Eric Neyndorff is al een maand in Indonesië. Nog drie weken te gaan.
Hij zou proberen reisverhalen door te sturen. So far so good.
Dit is nr 10. Lees ook de eerdere delen.
!
Yogyakarta,
In mijn vorig bericht waren wat foutjes, dat komt, omdat ik, toen ik het bericht herlas en deze fouten wilde corrigeren, ik door mijn i-pad werd misleid en per ongeluk verzenden aantikte in plaats van de correctieknop, mijn excuses hiervoor. Ik heb overigens een probleem met touch-screen apparaten, want door mijn grote klauwen raak ik meer symbolen aan, dan ik eigenlijk wil.
Het is in hier in ieder geval ook oppassen met consumpties, ik heb in de ochtend een fles mineraal water geopend, die ik in een supermarkt gekocht heb en die verzegeld was, maar ‘s-avonds was het water al niet meer te drinken. Door de hitte bederft het erg snel. Lezertjes die plannen hebben om hier naar toe te komen, raad ik dan ook aan kleine flesjes te kopen en die na het openen zo snel mogelijk leeg te drinken, hiermee bedoel ik dan binnen anderhalf uur. Het is mij dus 2 maal overkomen dat ik een literfles kocht en die na een paar uur kon weggooien.
De muggen hebben me inmiddels gevonden, vanmorgen, werd ik wakker door de irritatie van de muggenbeten, ik heb daarom een spuitbus Baygon gekocht, die ik kwistig rondspuit in mijn hotelkamer, geen bijdrage aan een schoner milieu dus. Ik herinner me de flitspuit van mijn vader nog, die was alleen niet zo effectief als een moderne spuitbus. Ik vraag me trouwens af waar de naam flitspuit vandaan komt. En volgens mij werd deze gevuld met kampher.
Ik heb op deze reis ook afgerekend met mijn fobie voor gonceng (meerijden) achter op motoren. In Bandung heb ik achterop een motor meegereden naar het Ereveld Leuwigajah, en in Yogya heb ik enkele keren achterop de motor gezeten van Esti, een studente aan de Gajah Mada Universiteit. Het blijft een ervaring, want je zit achterop een motor, die bestuurd wordt door iemand die de helft is van jouw leeftijd en die een kop kleiner is. Omdat je achterop zit heb je geen overzicht op wat er gebeurt, en zie je dit pas als je er voorbij bent. Ook worden de verkeersregels, zo die er zijn, regelmatig genegeerd. Ik maakte tot 3 keer toe mee, dat ik een eindje op de stoep, tegen het verkeer in en aan de verkeerde kant, meegevoerd werd in een eenrichtingsstraat. Ook verkeerslichten zijn er voor andere weggebruikers en niet voor jou, heb ik de indruk. Chauffeurs kijken alleen vooruit, wat er achter ze gebeurt, is niet belangrijk. Misschien een goed principe, je kunt toch niet beïnvloeden wat er achter je gebeurt en wat er voor je geschiedt, kun je altijd nog ontwijken.
Ik hoop dat ik bij aankomst op Schiphol door de douane niet wordt gevraagd om mijn koffer te openen, want ik kreeg het verzoek van een vriendin, om voor haar zuster in Den Haag, lingerie mee te nemen. Ik zie mee al aan de douane uitleggen dat, ik als verstokte vrijgezel, deze lingerie niet voor mezelf heb aangeschaft.
Ik heb een plaats geboekt bij een travel agent voor de reis van Yogyakarta naar Kediri. de prijs hiervoor is 120.000 rp. Hiervoor wordt je dan door een minibus opgehaald in je hotel en je wordt afgeleverd op het adres, dat je opgeeft. Ik kreeg een plaats naast de chauffeur toebedeeld, zodat ik optimaal kan genieten van het uitzicht. Ik wordt om 7:30 uur opgehaald, ik hoop dat de jam karet (elastieke tijd) in dit geval niet zo rekbaar is als normaal in Indonesië.
Het hotel, waar ik tot nu toe in Kediri verbleef, is volgeboekt, en de zuster van de congregatie, die de honneurs waarneemt voor de stichting sTs, stelde mij voor dat ik 2 nachten in hun klooster kan logeren. Als iemand me dit in het begin van dit jaar voorspeld had, zou ik hem/haar uitgelachen hebben, ik in een nonnenklooster slapen!
Ook zal ik op 7 november om 5:30 een mis moeten bijwonen, die gelezen gaat worden voor Rene Seket, de overleden voorzitter en oprichter van de stichting sTs. Gelukkig heb ik geen moeite met vroeg opstaan.
Ik weet niet of ik in Kediri beschikking heb over wi-fi en of er een warnet is, daarom dat ik dit bericht nu al verzend.
groetjes Eric
...................
Indisch4ever 
Pak Pierre, de WiFi die ik zoek is wat aardser. Ofschoon ik vanmorgen een mis ter nagedachtenis van een vriend heb bijgewoond. De mis was in het Indonesisch en begon om 5:15 uur dus ik was niet helemaal bij de les.
