigen huishouden. Met een lage huur. Met gekregen meubilair en extra distributiebonnen voor eten, meubilair en textiel. Achter de buitenhaven, richting Souburg, desolaat (van God vergeten zoals u dat noemt, maar niet als zodanig werd ervaren, iedereen was er content mee!)., een eind fietsen naar school. Was een strenge winter, ben een keer door de kou bevangen op school aangekomen. Maar wat waren we daar gelukkig.
Status
Havendorp was een wijk of ´dorp in de stad´ in de provincie Zeeland, in de streek Walcheren, gemeente Vlissingen.
Ligging
Havendorp lag aan de noordkant van de Buitenhaven van Vlissingen.
Statistische gegevens
Havendorp omvatte 389 huizen, waarvan 330 van steen en 59 van hout.
Geschiedenis
Vlissingen is gedurende de Tweede Wereldoorlog zwaar gehavend door bombardementen, de inundatie en de gevechten tijdens de bevrijding. Na de oorlog ontstaat dan ook een forse woningnood. De in oktober 1945 opgerichte Stichting Noodwoningen Vlissingen heeft als doel de bestaande en uitgeweken inwoners zo snel als mogelijk een tijdelijke huisvesting te bieden. Op diverse plekken in de stad worden middels noodwoningen ca. 200 gezinnen aan tijdelijke woonruimte geholpen. Maar er is voor nóg enkele honderden gezinnen woonruimte nodig.
Zo ontstaat in 1946 aan de noordkant van de Buitenhaven het Havendorp, een complete woonwijk met 389 woningen, een politie- en brandweerpost en 10 noodwinkels voor de bakker, slager, kruidenier etc. Verder een gebouwtje genaamd ‘De Zonnebloem’ waarin naast filmvoorstellingen, bruiloften en partijen e.d. ook kerkdiensten worden gehouden. Alleen in een school is niet voorzien. Je zou de nederzetting als ´dorp in de stad´ kunnen beschouwen. Zeker in de beginperiode is er sprake van een hechte sociale gemeenschap. De door de bewoners opgerichte Vereniging Havendorps Belang probeert in samenspraak met Stichting Noodwoningen Vlissingen kleine en grote problemen op te lossen. Door een toenemende last van ratten en muizen wees men bijvoorbeeld een verzoek van enkele bewoners voor het houden van kippen, konijnen en duiven categorisch af.
Het Commissariaat Ambonezenzorg (CAZ) krijgt in juli 1954 de beschikking over een aantal van deze noodwoningen aan de Westerhavenweg. Woonoord Havendorp krijgt in de CAZ-administratie de aanduiding Vlissingen I en zou tot november 1962 dienst blijven doen. In 1963 wordt Vlissingen I gesloten en afgebroken. Van het kamp en ook van de overige noodwoningen is niets meer over. De bewoners zijn grotendeels verhuisd naar elders in Vlissingen en naar Oost-Souburg. Op de plek van deze voormalige wijk is tegenwoordig een zand- en grindverwerkend bedrijf gevestigd.
Om de herinnering aan de vroegere wijk levend te houden, heeft Dicky Wattimena zijn in november 2018 geopende restaurant ‘Havendorp’ genoemd. Hij was op dat moment 55 jaar, en heeft de wijk dus nét niet meer zelf meegemaakt. Maar zijn ouders hebben er wel gewoond. Zijn restaurant is gevestigd in de vroegere stationsrestauratie van station Vlissingen, op een steenworp afstand van de vroegere wijk. Een Moluks restaurant was er in Zeeland nog niet. Kennelijk een gat in de markt, want in een week tijd kreeg hij via crowdfunding van 153 grotere en kleinere privé-investeerders de financiering voor elkaar. Vervolgens heeft hij in 6 weken tijd het restaurant gerealiseed. Op 19 november 2018 heeft burgemeester Bas van den Tillaar het feestelijk geopend. Restaurant Havendorp wordt tevens een muziekpodium, voor de andere passie van Wattimena. Hij lanceerde in november 2018 meteen een nieuwe muziekprijs: de Havendorptrofee. Als eerste heeft de winnaar van The Voice of Holland Senior 2018, Jimi Bellmartin, er opgetreden. Zie ook deze videoreportage over het restaurant.
