Naar aanleiding van vraag naar nieuw onderzoek – Reactie van Herman Bussemaker en bericht van het Indisch Platform.
Herman Bussemaker voorzitter Indisch Platform: Het grote probleem van de Indische dekolonisatie, en daarmee ook van historici, is dat de Indonesische vrijheidsstrijd in feite bestaat uit twee burgeroorlogen en een interstatelijk conflict: de politionele acties. De burgeroorlogen zijn die tussen de Indonesiers onderling (denk aan de Darul Islam en de Madioen-opstand van de PKI), en die tussen Indonesiers die trouw gebleven zijn aan de Nederlandse regeringen (de Zuid-Molukkers) en de pemuda’s. Parallel daaraan loopt dan de interstatelijke strijd tussen eerst Britse, en daarna Nederlandse militairen, en de BKR/TNI, in de periode 1945 – 1949. Als je alleen kijkt na die interstatelijke oorlog (de politionele acties), dan mis je het grote verband. Onze angst is, dat dit gaat gebeuren, vandaar onze eis, betrokken te worden bij zo’n eventueel historisch onderzoek. De Indonesische inbreng is daarbij essentieel, omdat je anders die twee burgeroorlogen mist. En het merendeel van de 150.000 gedode Indonesiërs viel nu juist niet door de politionele acties, maar door die twee burgeroorlogen, die met de grootste wreedheid en fanatisme zijn uitgevochten.
Het Indisch platform, de officiële vertegenwoordiger van de Indische gemeenschap in Nederland, en gesprekspartner van regering en parlement, is het volledig eens met de drie directeuren van Historische Instituten, dat het tijd wordt voor een grondige studie naar de dekolonisatiepolitiek van opeenvolgende na-oorlogse regeringen in de periode 1945 – 1949, en de effecten daarvan op de inzet van militairen in het voormalige rijksdeel. Daarbij zal ook betrokken moeten worden de behandeling van de Nederlanders in de voormalige kolonie door diezelfde regeringen. Want ondanks al het geweld trokken die Nederlanders ook aan het kortste eind, en ontstond voor en na de souvereiniteitsoverdracht de zogeheten “Indische Kwestie”. Deze houdt in dat Nederland als enige koloniale mogendheid bij de dekolonisatie van Nederlands-Indië geweigerd heeft zijn ambtenaren en militairen de achterstallige salarissen ten gevolge van 41 maanden Japanse internering uit te betalen, en geweigerd heeft de Nederlandse burgers voor oorlogsschade te compenseren. Dit in tegenstelling tot Nederlandse burgers onder en na de Duitse bezetting. Deze discriminatie trekt nog steeds diepe sporen van gevoelens van achterstelling en onrecht in de Indische gemeenschap.
Het Indisch Platform moet dan ook DIRECT betrokken worden bij de aanvraag en vaststelling van de onderzoeksopdracht .
Ook moet worden vastgesteld welke periode onderzocht dient te worden
Na inventarisatie van de reeds onderzochte feiten kan de omvang van dit onderzoek worden vastgesteld. . De twee bestaande NIOD rapporten kunnen hierbij een zinvolle bijdrage leveren.
Een dergelijke studie zal ook moeten ingaan op de Indonesische gruweldaden richting de. Nederlandse staatsburgers in en buiten de kampen tijdens de bersiap-periode. Alleen dan komen Alleen dan komen affaires als het Goebeng-transport te Soerabaja, Rawahgedeh en Zuid-Celebes in het juiste perspectief.
Medewerking van Indonesische historici is daarbij van cruciaal belang. Het Indisch Platform hoopt dat dit na zestig jaar mogelijk zal zijn.
Dr.H.Th. Bussemaker
Indisch Platform
...................
Indisch4ever 
Boeroeng;
Ik heb het even opgezocht, Citaat uit Javapost, “Nieuw onderzoek is nodig om te kunnen begrijpen wat voor soort oorlog daar is gevoerd, waarom en hoe deze oorlog mensen van beide zijden ertoe bracht wreedheden te begaan. ”
Het is dus niet de bedoeling om straks naar elkaar met een beschuldigende (verwijtende) vinger te wijzen. Maar gelet op de discussies op dat blog maakt de publike opinie daar weer totaal iets anders van. Men begint daar al commentaar te leveren voordat dat onderzoek al begonnenn is.
Ik zou als ik militair was (Indonesisch of Nederlands) eigenlijk niet veel voor dat onderzoek voelen, wanneer ik zelf betrokken zou zijn bij enig wat voor exces ook.
Voor de indonesiers geldt toch: itu sejarah, yang sudah terjadi sudah terjadi (berlalu) of zoiets, en men gaat weer tot de orde van de Black Berry/Facebook dag over.
Overigens Boeroeng. ik ken die indonesiers wel een beetje. Sorry SA 😉 Die lichten niet zo maar hun eigen doofpot. Medewerking ja (en dat geldt voor vrijwel elk gebied), maar er bestaat voor hen een grens die zij niet zo ruim trekken als (wij) Nederlanders . Hen dwingen zal alleen maar onrust veroorzaken en (bij hen) negatieve emoties opwekken..
Ed, ik ken die belanda’s ook een beetje.
En men is ook moeilijk met het lichten van deze doofpot ..
Maar….is er in Indonesië niet een veel grotere doofpot en in hoeverre is er angst als de geschiedenis van excessief geweld van 45-50 in de picture staat er wordt geroepen : apa……. 65-70…. ???
Waar de waarheid, de excuses en de schadevergoedingen ?
Waar de daders voor de rechter ?
66-70 ??
Ik zou zeggen t/m 1967 , maar dan wat heeft dat mee te maken met het Nederlandse verhaal/of probleem ?
Even discussie zuiver houden.
Periode 1965-1970 is nog steeds gevoelig bij de Indonesiers., dat weet “iedere”Indonesiers.
Behalve de jonkies .
Maar alles is zo goed als gedocumenteerd.
Iedereen kan naar van alles en nog wat historisch onderzoek doen.
Waarom zouden Nederlanders geen onderzoek doen naar ook het excessief geweld van Indonesische zijde (s) ?
Dat mag. Dat kan. Dat schreef ik ook. Maar wat was de opdracht voor dat onder zoek?
Er is geen opdracht voor het voorgestelde onderzoek.
Het IP wilt betrokken zijn bij de opdrachtstelling.( als de politiek het belieft…. deze regering olv Rutte heeft er niet veel zin in)
De afbakening van terreinen en de formulering daarvan.
Dit om te voorkomen dat de Nederlandse burgers als slachtoffers van excessief geweld slechts een voetnoot worden.
Ik denk terug aan dat Breed Historisch Onderzoek van 2002 ( zoethoudertje van de regering) waar men de urbanisatie en de ekonomische ontwikkeling van Indonesië ging onderzoeken.
Dat was niet waar de IP mee instemde .
Heel interessant zo’n onderzoek maar het was niet terzake doende in de Indische kwestie.
En toen er kritiek kwam werd dat door Tessel Pollman afgedaan als koloniaal en wrokkoesterend naar Indonesië .
http://www.blimbing.nl/pollmann.htm
De voorzitter heeft in mijn ogen een kleine startprobleem veroorzaakt door indirect de betrokkenheid en aandeel van de 150.000 al bij voorbaat bij de Indonesiers te plaatsen.
En dan wil hij en of de Nederlanders( die 3 instituten) volledige medewerking vragen bij de Indonesiers ?
Als ik een Indonesier ben die bepaalde deur kan openen , al is het een kiertje, zou ik zeggen bekijkt het maar.
Officieel is I.P een gesprekspartner van de Nederlandse regering, wordt ook gesteund door aangesloten Indische organisaties .
En hoe zit het met het aantal leden ?
Mijn vraag is , vertegenwoordigt I.P ook andere Indische mensen die niet aangesloten zijn ?
En voelen ze zich vertegenwoordig door I.P ?
Simpel gesteld.
Het onderzoek richt zich op de politionele acties, en de betrokkenheid van Nederlandse militairen bij (vermeende) misdragingen. De Indonesische regering kan daaraan met alle graagte meewerken, al dan niet om propagandischte redenen. Punt.
Maar onderzoek naar de betrokkenheid van het Indonesische volk of leger bij misdragingen tijdens die periode 1945-49 is een zaak van de indonesiers zelf. Daar hoeven wij geen onderzoek te naar te verrichten toch? Wanneer iemand dat wil doen (uit genoegdoening) silakan. Ik hoef daaraan mijn belastingcenten niet te spenderen.
Vvoor het overige is dat de zaak van de indonesiers zelf hoe zuuur het voor ons kan zijn wanneer zij dat niet doen..
Wij hebben daar niks mee te maken.
Iedereen kan naar van alles en nog wat historisch onderzoek doen.
Waarom zouden Nederlanders geen onderzoek doen naar ook het excessief geweld van Indonesische zijde (s) ?
Temeer omdat :
* Daar nog veel onbekend over is en Nederlanders ook het slachtoffer waren. Hoeveel mensen ?
* Hollandse soldaten steeds noemen dat maten van hun aan stukken werden gehakt. Castratie was een geliefde methode van….. wie? Het leger van Soekarno.. van autonome groepen ?
In hoeverre lokte dat excessen uit, zoals te Rawagede ?
* Is het niet beter om het excessief geweld van alle partijen te onderzoeken.
