Wat was begonnen als gebruik van mensen met een specifieke Indische achtergrond, is nu al jarenlang een traditie die veel Hagenaars hebben overgenomen. De rouwboeketten die ‘overblijven’ na een crematie, krijgen via wilsbeschikking of uitdrukkelijke wens van de nabestaanden een tweede leven gegund aan de voet van het Indisch Monument aan de Waterpartij, in het park achter Madurodam. AD.nl
Advertenties
Prachtig!
Het is van de nood een deugd maken. Bij crematie mogen bloemstukken niet de oven in, die rook en stank gaan door de filters heen. Ze gaan dus meteen op de vuilnishoop, als de familie ze niet mee neemt naar huis. Maar bij het Monument zijn er dus altijd bloemen. Nu nog de mensen, om er even bij stil te staan. Ik vind het monument doordeweeks mooier dan tijdens herdenking. Een prachtige plek.
Na een crematie worden bloemen niet op de vuilnishoop gegooid. Ze worden langs het strooiveld gelegd of op het terrein waar het columbarium is. Nog nooit gezien dat de familie de kransen, takken en bloemen in de achterbak doet om ze thuis uit te stallen.
“Nog nooit gezien dat de familie de kransen, takken en bloemen in de achterbak doet om ze thuis uit te stallen.” Goh, ik wist niet dat u dagelijks bij een crematorium staat te gluren. Het is wel de gewoonte dat de uitvaartbezorger de linten/kaartjes afknipt en aan de nabestaanden geeft zodat die een bedankje kunnen sturen. Het gaat hier overigens om het laten neerleggen van de bloemstukken bij het monument. Prachtig idee. Laat ik ook doen. Mijn laatste hormat.
Keesie is dood en wordt gecremeerd.
Kareltje legt bloemen bij zijn kist, als rouwbeklag, als eerbewijs, als uiting van genegenheid, als laatste groet, enz.
Die bloemen zijn voor Keesie, al is hij dood. De bloemen zijn dus niet voor zijn familie.
Daarom moet de familie niet zeggen: leg ze straks maar bij het monument.
Maar kan zijn dat Keesie op zijn sterfbed of eerder heeft gezegd, dat bloemen bij zijn crematie naar het monument moeten worden gebracht. Dat gebeurt dan ook en wat dat betreft is een stukje laatste wil uitgevoerd.
De bloemen waren voor Keesie, maar Keesie hoeft ze niet en geeft ze aan andere doden, die van het monument.
Kareltje denkt: waarom wilde Keesie de bloemen niet zelf houden? Waren toch voor hem bedoeld. Waarom geeft hij ze aan andere doden? Om hen te eren waarschijnlijk. Dat begrijp ik wel, denkt Kareltje, maar waarom is mijn eerbewijs aan hemzelf dan ondergeschikt? Alsof een jarige na afloop van het feestje haar bloemen weggeeft.
– Zo moet je niet denken, zegt Trees tegen Kareltje.
Leuk hoor, slaat als een tang op een varken. Totaal geen piëteit voor de overledene en de slachtoffers in Indië. Maar gelukkig is het Loekie maar. Hij, zij, onzijdig. Of helemaal niks.
Mij al lang bekend.
Ja inderdaad prachtig ,ik kwam dit fenomeen voor het eerst tegen ,toen ik in Den Haag was voor de crematie van een neef + 3 jaar geleden ,2 bestelbusjes vol met bloemen .Waar gaan die bloemen naar toe ? vroeg ik “” Naar het Indisch monument “” antwoordde iemand .Nou is mijn neef een Indo ,dus dat begreep ik wel maar nu hoor ik dat ook Hagenaars ,die niet Indisch zijn dat doen , heel mooi bagus altijd bloemen bij het monument .
Mensen vinden het zonde die bloemen in de vuilcontainer te pleuren, dan maar bij dat monument, ook al is het voor een weekje en heeft men geen indië-binding.