– Nadere informatie over Havendorp in de Canon van Vlissingen, met ook nog enkele afbeeldingen die deels niet in het fotoalbum hieronder te vinden zijn.
Beeld
– Fotoalbum met ca. 80 foto’s van Havendorp.
Hoe noemde een kamerlid in 1938 de locatie van kamp Westerbork “” Een barre ,deprimerende locatie “” Een van de meeste naargeestige stukken grond van heel Nederland ! De kosten van dat kamp toen ter tijd 1,25 miljoen gulden moest de Joodse gemeenschap zelf opbrengen ,In dit kamp heeft ook Anne Frank enige tijd doorgebracht ,zij bracht haar tijd door met het recyclen van batterijen .Het is inderdaad bar en boos dat zo,n kamp en ook kamp Vught gebruikt zijn om de mensen uit Indie te herbergen .😣
Waar ik nou heel erg benieuwd naar ben is dit ,moesten die mensen in dat voormalige concentratiekamp ook huur betalen om in die barakken te wonen ? Die Joodse mensen hoefden dat natuurlijk niet ,want die waren al beroofd van alles en nog wat ,wat ze bezaten maar die repatrianten ?🤔🤔🤔
Dan nog wat ,in eerste instantie zou er een Joods opvang kamp gebouwd worden in de directe omgeving van Soest ,dus Soestdijk .Koningin Wilhelmina had hier ernstige bezwaren tegen ,en het plan ging niet door ,ook na de oorlog toonde Wilhelmina niet erg veel mededogen met de Joden ,in tegenstelling tot haar houding jegens de Indische repatrianten ,Koningin Juliana huisvestte zelfs enige families en ook Wilhelmina kwam vaak die Indische families helpen ,ja Indo,s de meest fervente Oranje klanten !😁😁😁
vandaag 12 december 2020 is mijn goede vriend Guus zaliger geboren in 1924. Hij is overleden 22 september 2019, teleurgesteld dat hij net geen 95 jaar is geworden. In 1995 zijn wij beiden twee maanden pulang kampung gegaan naar Java en hebben daar met de Moesson reisgids in de hand met het openbaar vervoer gereisd van Jakarta tot Malang en toen weer terug om bedroefd weer terug te gaan naar Holland. Hij was een zachtmoedige man met realiteitszin, ook wij Indo;s zullen opgaan in de volgende generaties en wij dragen bij aan de rijkdom van diversiteit. Een wijs man. Milly Koefoed-Beijerinck
@MFKoefoed-Beijerinck; ‘ drs.Guus Cleintuar etc.- Onze voorzitter van de Indische soos Serukun; jr.’70/80. Die gezellige weekend middagen in Scheveningen met cultuur en vooral makanans. Auteur van het boekje Indische Nederlanders 1961/uitgave Moesson; een ontheemde bevolkingsgroep zonder toekomstbeeld. Met een voorwoord van good old Tjalie! Naschrift; ‘men oriënteert zich immers niet alleen om vast te stellen waar men zich bevindt, maar ook, maar misschien vooral om de nieuwe koers te kunnen uitzetten. Die koers zal behalve van het bestek (!), ook afhankelijk zijn van de haven waar men naar toe wil varen’ – Die haven is vooral hier in Holland! Zonder toekomst beeld? En of! Zie de vele uitingen van het Indisch zijn; toko’s, pasars, literatuur, muziek etc. En vooral; in navolging nu door de 2e, 3e, en de 4e(!) generatie!