Ed Vos, op 17 juli 2012 om 20:23 zei:
Simpel gesteld.
Het onderzoek richt zich op de politionele acties, en de betrokkenheid van Nederlandse militairen bij (vermeende) misdragingen. De Indonesische regering kan daaraan met alle graagte meewerken, al dan niet om propagandischte redenen. Punt.
—————————————————————————————-
Was dat maar zo simpel
Voor PR doeleindeinden , kan Indonesia best meewerken , een soort Gebaar.
Waar ik als een simpele Indonesier bezwaren maak is dat ik de indruk heb dat de Nederlanders door hun beroemde wijsvingertje bij voorbaat al een deel van die 150.000 (??) doden op de rekening van de Indonesiers plaatst.
Terwijl door verkeerde keuze dat de zaken daar escaleert ook te wijten KAN aan de houding van Den Haag.
Het niet nakomen van overeenkomsten , het niet mee willen werken aan de vrijheidsdrang van de Indonesiers , het bot afwijzen van de samenwerking verzoeken van bijna ALLE gematigde nationalisten (GAPI) , zelfs tegen eventuele inval van Japan , de demonisering van Soekarno cs waardoor de hardliners ( Merdeka atau Mati groep ) de Komunisten en de Darul Islam / .T.I.I hun kans zien om in opstand komen.
Zo kan je ook de zaak breder en dieper bekijken.
Waarom kunnen de Nederlanders (Den Haag) niet op een waardige manier afscheid nemen van de “jongere broeders/zusters”?
Zoals de Engelsen dat gedaan hebben met Malaysia, Singapura en andere ex kolonieen.
Waarom geen harmonieuze scheiding voor zo ver het mogelijk is ?
WAAROM ?
Dan heb je geen Agresie Militer I en II , en het verwaarlozen van de belangen van Nederlandse onderdanen in Indonesia .
Bijna 2/3 moeten alsnog weggaan .
En de belangen van de 30/31.000 warga negara’s ?
Buiten de nieuwe migranten uit Holland die hun toekomst in Indonesia zoeken.
Bovenstaande zaken moet je ook meenemen in het onderzoek, want het waren zaken die invloed hadden op de volgende gebeurtenissen.
citaat: “Maar onderzoek naar de betrokkenheid van het Indonesische volk of leger bij misdragingen tijdens die periode 1945-49 is een zaak van de indonesiers zelf. (…) Wij hebben daar niks mee te maken.” Niet helemaal waar. In bijna alle gevallen was het actie>>reactie en weer terug in een kettingreactie. Als je wilt begrijpen moet je in een tijdlijn de acties van beide kanten neerzetten. Meestal gaat het ook niet om een misdraging op zichzelf. In een serie acties>>reacties gaat het een enkele keer fout. Elke rechter zal in een veroordeling de omstandigheden meewegen.
Heer Buitenzorg heeft natuurlijk gelijk, maar meneer Vos ook; iedereen eigenlijk 😉
ON TOPIC
Nee, ik vind dat het Indisch Platform absoluut niet betrokken dient te worden bij het onderzoek; laat staan bij het formuleren van de onderzoeksvraag.
Ik heb gezegd!
e.m.
Amien! Amien!
Heren, jullie leggen hier allemaal samen een prachtig ei. Alleen zo jammer dat het volkomen off topic is. Kan Boeroeng niet een nieuw item “grondeigendom” in Indië openen en al jullie commentaren er onder zetten?
En nog wat anders: is dit een bewijs van jullie volledige desinteresse in de vraag of het IP betrokken moet worden bij het historisch onderzoek naar de periode 45-49?
Ha .. heer Boeroeng krijgt het nog druk. Want volgens mij moet er nu eerst weer een poll komen ‘welke Indo’s/Indische mensen zich WEL en welke zich NIET door het IP vertegenwoordigd voelen’.
e.m.
@ Pak Eppeson,
Dit lijkt mij een uitstekend idee. Als Pak Boeroeng wat van zijn kostbare tijd wil vrijmaken voor dit nobele doel, dan kan hij misschien nog een tweede vraag, die naar het “waarom”, aan het vragenlijstje toevoegen.
De ellende is dan weer dat we aan het eind van de rit nog niet weten hoe representatief de resultaten van de peiling van I4E zijn voor de “Indische gemeenschap” die het Indisch Platform zegt te vertegenwoordigen.
Ik loop al lang rond met de prangende vraag of het IP eigenlijk zelf wel een scherp beeld heeft van de populatie waar het zich op richt v.w.b. aantal, ondersteuning van en belangstelling voor zijn doelstellingen en daden.
Ikzelf heb, overigens niet gehinderd door veel informatie, de indruk dat het IP weinig aan de weg timmert, althans geen woeste pogingen doet om de leden van zijn doelgroep te bereiken en met hen te communiceren.
Pak Pierre
akkoord..
zo’n poll komt er, maar eerst nog 2 weken de moessonpolls.
kom maar met meer tips voor polls
Ik hoop dat in de tussentijd een mata-mata van het IP over het plannetje leest en de hoge toeans van het IP tipt en dat vervolgens die hoge toeans zelf met een helder voorlichtend verhaaltje op I4E komen, waarop de I4E lezertjes dan weer opbouwend kunnen reageren.
Pak Pierre
Wat bedoel je Pierre?
Het IP wilt betrokken worden bij de formulering en afbakening van een eventuele opdracht tot onderzoek.
Maar dat zal niet meer in 2012 gebeuren. Tenzij de Tweede Kamer een motie aanneemt.
PVV zal het misschien aantrekkelijk vinden als ook Indonesisch excessief geweld ( lees islamitisch) wordt onderzocht.
Ik denk niet dat het IP zich nu al bezig houdt met een formulering
Buitenzorg, ik heb mijn punt (mening) reeds ver hierboven gemaakt.
Ik volg slechts de loop der dingen op dit indisch forum waar men van de hak op de tak springt. Ben ik wel gewend overigens, zo zijn zij (wij) nu eenmaal ;-). Ik zag te laat dat de inhoud niet strookte met de titel van het topic.
Met veel belangstelling volg ik deze discussie over het eigen bezit van grond door (indo)-europeanen.
In een kopie van een uittreksel uit het register der Besluiten van het College van gecomitteerden van de Regentsraad van Loemadjang , gedateerd 23 juni 1933, lees ik de passage dat het college heeft besloten aan de heer W. Vos – mijn vader – en zijn rechtsverkrijgenden vergunning te verlenen tot oprichting van een melkerij op het aan den heer Reimerink te Lawang toebehorend perceel Verponding no. 292-413, gelegen in de desa Kaliboto, etc. etc.
Wat mij dus intrigeerde was de passage ” aan den heer Reimerink te Lawang toebehorend perceel”.
Ik weet niet wie deze Reimerink was, maar na zoeken in de historische kranten kan het de heer J.A. Reimerink zijn, van wie na zijn dood een aantal eigendomspercelen openbaar werden verkocht.
Een ander strookt dus niet geheel met de idee dat Europeanen geen grond mochten bezitten. Of zie ik iets over het hoofd?
Excuus: mijn grootvader, mijn vader was op dat moment nog geen 15 jaar 😉
Misschien heeft Reimerink een maas in de wet kunnen vinden of is de onteigening ontlopen?
*De Agrarische wet werd in 1870 ingevoerd onder minister Engelbertus de Waal (minister van Koloniën) als reactie op het koloniale beleid van de Nederlanders in Java. De liberale politici, die destijds de overhand hadden in Nederland, waren het niet eens met het cultuurstelsel in Java en wilde de Javanen helpen en tegelijkertijd de economische voordelen van de kolonie behouden door meer particulier initiatief toe te staan.
De Agrarische wet zorgde ervoor dat de eigendomsrechten van de grond op Java werd vastgelegd. Het grondbezit van de inlandse bevolking werd gewaarborgd, terwijl woeste gronden in erfpacht mochten worden uitgegeven. Deze wet maakte de vestiging van particuliere ondernemingen in Nederlands-Indië mogelijk.
De Agrarische wet wordt vaak in één adem genoemd met de Suikerwet, omdat ze dezelfde doelstelling hadden.( bron:Wiki )
* Humphrey de la Croix :Streven naar een Indoboeren-stand
De wens om grond te bezitten en te exploiteren was niet nieuw. De achtergrond hiervan was dat in toenemende mate eer groep was ontstaan van arme Indo’s. In de negentiende eeuw werd het streven naar grondbezit voor Indo’s en Europeanen in het algemeen, echter een flinke klap toegebracht met de Agrarische Wet. Het was Indo’s niet toegestaan grond te bezitten. Toch trok een aantal Indo’s zich hier niets van aan en verbouwden in deelpacht land van inheemsen. Met name was dat in Oost-Java het geval. Het Gouvernement handhaafde ten slotte strikt en onteigende de grond. Het vergrootte wederom een gevoel van achterstelling van de Indo ten opzichte van de inlander. Dit verbod op grondbezit of vervreemdingsverbod gold niet voor Nieuw-Guinea. Reden was eenvoudigweg dat het gebied door de afstand, het isolement en de weinige kennis ervan geen aandacht kreeg. Zo ontstond het idee om Nieuw-Guinea te verklaren tot het nieuwe thuisland van de Indo. De aanzet tot het idee kwam van A. Th. Schalk, IEV-bestuurslid van de afdeling Banjoewangi. Zelf was hij een van degenen van wie de grond was onteigend. Het hoofdbestuur van het IEV vond zijn plannen echter niet realistisch en bovendien een zwaktebod. Uitwijken naar Nieuw-Guinea kon worden uitgelegd als het falen van de Indo’s zich op Java te handhaven. Ondanks de kritiek was het Nieuw-Guinea-idee niet meer te negeren. Schalk ging door met het uitwerken van zijn ideeën om een heuse volksplanting te starten op Nieuw-Guinea. Vanaf 1929 gingen er daadwerkelijk Indo’s heen, maar deze pioniers slaagden er niet in een boerenbedrijf te ontwikkelen. ( http://www.indischhistorisch.nl/thema_familieverhalen_Brassan.htm )
Over de eigendomsrechten van grond in Papua was vroeger gebaseerd op Hukum Adat ( Gewoonte Recht).
