Yvette :
Afgelopen weken heb ik het al een aantal keren met mijn moeder over gehad: nasi kuning. Gele rijst. In de Indische keuken wordt nasi kuning gegeten als er iets te vieren is. Of, in het geval van een slametan op de 40e dag na het overlijden van een familielid, niet te vieren, maar te herdenken. Ik heb zelf nog nooit nasi kuning gemaakt en wil dit wel een keer proberen. Dat zat dus al een tijdje in mijn hoofd.
Homepage : Uit de keuken van Yvette Een laatbloei-Indo in de keuken.
Elke dag Indisch nieuws en wetenswaardigheden.
!
Heeft u tips, een foto, een oproep of wilt u een column/pikiran schrijven, jangan malu-malu.
indisch4ever@gmail.com
!
En ken je deze?:
en 
...................
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
Bertha Lammerts van Bueren-de Wit
XXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
Indisch4ever 
Ik maak de nasi kuning toch heel anders klaar…
Zoals mijn blog al zegt: ik ben een laat-bloei-Indo. Ik hoor graag hoe u het maakt 😉 Mijn Indische pasteitjes trouwens zijn, volgens kenners, echt heerlijk….
Als een Indo kok kan ik niets Indisch zien aan uw recepten. Conimex? Verschrikkelijk!
Advies: Leer koken met echte ingrediënten.
Welkom terug Ron,
Ik ben een slechte kok en ik heb geen zin in veel keukengedoe. Daarom gebruik ik ook producten van Conimex ea.
In Indonesië zie je hezelfde, dat men kant-en-klare benodigheden koop. Minder zelf verse kruiden bereid.
“het gemak dient de mens” zei mijn moeder altijd hierover.
Toch wel veel mensen van Indische/Indonesische/Molukse komaf gebruiken dit soort producten.
Misschien moet ik er een poll van maken.
“In Indonesië zie je hezelfde, dat men kant-en-klare benodigdheden koopt. Minder zelf verse kruiden bereid.”
Kant-en-klaar bumbu’s zijn inderdaad te koop op de pasar en supermarkt. Wordt het veel gebruikt? In het Javaanse dorp dat ik zo goed ken in elk geval niet. De huisvrouwen koken met verse ingrediënten van de tukang sayur, dus zonder pakjes.
Gemak dient inderdaad de mens: als de mensen in het dorp geen zin of tijd hebben om te koken, dan kopen ze de lauk bij de warteg.
Mas Rob zegt:
27 februari 2015 om 10:18
“In Indonesië zie je hezelfde, dat men kant-en-klare benodigdheden koopt. Minder zelf verse kruiden bereid.”
Kant-en-klaar bumbu’s zijn inderdaad te koop op de pasar en supermarkt. Wordt het veel gebruikt?
————————————————————————————————————–
Ya, nog steeds vooral bij Indonesiers die hun eigen personeel (pe-masak) hebben.
Bij wijlen mijn ouders (tot 2001), mijn broer , familie nog .
Want vers is toch anders .
De jonge generatie Indonesische dames hebben vaak geen tijd (druk druk druk, study en of carrière en ontbreek vaak de kennis omdat ze grootgebracht werden in een huishouding waar het niet aan personeel ontbreekt (ook p.r.t masak) = een koki .
Niet verder vertellen, als ze nog geen grote(re) huizen en goed betaalde banen hebben , dan bestellen ze ( abonneren) bij de catering.
Keyword is : CALL AJA ( oftewel beltumaar of roeptumaar )
Surya Atmadja zegt:
27 februari 2015 om 11:12
# Keyword is : CALL AJA @
Pak Surya ,bestaat ’t HBB. systeem nog
als ze nog geen goed betaalde baan hebben.
siBo
Boeroeng,
Ik reageer alleen op dit kook onderwerp, omdat koken voor mij iets is dat erg aan mijn hart ligt en de smaak van het gerecht voor mij erg belangrijk is. Ik hou niet van er de kantjes aflopen en een blanda palsu smaak in mijn mond te krijgen. Trouwens het koken met echte kruiden, zoals het hoort, duurt ook niet veel langer. Het is het gebrek aan interesse dat bepalend is voor de kooktijd.
Toen ik mijn moeder, reeds overleden, vroeg hoe een bepaald recept te maken, zei ze: Ik geef je dit, maar ik wil niet dat je er mee knoeit. Die mentaliteit heb ik en ook mijn 2 zusjes in Holland overgenomen.