– zie ook het boek van Milly Koefoed- Beijerinck 1984 (eigen beheer); De Indische Gemeenschap; haar verleden en toekomst! Met een uitgebreide overzicht van de Indische feiten! Mijn devies; ‘Koester het Inlandse(bestek) in ons! Want dat maakt ons Indisch!’
Met groeten, Ron
” bestek (!)” Hoezo dat uitroepteken? Toch een normaal Nederlands woord voor iets anders dan vorken, messen enz.
Bestek! Doet mij niet aan eten denken, ook niet als reflex. Ik kom weliswaar niet uit een Gouvernementeel Maritieme traditie maar als ik bestek hoor, dan denk ik gelijk aan schepen. Bestek betekent voor mij de aanwijzing op de zeekaart, van de plaats waar een schip zich, volgens de waarnemingen en berekeningen, op een bepaald tijdstip bevindt. Is ook typsich Indisch want heeft met orientering te maken, waar bevind ik me.
“Bestek!” ik heb begrepen dat op het CLD in uw tijd het Nederlands zich al in neerwaartse richting had begeven. Zoveel mogelijkheden van bestek, direct herkenbaar aan zijn context. Met uw verwijzing naar de GM heb ik begrepen dat u, weliswaar marineofficier, nog nooit een schip door het Marsdiep hebt geloodst. Ik, als gewoon sinjo Soerabaja, maar wel veel nautica geleerd van mijn vader, terug van vakantie onder zeil van Den Helder via Scheveningen en Vlissingen naar mijn thuishaven Kamperland. Uiteraard met getijdentabel en stromingskaart, anders schiet het niet op) Waar de Engelse vlag bij de havenmester mij vertelde dat ik een Engelse buur te gast had. Maar er zijn nog zoveel andere betekenissen. Bestek als omschrijving van en door de aannemer te verrichten werkzaamheden. Meteen basis voor de onderhandelingen over de prijs. En thuis eten we niet met onze vingers, daar hebben we bestek voor. Zoals u misschien niet weet, in twee soorten. Klein, en groot bestek. Door de week, met ons tweeën, klein bestek. Maar bij een meer formeel bezoek wordt met groot bestek gedekt. .Maar ook een begrensde ruimte of een plan. Iets in kort bestek vertellen. Dat valt buiten ons bestek. enz. En dat met mijn gemiste schooljaren!
Maar il lees nu dat de geachte Heer Mertens het toch over koers bepalen heeft, dan lees ik dat toch in Zijn verband, of heb ik iets gemist.
Wat klein en groot bestek betreft, in tijden van corona, gaan we ons zelf verwennen. Niks formeel bezoek.
Vanavond eten we met zijn tweeen vis, verse zeebaars en dan maak ik er wel wat moois van. Dan komt het witte damasten kleed op tafel. Het mooie Duitse servies wat we met ons huwelijk hebben gekregen stal ik uit op tafel: voorgerechtenbord, bord 1ste en bord tweede gerecht en bordje voor het nagerecht. Ik zet de wittewijnglazen, glazen voor het water en degustief op tafel. Tevens komt het met een goud randje gezet bestek op tafel, U weet wel: vork, lepel. mes en vismes met nog wat ander bestek. De wijn is biowijn, weliswaar groot ingekocht, maar in een kristallen karaf ziet het er best chique uit. Trouwens ik ken de wijnboer. Zo gaan wij het virus tegemoet. Over mijn tafelmanieren heb ik nooit iemand horen klagen. Hebt U ooit doperwten met een vork gegeten, niet doorprikken maar op de omgekeerde vork?
Met ons klein bestek eten wij prettiger dan met ons groot bestek. Dat is alles. Eenvoudig toch? Zelfs voor een marineofficier?
@JASomers; ‘ het bestek etc.’- Bedoelt wordt de omschrijving; wat Indisch inhoudt
“Bedoelt wordt de omschrijving; wat Indisch inhoudt” Klopt! Mar ik reageerde op de vele vreemde reactie op de mogelijke betekenissen van dat woord.