Zoals ook bij andere volkeren in de archipel, heb je de zgn Tanah Adat , van de familie-clan , of van degemeenschap- dorp.
Je kan het niet verkopen , want het is van de gemeenschap/stam.
Bij een volk, of volkeren die grotendeels een zwervend bestaan hebben zal het moeilijk te bepalen. En zoals we weten heb je in Papua mss honderden stammen die bestaat uit kleine groepen tot maximaal duizenden mensen .
Je heb mss een paar grote stammen die permanent in bepaalde streek wonen/vallei.
Of je hebt stammen die al eeuwen op bepaalde plekken aan de kust wonen.
Die kunnen hun grond waar ze generaties lang wonen/leven etc claimen.
De rest is van niemand of van God of van de Nederlanders die Papua als hun bezit claimen.
Ja, volgens art. 163 I.S. 1925 vallen zij onder de wettelijke regelingen voor ‘Inlanders’. Daar gold dus het adatrecht, maar daar heb ik geen verstand van. En de stammen in Papua zijn natuurlijk niet te vergelijken met het adatrecht voor bijvoorbeeld Javanen. Lijkt me moeilijk, gelukkig was ik in die tijd geen bestuursambtenaar. In Leiden is daar wellicht literatuur over te vinden.
Nederland had e.e.a geregeld in de Agrarische wet om de autochtonen te beschermen. Werd ook toegepast in een deel Brazilie.
Werd geregeld in de Agrarische Wet, later min of meer overgenomen door Indonesia als Undang Undang Pokok Agraria.
Een Nederlander kan een huis bouwen op erfpacht grond , gepacht van de Sultan of Vorst zoals het gebeurde in Midden Java.
En dat geeft consequenties toen de Nederlanders massaal werden uitgewezen na de Zwarte Sinterklaas.
Hun huizenbezit kunnen ze niet verkopen of meenemen .
Veel privebezit kan je gelijk afschrijven.
Of van Indonesiers prive personen zoals nu het geval is op Bali en Java en ergens anders.
De wetten waar naar wordt verwezen dateren oorspronkelijk geloof ik ergens uit de tweede helft van de 19e eeuw. Het kan zijn vanaf de ethische politiek. In de vóórkoloniale periode, de VOC-tijd, kan het best zijn dat grond is gekocht. Net als mogelijk in begin 19e eeuw. Hoe of later de rechtspositie van de eigenaren is geworden weet ik niet.
Het is niet zo dat op erfpacht gebouwd onroerend goed gelijk moet worden afgeschreven. Afschrijven is slechts een boekhoudkundige activiteit. Als een bedrijfsgebouw bijvoorbeeld in 10 jaar versneld is afgeschreven blijft nog de waarde in het economisch verkeer, kan je het nog goed verkopen. Erfpacht is zeer langlopend vastgelegd, er bestaat zelfs ‘eeuwige’ erfpacht. Mijn ouders hebben in 1940 in Poedjon een huis laten bouwen om na pensionering in te gaan wonen. Zo’n huis moet toch technisch zo’n 50 jaar mee, en heeft daardoor blijvend een economische waarde. In Pujon is nu niets meer van het vroegere dorp terug te vinden, alles platgebrand. Daar is dus economische waarde verloren gegaan. Dat je daarmee nu niets kan beginnen is natuurlijk een ander verhaal.
@In de vóórkoloniale periode, de VOC-tijd, kan het best zijn dat grond is gekocht.
Zou dit in archieven nog terug te lezen zijn meneer Somers? Want ik heb me dat afgevraagd m.b.t. de ‘perken’ op Banda na de interventie van JPC.
Van wie zou de VOC de grond(en) dan gekocht kunnen hebben?
De VOC gaf die 68 perken uit. Maar pachtten de perkeniers op hun beurt de nootmuskaatperken of juist niet en volstond het tweemaal jaarlijks afdragen van de oogst tegen een door de VOC vastgestelde prijs.
e.m.
citaat: “Zou dit in archieven nog terug te lezen zijn meneer Somers? Want ik heb me dat afgevraagd m.b.t. de ‘perken’ op Banda na de interventie van JPC. ” Ik denk het wel, maar denk erom: kilometers archief! Informeer eerst bij KITLV, Femme Gaastra. Je moet daar ook het adres van Els Jacobs vragen. In haar boek (dissertatie) Koopman in Azië is een en ander te vinden. En misschien ook bij Rick van der Broeke. Banda is een geval apart. De VOC stelde dat De Nederlanden daar soeverein waren, onder Hollandse en Zeeuwse wetten. Dat de VOC zich gewoon eigenaar voelde (wat ze natuurlijk niet waren), en de perken in leen aan vrijburgers gaf. De VOC zal die gronden nooit gekocht hebben. Het was gewoon veroverd (conquest) en daarmee ‘onteigend’. In het toenmalige volkenrecht heel gewoon.
Aanvullend:
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2686/Binnenland/article/detail/3284455/2012/07/10/Opgedoken-executiefoto-s-Het-was-dus-echt-een-oorlog.dhtml
Jan A. Somers, op 6 juli 2012 om 17:08 zei:
De indeling was in beginsel gebaseerd op rechtsbehoeften, niet op rasverschillen. Zij werden dan ook niet erkend als Europeaan, maar waren onderworpen aan de wettelijke regelingen voor Europeanen.
————————————————————————————-WAdoeh, rechtsbehoeften , apa itu ?
En dan die Moslim vrouwen uit den desa die Kristen werden, hadden ze dan andere rechtsbehoeften , dan een Inlandse BB-er , de kinderen die ELS-AMS -HBS en verder studeerden , zelfs naar Holland ?
Rechtsbehoeften.
Het wordt teveel voor I4E. Het rechtsstelsel in Indië staat heel goed beschreven in Gonggryp, Geïllustreerde Encyclopaedie van Nederlandsch-Indië. Volgens mij is de herdruk uit 1992 van de uitgave van 1934 nog te koop, ISBN 90 73187 07 9. Voor de Indische samenleving een onmisbaar naslagwerk. Zie de trefwoorden Rechtswezen, Inheemsche Rechtspraak, Intergentiel recht, en Unificatie in de Rechtsbedeeling. Er is onderscheid tussen rechtspraak ‘in naam der Koningin’ en ‘niet in naam der Koningin’ (o.a. adatrecht). Besproken worden o.a. Hooggerechtshof, Raden van Justitie, Landgerechten, Residentiegerechten, Landraden, Regentschaps- en Districtsgerechten, Priesterraden. De grote encyclopaedie geeft natuurlijk meer (10 delen), maar daarvoor zal je naar de KB moeten.
Het onderscheid in rechtsbehoeften in het dagelijks leven van de verschillende bevolkingsgroepen vind je vooral in het familierecht, huwelijksvermogenrecht en erfrecht. Denk bijvoorbeeld aan de rechten van vrouwen in het matriarchaat (o.a. Sumatra) die niet golden voor vrouwen in bijv. Bandoeng of Malang, en al helemaal niet voor Europese vrouwen. Maar ook dat Europeanen geen land in eigendom mochten hebben. Denk bijv. aan de Nederlandse man die getrouwd is met een Indonesische vrouw. Hij heeft een huis op de grond van zijn vrouw. Zij gaat dood, hij mag de grond niet erven! Of ze waren niet getrouwd en hebben twee kinderen die niet zijn geëcht. Nog meer ellende, één kind wel geëcht, het andere niet.
Art. 163 I.S. was een schoolvoorbeeld voor een ideaal pluriform rechtsbestel dat rekening bedoelt te houden met de diversiteit van bevolkingsgroepen. Maar het verdronk in de veelheid van mogelijkheden. Brood op de plank voor advocaten. Maar erger was dat het nuttige onderscheid tussen bevolkingsgroepen gevoelens van discriminatie, een vroege vorm van apartheid met zich mee kon brengen. Je moet de tekst van dat artikel wel goed lezen. Ik heb hierboven maar een paar simpele voorbeeldjes kunnen geven. Het Nationaal Archief puilt uit. Zo ook de bibliotheek van de voormalige Rechtshogeschool in Jakarta. (en Arsip Nasional?)
Over die verschillende rechtsbehoeften , nu (2012) kunnen we er over praten, ergeren of lachen hoe krom het was
Maar toen ?
In 1968 in zegt een Nederlandse meneer ene Ir. R (ex officier ) tegen een Indonesische “expat”, je kan 50% krijgen als het je lukt om mijn gerampasde bezit in Bandung terug te krijgen.