U wordt misschien een beetje meer blij als u mijn blog verder leest. Ik ben aan het leren. Mijn bapao en pasteitjes zijn al ‘echt’, net zoals inmiddels meer gerechten. De nasi kuning was een probeersel, die mij, vergeef mij, niet eens zo heel erg tegen viel.
Maar ik sta open voor uw suggesties!
Ach Yvette,
Neem Ron maar niet kwalijk, Conimex is voor hem wat een rode lap is voor de stier. Ha ha….
Nasi kuning bereiding, zie http://indisch-eten.blogspot.nl/2011/11/nasi-kuning-gele-rijst-uit-de.html.. Met een filmpje!
Paksoi is nou niet een groente waar ik meteen aan denk als bijgerecht bij de gele rijst. Eerder: abon, serundeng, omeletreepjes, gebakken kip, sambal goreng tempe. Allemaal “droge” gerechten.
Nog een tip: ken je de Pisang Susu website? Aanrader, ook – juist – voor de laatbloei-Indo! 😉 http://pisangsusu.com/nl/
Veel kook- en eetplezier gewenst!
In het recept staat bij zout ‘optioneel’, ik zou zeggen: in tegenstelling tot de bereiding van witte rijst vooral wat zout toevoegen!
Ik doe soms alleen wat zout bij de gebakken aardappels/friet.
Verder nergens bij…… is niet goed voor mijn bloeddruk.
Als indo wordt ik geacht sloom bloed te hebben,……….dus niet !
“In het recept staat bij zout ‘optioneel’, ik zou zeggen: in tegenstelling tot de bereiding van witte rijst vooral wat zout toevoegen!”
Niet perse mee eens. Door geen zout in de rijst te doen, smaken de gerechten veel beter. (en zout is ook niet goed voor je body)
Witte rijst geen zout, gele rijst wel. Zo heb ik het geleerd, dus zo is het. 😉
Boeroeng,
Je kookt toch met pakjes? Daar zit nogal wat zout in….
Dank u wel voor de link, ik zal er zeker kijken! Ik heb inderdaad heel veel plezier in mijn zoektocht naar de echte recepten!
@ “veel plezier in mijn zoektocht naar de echte recepten!”
Misschien kan deze site u een eind op weg helpen…boordevol ‘know how’ zonder al te wijsneuzig over te komen. Zoals:
“Specerijen en kruiden worden in verse en gedroogde toestand in de Indische keuken veel gebruikt. Gedroogde en fijngemalen kruiden moeten in goed afgesloten bussen of potten bewaard worden, om verlies van de geur en eventueel bederf door schimmelen tegen te gaan. Bij inkoop moet men er op letten dat de specerijen niet muf, beschimmeld of aangevreten zijn (wormstekige nootmuskaat).
Ongemalen specerijen houden hun geur langer en blijven ook langer goed dan het gemalen product. Dit koopt men het liefst bij een vertrouwd adres, omdat het vervalsen door mengen met andere poeders voor een leek niet te constateren is.
En niet te vergeten :
De Alfabetische lijst van de recepten op deze site
http://www.indischkookboek.nl/
Neem Ron maar niet kwalijk, Conimex is voor hem wat een rode lap is voor de stier. Ha ha….
Dat klopt Rob (I do not like that word Mas) want ik ben in April geboren. Ha Ha!
“op de 40e dag” Dat is een heilig getal, ook in de christelijke kerk!. En de grote rijsttafel wordt ook opgediend door 40 djongossen. Ik heb wel eens gehoord dat 44 het echte heilige getal is, of is dat roomser dan de paus? Wie weet wat?
44! In het chinees betekent 4, door de uitspraak ook dood. Een huis met het huisnummer 634 betekent in het Chinees ook “Je sterft van de honger” en een chinees zal nooit dat huis kopen!
Chinezen willen ook nooit een telefoon nummer met veel vieren er in, liever veel nummer 8!
En in de Van den Boschstraat in Soerabaja was er geen nr. 13. Wel 11a! (Wij woonden op nr. 5)
Iets anders, maar gerelateerd… Het valt me steeds weer op dat in Nederland de verhouding rijst/bijgerecht zo anders is dan ik lekker vind. Ik hou van rijst als HOOFDgerecht, met aan de kant wat lauk… en niet zoals zo vaak in Nederland weinig rijst die in een paar happen op is…
Mas Rob
de Nassi rames
sibo
Maar ff wat gepikt voor de lekkerbekken
http://www.kraotach.nl/recepten/indonesie/ikanpangang.html
siBo
Hier is mijn eigen verzonnen gerecht van makreel.