“Bestek! Doet mij niet aan eten denken, ” Ik hoef niet zo moeilijk te doen. Als werkstudent (zoon van een schatrijke GM-ambtenaar met puik Europees verlof), was serveerder in de mensa een prettig bijvak, Ook ‘s-avonds, scheelde college-uren! Om meer inkomsten uit de zaak te halen werd de mensa vaak verhuurd voor het echte grote werk. Kregen we zelfs een kleine opleiding voor. Met welk bestek te dekken. Links of rechts te staan bij het serveren, Links of recht te staan bij het afhalen. De fles met het etiket naar boven. In welke hand de stapel vuile borden. en nog veel meer. Maar ja, dat zult u vast gemist hebben in uw leven.
Zie de livestream 13 december 2020 14.00
https://www.facebook.com/watch/live/?v=393476628534291&ref=notif¬if_id=1607862596883249¬if_t=live_video
Je hebt bij na evenveel INDO’s met een Indonesische vader en en Europese/Hollandse moeder.Deze mensen konden toen geen verblijfs vergunning krijgen wat temeer vrije reiskosten.Om plaats temaken voor Turken,Marokanen, Algerijense Mohammdanen die nu Holland met moskeen vullen.
Dat plaats moeten maken voor mensen die 20 of 30 jaar later kwamen is onzin.
Zo is dat! Wel even bij de feiten blijven, mensen
“Dat plaats moeten maken voor mensen die 20 of 30 jaar later kwamen is onzin.”
Nederland heeft zowat elk jaar 28 duizend abortions. Migranten worden aagetrokken om de arbeiders groep aan te vullen
“abortions” en “arbeiders groep” hebben toch niets met elkaar te maken?
Als men gebrek aan werkers heeft dan is de enige oplossing werkers te importeren anders groeid een land niet’
Abortions hebben meer dan een consequentie
Ik ben anoniem @ 14/12 20u15.
Dat er elk jaar mensen afzien van het krijgen van kinderen en een zwangerschap afbreken gaat anderen niets aan. Je kunt het jammer vinden en denken dat ze er later spijt van krijgen, maar het is hun keuze.
Dat heeft niets te maken met de het weigeren van een verblijfsvergunning lang geleden of de latere komst van ‘gastarbeiders’ waar plaats voor gemaakt zou moeten worden.
@ Anoniem
U gebruikt Circular Reasoning als bewijs dat het legale recht op abortions geen reden is geweest om meer buitenlanders te importeren.
Ik heb het echter over oorzaak en gevolg en niet over het morale of legaale recht van abortions. Men kan niet 28000 abortions per jaar hebben zonder statistieke consequenties.. Het gevolg is dat mensen worden geimporteerd.
Toen wij in 1958 in nederland kwamen werden wij op de legerplaats Budel ontvangen.
Koningin Juliana was aanwezig. Het was een verrassing! Om nooit te vergeten! We leven nu in 2020. Hoe is het mogelijk!
Toen wij in NL kwamen (met de Sibajak september 1952) was er geen koningin, geen premier, geen hoge ambtenaar of wie dan ook van enige statuur om ons te verwelkomen!
Alleen een kille ambtenaar die ons op de bus zette naar de toendra’s van Friesland, naar een pensionnetje in Bolsward wel te verstaan.
Ik reken ons dan ook tot de “kwartiermakers” voor de komst van de Indo’s na 1956, die het voor latere ontvangsten, zoals die door een koningin te Budel, een en ander hebben voorbereid.
Wat ons te wachten stond heb ik al eens eerder op deze site geschetst: tot op het bot vernederd door de plaatselijke allochtone bevolking en de overheid, die ons toch eigenlijk niet wilden.
Maar dat heeft ons wel een rechte en sterke rug gegeven!