Of het mogelijk was is een andere zaak , want het was een mission imposible,
En dan hoor je veel verhalen over gerampasde of genationaliseerde eigendommen.
De vraag is , hoe kunnen Nederlanders onroerend goed bezitten in Ned.Oost Indie ?
Volgens de Agrarische wet ( de Indonesiers noemen het later Undang Undang Pokok Agraria) kon dat niet.
Zelfs als ze getrouwd waren met een Inlandse/Indonesische .
In de 21ste eeuw maken nog veel Nederlanders dezelfde fout , trouwen met een Indonesische zonder prenupt agreement bij de Notaris.
citaat: “De vraag is , hoe kunnen Nederlanders onroerend goed bezitten in Ned.Oost Indie ?” Europeanen konden geen grond in eigendom hebben. Maar de plantages konden die grond wel huren en de eigenaars meteen in dienst nemen. Voor een eigen huis of bedrijfsgebouwen huurde je grond, meestal in (langdurige) erfpacht. Om daarop een (eigen) huis te bouwen moest je een ‘recht van opstal’ verwerven. Op je huis stond dan ook een bordje met ‘Recht van opstal nr. …..’. Een huis is ook onroerend goed. De meeste Europeanen deden dit niet omdat de tijd van hun verblijf onzeker was. (Chinese) projectontwikkelaars huurden op grote schaal de grond en bouwden daar wijken op; de huizen verhuurden ze dan. Erfpacht met recht van opstal komt ook in Nederland nog wel voor, ik dacht o.a. in Amsterdam. Zeer veel boeren hebben maar een klein stukje eigen grond, de rest is gepacht.
De oudere Indo-Europese families zoals die uit de vorstenlanden hadden toch wel eigen grond?
Jeroen,
Zover ik het snapte was het voor een deel op Java verboden voor Europeanen grond in eigendom te hebben in de 19e eeuw (dergelijke wetten bestaan nog steeds) Maar hoe het precies zat, weet ik niet.
Roel de Neve schrijft in de Indische Navorscher van 2006:
Een kleinzoon van deze Darlang .
Ja zoiets las ik ook over de familie Dezentje die pachtte ook grond van de suhan.
Hoe zat het dan in Nieuw Guinea?
Jeroen,
Nieuw Guinea weet ik niet.
De papoea’s hadden hun eigen ongeschreven regels over mijn en dijn.
Maar Nederland verklaarde heel dat westelijk deel van het eiland als haar dijn.
Ik heb de quote afgekapt om het kort edoch krachtig te houden.
Maar dit komt er direct na:
François Tobias Deux was ook een landhuurder en wat ik las over hem is was hij een jeugdvriend van Tinus Dezentjé.
Die goeie ouwe opa François hahaha.
Waar heb je dat over hem gelezen?
Waar ik dat las weet ik niet meer.
Dezelfde leeftijd als Tinus Dezentjé, in Soerakarta opgegroeid, hij huwde een zus van Tinus en ook een dochter uit de kraton, net als Tinus
@ Boeroeng.
Over die njai.
Het was niet altijd een Inlandse vrouw.
Je had ook njai( concubine ) met Nederlands Indische afkomst.
Vaak verarmde maar mooie Indische meisjes die njai werd bij een Chinees of andere rijke maar niet Europese/Hollandse mannen.
Aan P.Lemon.
Die poesing van mij is eigenlijk een inkoppertje.
Want in het artikel van NIDI of CBS (?) staan ookaantallen van Indonesiers , Chinezen die erkend waren(juridisch?) als Nederlander.
Mijn Inlandse kakek was geboren voor 1892, dus was hij Nederlander . Zijn zoon (mijn vader) was dan een zoon van een Nederlandse Inlander ..Toen zijn vader Inlander werd (na 1892) was hij plotseling Nederlandse Onderdaan.
Om een beetje roewet te maken ken men naast Ex BW ook Hukum Adat en Islam.
Bij een gemengd huwelijk in Sulawesi bestaat een regeling dat de juridische status van de kinderen van dezelfde Nederlandse vader met dezelfde “Inlandse” moeder 2 verschillende status hebben.
De ene kind ( even of oneven) kan Nederlander zijn dus Christen terwijl de broer of zus een Inlander status kreeg, dus ook Moslim.
Dan heb je 2 soorten klein kinderen van de Hollandse Opa/Inlandse Oma die 2 verschillende status hebben.
De gelukkige tak heeft de status/provileges van hun Hollandse vader/opa. De ongelukkige tak gaat naar de kampong om te letterlijk te verdwijnen in de bruine massa.
En over de niet erkenden, dan zal hun aantallen in de loop der jaren meer dan 10 tallen duizend zijn (> honderden duizend) .
Door de verinlandsing( terug naar de kampung) zien ze niet meer uit als een Indo/Indisch man.
Dezelfde proces gebeurde ook bij de Tjina Peranakan, zoals de Chinezen uit Tanggerang ( Tjina Benteng) of die van Kalimantan.
Maar dan kwamen Inlanders die heidenen of mohamedanen waren van de koude pasar (“kermis”).
Ook als ze al generaties lang “verbonden”waren met de Nederlanders/Goevernement .
Op straffe dat ze door hun landgenoten als “collaborateur” werden gezien .
Terwijl ze voor 1892 Nederlanders waren.En dan plotseling werden ze Inlanders.
Terwijl andere Indonesiers (een totok , Niet Nederlanders) die voor 1967 ( sommigen komen ook na 1967) en Nederlanders worden , dus naturaliseren OOK als Indische Nederllanders worden gezien.
HOE TOH , roewet en bikin poesing dese.
Wie kan hiero iets meer vertellen ?
Adoeh kassian toh ?
Poesing? Nog maar even die oude regeltjes boven halen….
“Een huwelijk tussen Europeanen en Indo-Europeanen, tussen Europeanen en inlanders of tussen Indo-Europeanen en inlanders was niet wettelijk verboden maar werd wel ontmoedigd door allerlei bepalingen. Zo hadden sommige werkgevers voor de Nederlandse man tot 1920 een trouwverbod gedurende de eerste zes jaren van zijn arbeidscontract (hij mocht ook niet met een Nederlandse vrouw trouwen) en waren er financiële drempels en administratieve verplichtingen (zoals het aanvragen van toestemming om te mogen trouwen).
In de praktijk leefde echter meer dan de helft van de Europese mannen ongehuwd samen met hun nyai. Een nyai betekende zoiets als concubine (heeft meerdere betekenissen), dat waren inlandse/inheemse vrouwen. De Indo-Europeanen zijn dus ontstaan uit de concubinaat(nyai) maar ook uit gemengde huwelijken van Europeanen/Nederlanders met inlandse/inheemse vrouwen.
In juridische zin kende de Nederlandse wetgeving echter slechts twee categorieën bevolkingsgroepen: inlands en Europees. Mensen van gemengde afkomst werden in één van beide categorieën ingedeeld. Bepalend hierbij was de wettelijke erkenning door de Europese ouder: kreeg men die, dan werd men juridisch ingedeeld bij de Europeanen, dat bekend werd als Indo-Europeaan, kreeg men die erkenning niet, dan bleef men inlands dus Indonesisch. In de praktijk betekende het laatste vaak dat het kind met zijn moeder ‘in de kampong verdween’, een uitdrukking die zelfs in officiële stukken werd gebruikt. Erkenning of wettiging van een kind, door een Europeaan buiten huwelijk verwekt bij een niet-Europese vrouw, kwam voor een kind dus neer op een overgang van de ene naar de andere bevolkingsklasse.
De Indo-Europeanen waren dus juridisch Europeaan en Nederlanders.[3] In het algemeen waren de Indo-Europeanen Nederlandse staatsburgers.
Maatschappelijk gezien vormden de Indo-Europeanen een tussenlaag (onderste laag van de Europese groep) tussen de autochtone bevolking (de inlanders/inheemse) en de sociale top van Europeanen. Een klein deel van de Indo-Europeanen zaten niet in die tussenlaag maar in de sociale top van de Europeanen/Nederlanders. Dat waren meestal de oude of de gegoede Indo-Europese families.
Rond 1920 werd nog een derde juridische categorie in het leven geroepen: ‘Vreemde Oosterlingen’. Hierin werden immigranten uit andere Aziatische landen ingedeeld, met name Chinezen, Arabieren en Indiërs (uit Brits-Indië). Voor hen golden andere wetten en voorschriften dan voor de Inlanders en de Europeanen.
Japanners namen een uitzonderlijke positie in, zij werden beschouwd als Europeanen omdat het Japanse rechtstelsel toentertijd gebaseerd was op Europees recht.
Het lijkt mij een te hoge inschatting dat meer dan de helft van de Europese mannen ongehuwd met een nyai (cq inlandse) samenwoonde op een zeker moment na 1800. Of misschien wel op een zeker moment in een bepaald jaar, maar daarna veelal niet.
Ook is het begrip nyai niet juist. Van oudsher kleeft daar aan dat zij een wegwerpvrouw was. Zeker gebeurde dat vaak. Maar ook niet..Ik kan niet die aantallen inschatten.