@Eric, die o.m. schreef:…Ik weet niet of ik in Kediri beschikking heb over wi-fi en of er een warnet is, daarom dat ik dit bericht nu al verzend.
In het winkelcentrum/plaza in het centrum is een groot restaurant (niet de McD) waar men o.a. gebakken garnalen verkoopt.. Daar is WiFi ter beschikking.
Have fun in Kediri en luister hoe men daar (de lokale bevolking) “ja” zegt ter bevestiging van een eventuele gestelde vraag in het Javaans. Men zegt dan niet enkel Enggih, maar Enggih Monggoh.
En mocht je tijd over hebben, dan kan ik je Penataran tempelcomplex aanraden nabij Blitar….
Net buiten Kediri ligt de desa Swaru Buluroto met het kerkje van de Heilige Vincentius waar men broederlijk samen met de Muslim bevolking de christelijke alsmede Muslim feestdagen viert. Swaru Buluroto was voorheen een cultuurplantage in 1996 gesloten wegens de uitbarstingen van de nabij gelegen Kelud.
Nogmaal: Have fun Eric
Pak Hans weroh akeh jo(correct javaans?) over Indonesie! Ben blij de verhalen te lezen van Eric zodat we een beetje kunnen meereizen in gedachten. Ik mis hier in de USA vooral het eten. Ben al bosen van het Amerikaans eten probeer dan wel eens thais, japans, koreaans of chinees te eten maar niks vervangt het Indonesische eten. Ben dan ook jaloers als ik weer de gerechten van pak ronaldo te voorschijn zie komen op facebook/Indisch4ever.
Helaas in mijn buurt niet te krijgen. Gelukkig ga ik af en toe op zondag naar de Molukse-Indonesische kerk in LA (GOMA) waar na afloop een kleine Indonesische rijsttafel klaarstaat staat gekookt door Molukkers. Afgelopen zondag ben ik met mijn oom naar Indonesisch restaurant geweest, toko rame, was weer even in Indonesie. Blanke Amerikaanse kok die heerlijk Indonesisch kookt. ZIjn lontong cap go meh was als die van Indonesie. Was weer even fijn om maleis te praten na al dat Engels. Merk jammer genoeg, vooral tijdens de Molukse kerkdienst , dat mijn maleis achteruit is gegaan.
Ik zal in deze weken ook maar even een uitgebreid stukje schrijven.
Bedankt voor de tips. Ik be weer te voorbarig geweest, want in het klooster waar ik 2 nachten logeer hebben ze ook Wifi. En ook in het hotel waar ik daarna naar toe verhuis. Penataran ken ik nog van een vorig bezoek. Ook ben ik bij het vorig bezoek aan Kediri bij het graf van koning Joyobo geweest.
In kloosters hebben ze toch al eeuwen WiFi verbinding met ver buiten onze kosmos?
Pak Pierre
Waar je al niet aan denkt terwijl je in het mooie geboorteland je leven riskeert, Eric.
Maar goed … “Flit” van de spuit zou een merknaam zijn. Of er in onze goede oude tijd kamfer in zat om het kruipend en vliegend ongedierte te bestrijden betwijfel ik. Eerder het later zwaar toxisch bevonden DDT. Dat hebben we ook overleefd.
Veel plezier.
Pak Pierre
In de tijd van de oude flitspuit bestond volgens mij DDT nog niet. Ik heb daar voor het eerst kennis mee gemaakt na evacuatie in Batavia. In de rij voor de Amerikaanse medische keuring. Kleren uit, op een hoop gooien, werd later verbrand. Onder de douche, volgens zeggen DDT. Volledige keuring in tien minuten. Resultaat: alles werkt, algemene toestand slecht. Nieuwe kleren aan. Naar de musical Two girls and a sailor.
U kunt wel eens gelijk hebben, Pak Somers. Ik ben nog maar een jongkie van anno 1938 en mijn levendige herinneringen werden pas “na de oorlog” gevormd, dus vanaf de tijd dat u in uw blote tidak ada onder de DDT douche werd gezet.
U was toen ook al groot genoeg om na afloop van die douche begrijpend te kunnen genieten van “Two girls and a sailor”. Ik scharrelde nog in tjelana monjet in het nabij stromende bandjirkanaal, visjes vangen of zo maar door de modder lopen op de sawah, omdat de andere katjongs dat ook deden.
Bij ons thuis werd de flitspuit – en ik dacht met DDT – royaal gehanteerd, tegen kakkerlakken en zo. Ik vond de geur die werd verspreid best lekker.
Pak Pierre
En vergeet niet de ander koetoe boesoeks Paks. Bij ons was het inderdaad ook DDT of een schoteltje olie onder de lampoe templek in brand zodat de kamer volledig werd uitgerookt. Mensen incluis.
Daardoor zijn onze zielen nog steeds zwart geblakerd.
Pak Pierre