Ik ben mijn beide ouders eeuwig dankbaar, dat zij niet bogen voor de druk van de omgeving en het schoolhoofd van de lagere school, die zei dat wij als kinderen van een arbeider naar de ambachtsschool en huishoudschool moesten ondanks dat wij tot de beste leerlingen behoorden. Nee, onze ouders, zelf in Indië geschoold op de HBS, beslisten dat hun kinderen de scholing moesten krijgen waarop zij recht hadden! Dat kostte hun heel veel als arbeidersgezin in de jaren 50 en 60 v.d.v.e.
Tot op de bot vernederd en de Ned overheid die ons toch eigenlijk niet wilde! Dat was ook onze ervaring na de aankomst in Ned. Treurig, maar waar! Ook de genocide van weerloze Indos en andere minderheden tijdens de Bersiap tijd is treurig en verdrietig.Erg is ook het feit dat er mensen zijn die beweren dat de Genocide van Indos niet plaats vond en maar een klein detaille en consequentie was van het dekolonisatie proces.
“een pensionnetje in Bolsward wel te verstaan.” Erg hé, zo’n kampong. Houden Indo’s niet van, was voor inlanders.
Vader, moeder, oma en 5 kleine kinderen op 1 kamertje. 1 jaar lang.
Erg hé?
En geen “ajam kampong” eten, nee: kruimige gekookte aardappels met vette jus en wat spercieboontjes + 1x per week een niet te vreten gehaktbal (vgls mijn vader dan).
Wat ik mij steeds afvraag, is of er zelf nog initiatieven zijn geweest voor een gewenste verandering? Na een paar weken opvang kregen wij als geregistreerde woningzoekende een vrijgekomen plek in een barakkenkamp in Vlissingen. Ver van de stad, ook in de steppen van de buitenhaven. Maar wel een eigen woonruimte en een eigen huishouding. Van latere bewoners hoorden we wel eens dat ze het maar niks vonden. Nou, wij waren dolblij na bezetting en bersiap.
Als je vader in de jaren 60 of 70 een loodgieter was, waren ze ook niet echt geneigd om je naar het atheneum of gymnasium te sturen hè..
Niet alles is gerelateerd, men moet niet alles extrapoleren naar wat men meemaakte. (Onder het motto ‘zo ging dat met de repatrianten’.) Straks geeft men de schuld van de explosie in kruitfabriek te Muiden of de mijnramp in Brunssum, aan de Nederlandse overheid voor hun oneerlijke behandeling van de nieuwkomers.
Ja treurig verhaal hier verteld door pak Indorein maar ja Bolsward jaren 50 ! lijkt mij echt de toendra ! Daar zou ik nu nog niet dood gevonden willen worden 😕😕😕 Wat koningin Juliana betrof ,zij was echt begaan met haar trouwste volgelingen ,de Indo,s ,zij stelde ook een gedeelte van haar paleis in Soest beschikbaar voor die repatrianten .😁 Ben toch benieuwd wat si Bernard van al die trassi luchtjes vond ,die uit de dapur opstegen .
Kijk, je behaalde in Nederland een diploma en ben later in Nederlands-Indie omhoog gevallen , want witte Europeanen met een Nederlands diploma hadden wel een streepje, nou ja een dikke witte streep voor en daarna repatrieer je naar Nederland. Dan is het wel gemakkelijk in de stad waar je je je studie volgde, een woning te vinden. Kwestie van kennen en gekend zijn. Vooral als je ook nog eens een ruime uitkering hebt, pardon Europees verlof. Dan is het wel gemakkelijk praten.