(Toontje Poland huwde zijn Indonesische vrouw uiteindelijk)
Daarintegen huwde de vader van Karel van der Heijden niet de moeder van Karel, mogelijk dat hij niet eens samenleefde met haar, maar haar ‘bezocht’ .
http://nl.wikipedia.org/wiki/Karel_van_der_Heijden
Hoe meer indo’s er kwamen hoe meer indovrouwen ook ongehuwd samenwoonden met een Europese man (wel of niet indo) Roel de Neve schrijft in het boek Asal Oesoel dat na 1850 de helft van de Europese kinderen buitenechtelijk geboren waren.
http://www.bol.com/nl/p/asal-oesoel-deel-nederlandsch-indie/1001004009666557/
Indo’s die niet erkend waren, waren geen Europeaan en ook geen Nederlander. Jurisch waren ze inlander en ik schat dat enige tienduizenden indo’s die net zo Indische Nederlander waren daarom niet weg konden gaan naar Nederland.
Daarnaast moeten er nog veel meer Indonesiërs geweest zijn met een Europese voorvader, maar die en hun nazaten waren al voor 1950 opgegaan in de Indonesische bevolking.
ps omong roddel-roddel
ik heb aanwijzingen (kasiang, te weinig bewijs) dat de stiefvader van Karel van der Heijden een broer Nicolaas van der Heijden had, en die is een voorvader van die bekende familie Wilders uit Venlo.
In het katholiek doopregister van Semarang staat dit:
nata= geboren
baptisata= gedoopt
filia naturalis= natuurlijke dochter, dus geen echtelijk kind
ex matre infideli libera nominie Maria= de moeder is de vrije inlandse vrouw Maria
susc=getuigen
@boeroeng. Wilders is een mooi voorbeeld van het algemeen verbreide misverstand dat een tropenafkomst van 1 van je voorouders uit ned.Indië, je bombardeert tot indo uit de categorie ‘Indische nederlanders’. Ook achterneef Eric Hennekam wist het verschil niet tussen totok en indo.
“Geert Wilders blijkt familie te zijn. Ook hij stamt af van dezelfde kleine familie Meijer als ik (mijn moeder heette Meijer), een familienaam die in Indië zéér veel voorkwam. Wilders’ grootmoeder heette Johanna Magdalena Meijer en is in 1902 in Batavia geboren. Wilders stamt van moederszijde af van de familie Meijer, waarvan de eerste ca. 1806 in Indië aankwam. Die eerste Meijer was de uit Haarlem afkomstige chirurgijn Johannes Bernardus Meijer (1783-1820). Deze Meijer stamde weer af van de uit Hursten (Hörste, bij Paderborn) afkomstige Frans Plogmeyer.
Andere Indische families waarvan Wilders afstamt zijn o.a.: Goldman (adellijk), Canter Visscher, van Baar de Jong, Coert. Wilders stamt dus ook af van Jhr. Johan Christiaan Goldman (1765-1840), zijn overgrootvaders grootvaders, die het schopte van simpele VOC-soldaat tot president van de Raad van Financiën (1816) en uiteindelijk (1829) lid van de Raad van Indië. Hij werd hiervoor in de adelstand verheven. Over een carrièrepad gesproken.
Op foto’s van Geert’s overgrootouders en hun diverse kinderen (echtpaar L.F. Meijer-Canter Visscher), is voor de kenner direct het indische karakter duidelijk. Hieruit volgt de opmerkelijke constatering die niet direct uit zijn uiterlijk zou blijken: Geert Wilders is een Indo!
Hoewel? * Levinus Francois Meijer, geboren op 10-08-1864 in Batavia NI. Levinus is overleden op 03-04-1942 in Soekaboemi NI, 77 jaar oud.
Hij trouwde, 30 jaar oud, op 11-08-1894 in Serang NI met de 30-jarige
* Johanna Maria Canter Visscher, geboren op 09-07-1864 in Serang NI. Johanna is overleden op 29-07-1953 in Leeuwarden, 89 jaar oud.
Het tijdelijk trouwverbod had een financiële achtergrond: bij Europees verlof, om de zes jaar, moest ook voor je vrouw worden betaald, en als je dood ging moest je vrouw weduwenpensioen ontvangen! Daar had je met je arbeidscontract ook mee ingestemd. Maar ook in Nederland: Als reserveofficier moest ik voor trouwen toestemming vragen. Met een geclassificeerde functie moest je aanstaande vrouw ook worden gescreend. (maar als ik ongehuwd zou hebben samengewoond zouden er waarschijnlijk geen problemen zijn geweest, dat was immers niet bekend).
citaat: “In juridische zin kende de Nederlandse wetgeving echter slechts twee categorieën bevolkingsgroepen: inlands en Europees.” Was het maar zo eenvoudig. Art. 163 I.S.: “De inwoners van Nederlandsch-Indië werden staatsrechtelijk op drie verschillende manieren ingedeeld: 1. Ingezetenen en niet-ingezetenen; 2. Nederlanders en andere Nederlandse onderdanen tegeover vreemdelingen; 3. in groepen voorzover onderworpen aan wettelijke regelingen voor Europeanen, aan die voor Inlanders, en aan die voor Vreemde Oosterlingen.” (1925) In de praktijk was het nog ingewikkelder, het was een janboel. Dikke boterham voor advocaten.
Kassian, het was inderdaad een janboel. Ik weet het niet zeker, maar tot vermoedelijk het regeringsreglement 1854 waren er officieel geen rasverschillen. Waarschijnlijk wel godsdienstige verschiilen, maar die werden op veel manieren uitgelegd, ook plaatselijk bepaald. Sinds de Indische Staatsregeling 1925 was er art. 163. Dat zag er keurig uit, maar was onwerkbaar. Geen godsdienstkenmerken. De bedoeling was prachtig, elke bevolkingsgroep kreeg de rechtsbedeling waar ze aanspraak op maakten, alleen werkte het niet. Wel voor de advocaten!
Jan A. Somers, op 6 juli 2012 om 12:05 zei:
Dikke boterham voor advocaten.
—————————————————————————————
Ister hiero een pokrol bamboe ?
Want Surinamers werden daaro wel erkend als Nederlanders en de Inlanders van Nederlands Oost Indie niet.
citaat: “Want Surinamers werden daaro wel erkend als Nederlanders en de Inlanders van Nederlands Oost Indie niet.” Dat klopt, net als de Curaçaoënaars, en past precies in de gehanteerde indeling. Die Surinamers kwamen uit een ander gebiedsdeel van het koninkrijk. Die konden in Indië dus niet onder de ‘inlanders’ van art. 163 I.S. vallen omdat zij andere rechtsbehoeften hadden. De indeling was in beginsel gebaseerd op rechtsbehoeften, niet op rasverschillen. Zij werden dan ook niet erkend als Europeaan, maar waren onderworpen aan de wettelijke regelingen voor Europeanen. Net als de Japanners, Siamezen, Filippino’s,Turken en Egyptenaren. Ik was nog iets vergeten: gelijkgestelden. Dat maakte de janboel alleen nog maar groter.
Na alle smeekbeden van een deel van de Indische gemeenschap over het openen van doofpotten en zo, leek het Herman Keppy goed om de discussie in de Java Post te openen met zijn verhaal over Karel Poetiray, waarin racistische anekdotes over Chinezen, een (officieel onbekend) bloedbad in Pamekasan en nog veel meer.
Ligt ook wel in de lijn van de hier veelbesproken eis van Kirsten Vos, lijkt me.
En wat gebeurt? Helemaal niets! Vrijwel niemand reageert! Volgens mij zijn we nog helemaal niet toe aan die discussie, en durven we niet.
Of is het omdat dit verhaal niet gaat over de Indo-gemeenschap? En willen we als Indo´s alleen maar praten over Indo´s? Als dit laatste het geval is, dan lijkt het me een slecht idee om het Indisch Platform mee te laten denken.
Hoe groot is dat deel van de Indische gemeenschap dat heeft deelgenomen aan de smeekbeden en de reacties hierboven? Wat doen we met de vraag van Surya Atmadja in Javapost: De vraag is of het uitzonderingen waren of schering en inslag. Wat doen we met de opmerking van Buitenzorg: Volgens mij zijn we nog helemaal niet toe aan die discussie, en durven we niet. Mag ik er ook een vraag over stellen: Interesseert dit die Indische gemeenschap eigenlijk wel? Interesseert dit de Nederlandse gemeenschap eigenlijk wel? We hadden een excessennota, wie van de Indische gemeenschap heeft die gelezen? Sorry voor mijn tamelijk negatief getinte reactie.
Misschien kan de doofpot(amnestie)regeling van ’49 alléén doorbroken worden door een vergelijkbare actie toen op 15 augustus 1991. Tijdens de herdenking vh einde van WO2 bij het Indisch Monument, trad een Indische man nader tot min-pres. Lubbers en wreef een stuk ei stuk op diens schouder. De 1-mans protestactie was bedoeld om de staat erop te wijzen dat tersluikse en gedeeltelijke aanpassing van de wetgeving voor oorlogsuitkeringen niet genoeg was om het indisch ongenoegen weg te nemen. Lubbers leek de onderliggende boodschap te begrijpen en installeerde het Indisch Platform. Ralph Boekholt stelde daarin het punt van de ontbrekende indische geschiedschrijving aan de orde, waarna fondsen ter beschikking werden gesteld ve 3-delige indische geschiedschrijving, ( bron: Uit Indië geboren, 4 eeuwen familiegeschiedenis 1997)
Maar zouden de fondsen inmiddels opgedroogd zijn?
http://www.indischplatform.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=100:i-nederlandse-staatburgers-in-nederlands-indie-1940-1949&catid=51:bho-2002&Itemid=64
In totaal overleefden ca. 45.000 Nederlandse staatsburgers de Japanse bezetting niet.