Twee gerookte makrelen
1 grote rode ui
5 tenen knoflook
10 rawit, ik gebruik die van Thailand
1 vinger lange jonge verse djahe
virgin olijf olie
zout naar smaak
citroen naar smaak
Bereiding:
Maak beide makrelen schoon en ont doe van de graat.
Snij de rode ui fijn en fruit in de olijf olie tot glazig
Druk de 5 tenen knoflook met de zijkant van een mes eerst plat en vervolgens fijn snijden en toevoegen aan de uien.
Snij de 10 rawit fijn en in de pan of wadjan
Schil de djahe, snij het in dunne plakken en de plakken fijn in de zelfde formaat als knoflook en rawit. Bak het ook in de pan van de uien. Goed roeren.
Voeg de schoongemaakte vis toe en goed mengen.
Voeg naar smaak wat zout en wat citroen sap toe. (goed proeven)
Hierbij gewoon witte rijst zonder zout en lalap kool, even ik kokend water. En niet vergeten een goed glas bier.
Met recht een Padangse smaak. Enjoy!
Bedankt voor het recept, Ron.
Een ‘teaser’ van je te verschijnen kookboek? 😉
Rob: Ik wil alleen het volgende loslaten. Er zijn al te veel Indo kookboeken in het Nederlands. De mijne wordt geheel in het Engels geschreven en met gebruikmaking van de Amerikaanse maten (voor de plaatselijke dommen) en tussen haakjes er naast in het metrische systeem.
Daarnaast loop ik ook met de gedachte, maar dat neemt meer tijd in beslag, om allerlei verhalen tussen de recepten te plaatsen, die wij eerste en tweede generatie hebben meegemaakt en ondervonden van de Jappen, Indonesiërs en Nederlanders. Ik wil daarmee de volgende generaties mee bereiken en wijzer maken.
Toch heb ik van huis uit meegehad dat de helft op je bord rijst moet zijn, soms meer.
Het leek me dat in Nederland ook zoiets was met een aardappelmaaltijd (minstens) de helft moet aardappelen zijn.
Klets ik nou maar wat ?
Misschien is het dat met toename van de welvaart mensen de wat duurdere groentes en vleesgerechten meer op hun bord willen?
Het is een maatschappelijke kwestie van niks. Maar nu ik er aan denk…..
Ik neem niet eens 1x per week een kruidenpakje . Maar verder ben ik geen nonzoutfreak.
Simpelweg doe ik het niet meer bij de rijst, aardappelen, vlees en groentes.
Goed dat je dat kan, Boeroeng – zo zonder zout koken.
Ik eet nogal veel rijst in verhouding tot de bijgerechten. De rijst is ongezouten, natuurlijk, maar de bijgerechten moeten ‘gurih’ zijn. Dat vind ik lekker zo.
Rijstmaaltijd is gekookte rijst met lauk pauk ( de bijbehorende gerechten ) .
Heeft dezelfde functie zoals aardappel, mais of sagu .
Nasi rames is eigenlijk rijst met lauk pauk , van eenvoudig (2-3 soorten gerechten en bijgerechten) tot betere/uitgebreide assortiment .
De( Indische )Nederlanders kennen het als Indische rijsttafel meestal tot 20 of meer gerechten en bijgerechten . Sambalan, serundeng, abon, krupuk, emping moet je zien als bijgerechten.
De Indonesiers kennen Nasi rames ook als Nasi Bungkus ,gebungkus (verpakt ) in een eenvoudige bungkusan(verpakking) zoals pisang bladeren, bruine papier met a.d buitenkant kranten papier of als het modern is met vierkante plastik verpakking zoals bakjes van de Chinees.
Elke streek heeft hun eigen versie nasi bungkus/rames.
Eerlijk gezegd eten wij maar één bijgerecht bij de dagelijkse rijst (plus wat gebakken tahu, telor tjeplok, tempe oid).. Vooral veel groenten en een paar keer in de week kip of vis. Rundvlees eigenlijk zeer weinig – alleen voor speciale gelegenheden.
Beetje eenvoudige pot, nu ik het zo teruglees….
Ik weet niet waarom, maar nasi bungkus smaakt nog het lekkers in pisang bladeren.
Pak Arthur
Nog beter als het pisangblad,eerst gegépèt wordt onder de
ketiak van Mak Bandjar.
siBo