Bij mijn vader ging het wel anders. Hij kon nog net uit eigen zak de overtocht voor 4 personen betalen, dus niet op kosten van de Staat naar Nederland en niet met een uitkering. Hij kwam met zijn gezin ergens terecht in een pension in Friesland, Gorredijk. U weet er is provincie, daarna komt er niks en dan is er ook Gorredijk. Dank zij zijn inzet en ondanks dat zijn waardeloos geworden Mulo-diploma, heeft dat niet lang geduurd. Hij wild eook niet zijn hand ophouden, trowuens er bestond toch nog geen Bijstand? Behalve voor die Europese verlofgangers. Hij kon nog net de dienstplicht ontzeilen, Hij was pas 30 en twee kinderen en we verhuisden al snel van Gorredijk naar Den Haag waar we in pension Seinpost in Scheveningen terecht kwamen, best leuk voor vakantie, maar niet als repatriant. Vreemde naam repatriant want onze patria is niet Nederland.
Mijn zoon bvb repatrieerde een paar jaar geleden ook naar Nederland, stond er wel een studeerkamer klaar en kon hij met een beurs studeren inclusief OV-kaart. Hij werd van het mooie weer in NL al niet vrolijk en het klimaat was ook nog eens provinciaal. Hij ging na zijn studie uit arren moede maar terug naar Italie waar de jeugdwerkeloosheid meer dan 20% is.
Ikzelf ben op 42-jarige ook gemigreerd en weer van 0 begonnen. Ik moet nog steeds voor mijn geld werken, nou ja part-time en thuis, als ik een briefje van €50 op straat vind, dan buk ik , zo nederig ben ik wel.
Het gaat er maar om wat voor startpositie je hebt en dat hangt natuurlijk niet alleen af van je eigen inzet. Ik ben trots op mijn vader dat hij ondanks de beperkte mogelijkheden alle het toch goed van af heeft gebracht.
“Italie waar de jeugdwerkeloosheid meer dan 20% is.” Ja, dat had ik ergens in de krant ook gelezen. In Nederland is op dit ogenblik de totale werkloosheid (geregistreerde werkzoekenden) 4%. Ik dacht ongeveer gelijk aan de structurele werkloosheid.
” startpositie ” Naar het gemeentehuis, bij de bode (die had je toen nog) vragen waar je terecht kon. “Kwestie van kennen en gekend zijn.” Door wie? Aanvraagformulier halen. Invullen. Inleveren, ben je ingeschreven als woningzoekende. Afwachten., Komt briefje met aanbod. Nauwelijks een ambtenaar gezien. Wist die veel van Indië? Wist die veel van “waar je je je studie volgde, een woning te vinden. Kwestie van kennen en gekend zijn. Vooral als je ook nog eens een ruime uitkering hebt, pardon Europees verlof.” Het was overigens geen uitkering, maar verlofsalaris krachtens arbeidsovereenkomst. (wel lager dan normaal salaris). In de echte woning waar we later terecht kwamen hadden we als buren mensen die dezelfde procedure hadden doorlopen.
“zijn waardeloos geworden Mulo-diploma,” Hoezo waardeloos? Mijn broer had een in het kamp gehaald gymnasiumdiploma, kon daarmee gewoon in Leiden studeren. Mijn zus met een Indisch MMS-diploma, kon ook aan de slag. Ik, met helemaal niets kon direct naar de tweede klas HBS.
“Gorredijk” Daar was een goede machinefabriek, waar de door ons ontwikkelde beluchtingsrotoren voor de zuivering van afvalwater werden gemaakt, met slimme eigen verzinsels.
“stond er wel een studeerkamer klaar en kon hij met een beurs studeren inclusief OV-kaart.” We hadden het over 1946, dat was andere koek. Werkstudent! Ondanks in Indië schatrijk geworden pa. Heeft me veel extra jaren gekost = minder pensioenjaren.
“geen Bijstand?” Nee. Maar wel gewoon naar het gemeentehuis, afdeling sociale zaken. Weet ik alles van, je wordt vriendelijk verder geholpen.