Van de 360.000 Nederlandse staatsburgers in 1941 waren er in 1945 nog 315.000 in leven. (Door de scheiding van mannen en vrouwen in kampen kwamen geboortes in de periode 1943- 1945 nauwelijks voor.)
Dr.L de Jong ging uit van 280.000 Indische Nederlanders ca 1942
Plus schattingen van ongeveer 80.000 niet-Indische Nederlanders en andere Europeanen. Dan kom je in de buurt van 360.000. maar tienduizenden hadden niet de Nederlandse nationaliteit, ook al hoorden ze min of meer bij de Nederlandse gemeenschap.
Juridisch genomen kun je het begrip staatsburger beter niet gebruiken.
De meeste schattingen komen tot 25.000 Europeanen die de oorlog niet overleefden. En 3.500 werden gedood in de bersiap
De cijfers van het Indisch platform 45.000 resp 6.500 zijn bijna 2x zo hoog
Deze publicatie van het Indisch Platform wijkt af van wat men gemiddeld inschat. Het zal wel zijn dat de vz van het IP de historicus Herman Bussemaker dit een verantwoorde publicatie vind ?
Het onderzoeksverslag ‘demografie van de Indische Nederlanders ‘
stelt dit:
De basis van dit getal is de burgerlijke stand en het bevolkingsregister.
Klik om toegang te krijgen tot bt-51-01-beets.pdf
Het begrip staatsburger zegt niets. Waarom niet de oorspronkelijke indeling conform art. 163 I.S. gevolgd? De inwoners van Nederlandsch-Indië werden staatsrechtelijk op drie verschillende manieren ingedeeld: 1. Ingezetenen en niet-ingezetenen; 2. Nederlanders en andere Nederlandse onderdanen tegeover vreemdelingen; 3. in groepen voorzover onderworpen aan wettelijke regelingen voor Europeanen, aan die voor Inlanders, en aan die voor Vreemde Oosterlingen. Feitelijk gaat het om Indonesiërs, Nederlanders, Chinezen, Japanners, en een restgroep. Dezen zijn uit de genoemde groepen af te splitsen.
Een engelstalig verslag over de indonesische revolutie kan misschien beter bevestigen dat men de documentatie voor de geschiedschrijving over het verloop van de strijd destijds niet nauwkeurig heeft bijgehouden of kon/wilde bijhouden…….?
” Although there is no accurate account of how many Indonesians died, they died in far greater numbers than their enemies, and many died at the hands of other Indonesians. Estimates of Indonesian deaths in fighting range from 45,000 to 100,000 and civilian casualties exceeded 25,000 and may have been as high as 100,000. A total of 1,200 British soldiers were killed or went missing in Java and Sumatra in 1945 and 1946, most of them Indian soldiers. More than 5,000 Dutch soldiers lost their lives in Indonesia between 1945 and 1949. Many more Japanese died; in Bandung alone, 1,057 died, only half of whom died in actual combat, the rest killed in rampages by Indonesians. Tens of thousands of Chinese and Eurasians were killed or left homeless, despite the fact that many Chinese supported the revolution. Seven million people were displaced on Java and Sumatra.
Zie : http://en.wikipedia.org/wiki/Indonesian_National_Revolution
Lit: Kronik Revolusi Indonesia [Jakarta: Kepustakaan Populer Gramedia, vol. I (1945); vol. II (1946) 1999; vol. III (1947); vol. IV (1948) 2003]
Documentary film Tabee Toean, 1995. Director: Tom Verheul. Combination of footage and stories of Dutch war veterans.
En dit verslag?
During the revolution 1945-49 about 700 Dutch and British soldiers were killed, and in Bandung alone 1,057 Japanese were killed. Between 40,000 and 100,000 fighting Indonesians were killed plus 25,000-100,000 civilians. The Dutch in Sulawesi executed about 6,000 insurgents in late 1946 and early 1947. About seven million people on Java and Sumatra were displaced, and tens of thousands of Chinese and Eurasians were killed or made homeless. (Indonesia and the Dutch 1800-1950.by Sanderson Beck http://san.beck.org/20-11-Indonesia1800-1950.html#a8
Wanneer men alle bestaande boeken en artikelen over ’45-49 op een rij zet, heb je een heeeeeelllleee lange rij boeken. Het nieuwe onderzoek zal die rij iets langer maken. Wanneer men vervolgens uit al die boeken citaten haalt en die op een site zet, krijg je een citaten-site waar niemand een donder aan heeft. Behalve de liefhebbers van citaten dan.
DARUL ISLAM beweging in West Java .
Ik kan alleen cijfers van omstreeks 1952 achterhalen.
Cijfers van 1945-1949 is moeilijk(er) te achterhalen.
Tot eind 1949 was Nederland trouwens nog de “baas” .
De gegevens kan men beter in Nederland zoeken.
Tot eind Sept 1952 in Kabupaten Bandung 124 regeringsgetrouwen gedood , 4 ambtenaren , en 25 gekidnapt.
Bron Pemerintah Kab. Bandung .
2205 overvallen, schade Rp 1,5 juta rupiah ( in gulden ongeveer 3X ?)
In 1951 88 slachtoffers , schade Rp 3,4 miljoen door 3376 overvallen.
Bron PR Bandung 26 sept 1952.
* 5000 huizen in brand gestoken in heel West Java
Overvallen 12.000 .
Totale doden 850
Totale schade Rp 12 miljoen ( PR 1 okt 1952)
Vluchtelingenstroom ( dat was erger gevonden ) 20% van West Java bewoners waren gevlucht(ngungsi).
Vluchtelingenstroom in 1950 -1951 2,1 miljoen en 2,8 miljoen .
Eerste 4 maanden 1952 700.000 vluchteling.
Over die periode werd alleen gesproken van gerombolan( bewapende vaak “onbekende” troepen).
Werd niet expliciet als de T.I.I genoemd .
Een geliefde doel was de rijke plantages.
Dat ze mede moslim ook beroven kan men zien n.a.v deze verhaal:
25 december(1952?) werden biddende dorpelingen tijdens hun sholat Magrib in kampung T , Garut bezocht door 200 bewapende mensen(gerombolan) , er werd Rp 18.000 gecollecteerd , anders worden ze uit hun dorpen verjaagd.
Sekarmadji Maridjan Kartosoewirjo ( oud medestrijder van Soekarno ) ging pas breken met Soekarno NA de Renville overeenkomst .
Zoals ook de Komunisten hadden gedaan , Mr Amir Sjarifoedin en zijn groep hardliners.(Merdeka atau Mati).
Omstreeks 1955 (ik zat nog op lagere school) moeten we in een bewapende trein (kleine kanon?) met begeleidende soldaten de reis van af Bandung naar Tasikmalaya nemen, om oma te kunnen bezoeken .
SMK werd pas in 1962 opgepakt en kreeg de doodstraf.
Jumlah Korban Tionghoa Dimasa Revolusi Fisik 1945-1949
Didi.K (Minoritas perantara etc blz 41)
Surabaya 1000 doden, 5000 gewonden
Tanggerang 653 doden, 403 vermist
Bagan siapi api 239 doden 52 vermist
Palembang 256 doden , 594 vermist
Agresi militer I 1000 doden, 10.000 vermist
Agresi Militer II 359 doden, 4557 vermist
Wat ik me verbaast dat er (nog) geen cijfers beschikbaar waren van Jakarta ,Bandung, Semarang , en Pontianak-Samarinda,Medan , plaatsen waar veel Chinezen wonen .
Mss omdat toen op die plaatsen betrekkelijk veilig is , er is een beetje gezag.
Bij de Indonesiers heb je een groot probleem omdat de gegevens van de BS nog niet overal aanwezig is.
Zie de geschiedenis van de Catatan Sipil ( Burg.Stand) van Indonesia.
Door de volksverhuizingen ( mengungsi) en het ontbreken van de BS maakt registratie waarschijnlijk moeilijk(er).
Surya, de strijdbare jonge nationalisten werden toch pemuda genoemd door Indonesiërs zelf ? Dat is wat ik dacht .
Dat in Nederlandse kringen het begrip pemoeda nauw verbonden is met geweld, intimidatie en extremistisch geweld, daar kun je tegen ageren. Dat het iets generaliserend en stigmatiserend in zich heeft.
Maar de naamgeving is een feit, toh ?
Voor mij zijn de pemuda’s inderdaad de strijdbare jonge nationalisten, (overigens zo strijdbaar dat zij door opeenvolgende Indonesische regeringen niet altijd in de hand konden worden gehouden) die naderhand verschillende strijdgroepen vormden. Maar in hun kielzog gingen velen mee met andere bedoelingen. Hierdoor is de pemuda zo verbonden geraakt met roof, moord en geweld. Maar vergeet niet, in die tijd waren er duizenden jongeren die werkloos waren, arm, hongerend, brodeloos, vooral in de steden. Zij vormden bendes die zich een semi-militaire status aanmaten, maar zich in leven moesten houden met roof. Het zijn vooral deze rovende en moordende bendes die voor ons, burgers, het standaardbeeld vormden van de bersiap.
Echt verhelderend hoor meneer Somers, zoals zaken uiteen kunt zetten. Dank u! Eigenlijk ook aan degenen, die u tot reageren bewegen.
e.m.
@ Pak Pierre .
Klopt, bijna 80% van de Indonesiers zijn bezig met overleven, of ze de volgende maand/week of dag hun bordje rijst met lauk pauk of ikan asin en sambel terasi nog kan krijgen.Of hun kinderen fatsoenlijke scholing kunnen volgen.
Van de 20 % , inclusief de middeclass hebben andere prioriteiten .
Het klinkt cynisch maar vraag me af of ze dezelfde belangstelling of belangen hebben zoals de bijna 1000.000 of meer ex Indiegangers.
Redenen zoals het gebeurde tig jaren geleden en ze kunnen ook niet weten wie de rampokkers/ploppers zijn.
Mss zijn er jonge historici die in naam van de wetenschap mee willen werken, en de kleine kinderen zijn van de 1ste generatie indonesiers die bewust 1945-1949 hebben meegemaakt een beetje interesse hebben.
Mijn interesse ligt alleen of mijn vader (leraar/ambtenaar ) of ooms (ex officieren/ambtenaren) .” voor eens en altijd ” niet gekoppeld worden aan die term pemuda /ploppers .
Persoonlijk denk ik dat ze en hun lichting niet tot de ploppers behoren.
Pak Surya,
Bedankt voor uw ondersteuning van mijn vermoeden dat “de” Indonesiër niet staat te wachten op het (voorgestelde) “grondige onderzoek”. Dat “Indië” en alles wat daarmee samenhangt de doorsnee Nederlander koud laat weten wij al lang.
Welnu, als een ondernemer in zijn enthousiasme besluit een product op de markt te brengen waar geen behoefte aan bestaat, dan verliest hij zijn geld, gaat failliet en kan richting bijstand.
Voor mensen die uit de staatsruif plegen te eten gaat deze wetmatigheid kennelijk niet op. Zij kunnen zonder blikken of blozen miljoenen aan de belastingbetaler vragen om te spenderen aan het vervaardigen van een product waarnaar geen vraag is en waarvan het nut voor de toekomst (in het onderhavige geval de lering die men uit nieuwe onderzoeksresultaten zou kunnen trekken) uiterst twijfelachtig is.
In de komende 100 jaar zie ik Nederland nl. geen nieuwe koloniale oorlog beginnen. Sterker nog, als het met de bezuinigingen op Defensie zo doorgaat zie ik Nederland aan geen enkel oorlogje deelnemen; als anderen een oorlogje tegen ons beginnen zullen we ons gewoon weer laten overrompelen, net als toen in 1940 – 1942.
We weten allen best wat daarginds in 1945 – 1949 is gebeurd en waarom. Er zijn in de afgelopen 70 jaar boeken en artikelen over vol geschreven. Heel veel bloed is toen door de kali’s Toentang en Progo gevloeid, zoals de Kedirise vorst Djojobojo het ooit moet hebben voorzegd.
Het gruwelijk detail tot op de laatste dode, verminkte, gemartelde, gewonde, gerampokte, uitgehongerde, getraumatiseerde, ontheemde, zullen wij nooit te weten komen. Wat maakt dat detail uit voor de geschiedschrijving en – met name – voor de lering, die wij allen uit de geschiedenis moeten trekken?
Of de resultaten van onderhavig voorgesteld onderzoek uw vader (leraar/ambtenaar ) en ooms (ex officieren/ambtenaren) voor eens en voor altijd zullen verlossen van “die term pemuda /ploppers” betwijfel ik eveneens. Ik wens u toe dat u voortleeft in de zekerheid dat zij het NIET waren en dat zij een eerbare vrijheidsstrijd hebben gevoerd.
De vergelijking gaat mank, maar ik wil in dit verband niet nalaten op te merken dat ook de honderdduizenden “Indiëgangers” die geen dienst weigerden na thuiskomst door eigen volk het stempel “oorlogsmisdadiger” opgedrukt kregen. Zonder aanzien des persoons.
Pak Pierre
Pierre de la Croix, op 3 juli 2012 om 02:01 zei:
Pak Surya,
Of de resultaten van onderhavig voorgesteld onderzoek uw vader (leraar/ambtenaar ) en ooms (ex officieren/ambtenaren) voor eens en voor altijd zullen verlossen van “die term pemuda /ploppers” betwijfel ik eveneens.
======================================================
Pak.P
Dat weet ik donders goed dat mijn persoonlijke verhaal ( 1 van de ………niet vertelde verhalen ) geen invloed heeft bij de grote massa .
Who cares ?
Ik mag “blij” zijn dat onze (voor)ouders niet als “collaborateurs” werden gecapt door de jongere generatie Indonesiers.Omdat velen hun eigen geschiedenis ook niet weten laat staan de verhoudingen in de tempo doeloe tijd.
Ze werken immers met de Orang Belanda, als ambtenaren- BB-ers /leraren , hadden Nederlandse opleiding en vorming etc .
Dus kan ik met gerust zeggen dat ze geen ploppers of rampokkers waren , wel kunnen ze tot de pelopors / pemuda’s gezien worden( Perintis).
Het is geen publiek geheim dat de ouders van de 1ste generatie ambtenaren en officieren binding hadden of in dienst waren bij de Nederlanders en of Japanners.
Zie de tientallen namen van officieren met KMA Breda-
KMA Bandung en officieren die een PETA achtergrond hebben. Bijna allemaal zijn opgestaan en op hun manier gevochten tegen de Nederlanders en Japanners.
Mijn omong kosong bijdrage is alleen om te laten zijn dat er altijd verschillende kanten zijn , en om een eerlijk onderzoek te starten moet men eerst weten wat het doel is .
En het duidelijk maken aan het publiek ,anders schept het bepaalde verwachtingen en levert meer vragen dan antwoorden en verwarring.
Dat er “foute” Indonesiers/Nederlanders toen rondlopen is gewoon een feit. Daar hoeven we niet schijnheilig te doen.
Geschokt te zijn , dat doen we niet etc .
Probeer alleen niet te generaliseren en of proberen je eigen straatje schoon te vegen.
Voordat het onderzoekt begin is al veel discussies , zijn al vingers opgestoken.
@ Pak Surya, u schrijft:
1) “Mijn omong kosong bijdrage is alleen om te laten zijn dat er altijd verschillende kanten zijn , en om een eerlijk onderzoek te starten moet men eerst weten wat het doel is” -> Ik ben het daarmee eens, maar naast “doel” dient ook “behoefte” en dus “nut” zorgvuldig te worden vastgesteld, zeker wanneer een beroep wordt gedaan op schaars overheidsgeld = geld van de belastingbetaler. Ik heb in mijn eveneens omong kosong bijdrage geprobeerd duidelijk te maken dat zowel “doel” als “nut” een onderzoek als voorgesteld niet rechtvaardigen.
2) “Probeer alleen niet te generaliseren en of proberen je eigen straatje schoon te vegen. Voordat het onderzoekt begin is al veel discussies , zijn al vingers opgestoken” -> Ik ben t.a.v. dit onderwerp niet bevooroordeeld en heb geen eigen straatjes om schoon te vegen.
Soedah …… ik ben uitgezeurd over het onderwerp. Op naar bantal en balé-balé.
Pak Pierre
Daarom zal hij ook uitleg kunnen geven.
Een goed bedoelende lezer / blogger kan het permiteren om met een bepaalde stelling te komen , maar een bekende meneer kan niet zo maar iets schrijven..
Trouwens waar kom die aantallen vandaan , was het Nederlands of Indonesische cijfers ?.
De cijfers van de Indonesische kant is voor mijzelf niet echt accuraat en betrouwbaar , hecht meer waarde aan de cijfers van de Nederlanders, ze zijn goede boekhouders en ze schrijven bijna alles..
Men kan zelfs uit diverse bronnen (ook Westers) natrekken hoelang die communistische opstand duurde .
En de Darul Islam conflict duurde zelfs tot en met omstreeks 1960 ( de juiste beeindiging kan men zelf na lezen in diverse bronnen).
Dus om de grootste deel van 150.000 ? in de schoenen van de Indonesiers te schuiven is mijn inziens niet juist en slordig.
Precies … waar komen die aantallen vandaan… ik wil dat ook weten en dan onderbouwd.
Dat moet eens serieus bekeken worden met zo’n onderzoek.
Als Indonesische historici hierop duiken en Jakarta archieven openzet dan komen we verder .
Bronvermelding is onder de aantallen op de muur BB.aangegeven.bijv.
The Indonesiën Nationaal Revolution 1945-1950 en st.Nationaal Monument 1945-1962 Roermond en Oorlogs documentatie.
Ik zou zeggen even een mailtje naar IHC of Museum BB.
Ed Vos, op 1 juli 2012 om 12:52 zei:
Surya Atmadja, wanneer ik uw verweer op dit blog lees stel ik al vast dat Indonesie helemaal geen belang heeft bij dit onderzoek omdat daarnaast teveel aan het licht zal komen tegen de Indonesische regering.
—————————————————————————–
Verweer, verweer ? Op wat ?