“als ik een briefje van €50 op straat vind, dan buk ik” Wij doen het voor een stuiver al. Zeeuws meisje ziet ze eerder liggen dan ik. Zit kennelijk ingebakken bij twee werkstudenten. Hebben vanochtend ook weer de bonusartikelen bij Appie gekocht. Gisteren bij Jumbo. Zit ingebakken bij twee werkstudenten.
Al die echte gerepatrieerden kwamen hier in Nederland met de gouden lepel in de mond: Overtocht betaald en verlofsalaris toe. De salarissen in Nederlands-indie voor de Europeanen was hoger dan in Nederland. Ik schat het gemiddeld salaris voor een A-landsdienaar toch minstens Hfl. 600/maand. Dan telden de tropenjaren ook nog eens dubbel en die evacuees, moderne bijstandtrekkers gingen ook nog eens met vervroegd pensioen. In Nederland verdiende een geschoold arbeider Hfl 30/week. Kan je nagaan wat die Indie-gangers hier allemaal te besteden hadden
Het Indisch Gouvernement betaalde de bijstand als verlofsalaris uit in Nederlandse guldens en dat geld werd volledig besteed in Nederland. Dat was dus gewoon een Marshallhulp avant la lettre van Nederlands-Indie aan Nederland. Hier was Nederland niet de melkkoe. Nederlands-Indie verarmde op die manier. Ga maar na, al die hoogst betaalde evacuees, gezaghebbers en hoger, zaten wel op hun handen in Nederland. Die produceerden dus niks.
Hoeveel zou dat de Nederlands-Indische schatkist niet gekost hebben? Het gaat toch om tienduizenden steuntrekkers ook wel repatrianten genoemd. De Staatschuld in Nederlands-indie groeide zo wel erg hard. Bij de Souvereiniteitsoverdracht werd de rekening netjes doorgeschoven naar de Verenigde Staten van Indonesie, VSI de natuurlijke en zelfstandige rechtsopvolger!!!!!| Minister van Financien Lieftinck zal wel in zijn vuistjes gelachen hebben.
De Indonesiers werden genaaid waar ze bij stonden. Het bedrag van die transfers van 1945 tot 1949 moet in de honderden miljoenen lopen, dat geld had eigenlijk bij de Souvereiniteitsoverdracht teruggestort dienen te worden op de rekening van Indonesie. Er werd veel overgedragen maar dat had natuurlijk niets met Souvereiniteit te maken. Wellicht kan mevr. Griselda Molemans hierover een boekje opendoen. Met mijn boekhouddiplomaatje weet ik de bedragen wel te vinden.
Dat van die € 50 is figuurlijk bedoeld. Ik zit in de handel en heb enkele kontakten leuk uitgebouwd en veel goodwill gekweekt. Ik kan nu wel ophouden met werken, maar de handel draait op mijn goodwill door. De handel vergt niet zoveel werk meer, de klachten heb ik bijna tot nul gereduceerd. , Voor die paar uurtjes werk per dag wordt ik nu wel ruim beloond. Wat ik laat liggen is toch iets meer als een briefje van € 50. Ach, ik kan er een leuke auto van rijden, alleen het autorijden wordt steeds minder. Maar ja, een ambtenaar zal dat nooit begrijpen.
Zelfs ik, als niet-ambtenaar, kan veel van uw sores niet begrijpen. Bij het vinden van een briefje van 50, (kan van een ‘arme’ zijn!) geef ik dat aan. Dat wordt bekend gemaakt bij de politie. Na een bepaalde tijd niet opgehaald is het verjaard, en mag ik dat houden.
Ik snap overigens uw problemen met dat Europees verlof niet. Dat stond toch gewoon in de arbeidsovereenkomst. En bij sommige bedrijven nog meer. Zoals bij de BPM de pensioenleeftijd van 60 jaar. En bij andere bedrijven niet, pech gehad. Bij TNO had ik ook enkele leuke regelingen. Ook buiten de arbeidsovereenkomst om. Bijvoorbeeld bij grote reorganisaties.
Wat een zelfmedelijden toch hier.