Ik geef alleen mijn persoonlijke mening , meedenken en mee praten , ken wel, toch?
Of de R.I regering van toen boter bij hun kop had en dus (mede) verantwoordelijk gesteld kan worden is mijn pakie- an niet.
Voel me persoonlijk ook niet aangesproken of “medeschuldig” aan wat dan ook .
Ik erkend!! en heb begrip!! over de grieven van vele slachtoffers, in het bijzonder van de Indische gemeenschap.
Mijn sympathie gaat ook naar de Indische gemeenschap.
En toch blijf ik met de vraag waarom iemand , voordat een onderzoek gedaan wordt al bij voorbaat zegt of schreef:
” En het merendeel van de 150.000 gedode Indonesiërs viel nu juist niet door de politionele acties, maar door die twee burgeroorlogen, die met de grootste wreedheid en fanatisme zijn uitgevochten.”
Het lijkt of er bepaalde vinger naar een bepaalde groep aan het wijzen is .
Coba , zie ik het verkeerd ?Het staat toch zo geschreven ?
Dus zeg ik ook(vanaf het begin al) , laat het onderzoek door Amerikanen, Engelsen en Australiers doen.Die hebben geen belang om bepaalde zaken mooier of slechter te maken.
Uiteraard moeten ze het ook verantwoorden bij de Nederlanders, Indische Nederlanders en Indonesiers en andere wetenschappers.
Of is het te veel gevraagd.?
@ En toch blijf ik met de vraag waarom iemand , voordat een onderzoek gedaan wordt al bij voorbaat zegt of schreef:
” En het merendeel van de 150.000 gedode Indonesiërs viel nu juist niet door de politionele acties, maar door die twee burgeroorlogen, die met de grootste wreedheid en fanatisme zijn uitgevochten.”
Ook dat SA, waarom iemand zoiets schrijft. vroeg ik me af.
Overigens was het onderzoek bedoeld om na te gaan onder welke omstandigheden militairen hun zelfbeheersing verliezen – en dat
Niet om te oordelen of te veroordelen..
Genoemd stukje doelstelling “….na te gaan onder welke omstandigheden militairen hun zelfbeheersing verliezen …” maakt het initiatief juist zo verdacht.
Afgezien van het feit dat iedere (oud) frontsoldaat wel weet onder welke omstandigheden zij/hij door het lint kan gaan denk ik dat er over dit onderwerp genoeg serieuze studies op de plank liggen, overal ter wereld, ook bij de NATO-partners. Het op één na oudste handwerk is het militaire handwerk; door de eeuwen heen genoeg know-how opgebouwd dus.
Volgens de Java Post/Volkskrant zegt een van de initiatiefnemers, Ger Oostindië (in dit verband een naam, te mooi om waar te zijn), dat er “eens en voor altijd” duidelijkheid moet komen over wat er in de periode 1945 – 1949 in Indië is gebeurd. Voor slechts 3 tot 4 miljoen Euri weten we alles en hoeven 16 miljoen Nederlanders plus ….. ? miljoen Indonesiërs – ik weet het even niet meer, een paar honderdmiljoen? – voortaan niet meer iedere nacht wakker te liggen en vertwijfeld in hun kussens te bijten van de onzekerheid.
Ik voorspel dat het weinigen een snars kan schelen wat er daar en toen werkelijk is gebeurd. De meeste Indonesiërs hebben het te druk met overleven en de rijk geworden minderheid heeft het te druk met plezier maken en nog meer geld accumuleren. Wij Nederlanders tobben over onze hypotheekrenteaftrek en de vraag of we het volgende jaar nog “op” vacantie kunnen. Er zullen na het verschijnen van Hét Rapport wat rimpeltjes in de vijver komen, in de Nederlandse zeker meer dan in de Indonesische, en dan drinkt iedereen gauw weer een glas, doet een plas en alles blijft zoals het was.
Ik ben het dus met Lizzy van Leeuwen eens (NRC, zat/zon 23/24 juni, Opinie & Debat). Het onderzoeksvoorstel lijkt mij niet gedaan uit compassie met de slachtoffers van ’45 – ’49 (volgens Lizzy “op sterven na dood”, setengah mati dus, ze zou zich hier wat aardiger hebben kunnen uitdrukken), maar om eigen lijfsbehoud.
Ook al zouden Lizzy en ik in onze boze vermoedens geen gelijk hebben, dan nog ben ik van mening dat die miljoentjes van ONS (belasting)geld beter aan iets anders besteed zouden kunnen worden en niet aan een mooi rapport dat dadelijk plechtig aan een minister wordt gepresenteerd, wellicht aan de koningin of een kroonprins en dat vervolgens in de duisterste krochten van ’s lands archief belandt.
Met die miljoentjes kunnen wij beter anderen (mens én dier) helpen die het in het HIER en NU lastig hebben, slachtoffer zijn van willekeur, moeten vluchten voor geweld. Geef die miljoentjes aan de orang utans, zorg daarmee dat het bos niet onder hun achterwerken wordt weggekapt. Geef ze aan de gadjahs, de badaks, de lutungs en al die andere levende creaturen in de verdrukkig.
We zouden van die miljoentjes ook wat aan Coosje Ayal en haar nog levende medestrijders kunnen afstaan, voor een extraatje in hun oude dag en om de herinnering aan deze ware helden levendig te houden.
Tja … welke zure pikirans zou ik na het bovenstaande nog moeten wijden aan het dappere Indisch Platform, dat graag een graantje van het onderzoek zou willen meepikken?
Zo ik als Indo automatisch gerekend word tot DE Indische Gemeenschap die het IP zegt te vertegenwoordigen, dan moge het duidelijk zijn dat ik in deze niet wens te worden meegeteld onder de voorstanders van het plannetje.
Pak Pierre
Die politionele acties waren samen nog geen 5 weken.
In Nederland wordt die term zo vaak gebruikt, dat het ook als synoniem wordt gebruikt voor de de hele periode 15 august 1945-27 dec 1949.
Het kan dus nooit dat een meerderheid van de omgekomen Indonesiërs in die 5 weken was.
Maar dan nog bij die schattingen van 100- 150 duizend denkt men allereerst aan: schuld van Nederland.
Dat is een vingerwijzen die we heel normaal vinden. Ik doe het ook.
Maar is dat ook zo ?
Is het allemaal wel goed onderzocht ?
Waarom de heer Bussemaker dat zei, zou ik ook wel willen weten.
HIj is echter wel iemand die al tientallen jaren met dit onderwerp bezig is en er veel over schreef.
In ieder geval is zijn visie de moeite waard om te vernemen.
Over de PKI Madiun slachtoffers.
In Ogenblikken van genezing van Peter Schumacher staat :
“Deze burgeroorlog heeft naar schatting tienduizenden mensenlevens gekost ”
Is het 10.000, 20.000 of meer ?
Het anoniem bekritiseren van een persoon in naam blijft mi altijd ergelijk, en zeker bij iemand die de moeite neemt om zijn nek uit te steken voor vele Indische Nederlanders, die wel al jaren klagen maar niets doen! Met vriendelijke groet, Therese Overbeek Bloem
Ik hoop dat Herman Bussemaker resultaten zal boeken. In elk geval ziet hij de dingen (kwesties) een stuk beter.
Cap.
Cap schreef:
Ik hoop dat Herman Bussemaker resultaten zal boeken. In elk geval ziet hij de dingen (kwesties) een stuk beter.
——————————————————————————–
Dat hoop ik ook .
Alleen heb ik nog vragen over zijn opmerking:
“En het merendeel van de 150.000 gedode Indonesiërs viel nu juist niet door de politionele acties, maar door die twee burgeroorlogen,
die met de grootste wreedheid en fanatisme zijn uitgevochten” .
Over welke burgeroorlogen heeft hij hier ?
Bij mij kom het over als of van die 150.000 slachtoffers ( of desnoods 75.000) veel (mereendel)op de rekening van de Indonesiers /pemuda’s geplaats zijn .
Ik weet dat voor veel ouderen pemuda bijna synoniem is als plopper, maar dan moeten we in 2012 ook zorgvuldiger met het aanduiden van groepen .
En hij vergeet (?)1 grote groep trouwe bevolkingsgroep , de Menadonezen , ze kwamen uit Minahasa , ooit genoemd als de 12de provincie van Nederland .
Even de Javaanse/Sundanese/Timorese etc Knil soldaten buiten beschouwing laten.
salam
Surya Atmadja, wanneer ik uw verweer op dit blog lees stel ik al vast dat Indonesie helemaal geen belang heeft bij dit onderzoek omdat daarnaast teveel aan het licht zal komen tegen de Indonesische regering. Wat de indische gemeenschap betreft, vind ik de opmerking van David een goede. De grieven en ergernissen zijn duidelijk, zaak is om de geschiedenis der indo-europeanen (inclusief de indische perkara) in de geschiendisboeken te krijgen anders dan in een voetnoot (of een vermelding terzijde).
Daarvoor hoef je m.i. niet wederom een onderzoek te verrichten of aan een onderzoek mee te doen..
Ik voel dan, even kort door de bocht, er veel voor om dit onderzoek te laten verrichten door Amerikanen en/of Australiers. Overigens was het doel van het onderzoek om er achter te komen onder welke omstandigheden militairen hun zelfbeheersing kunnen verliezen..
Het IP wil bij het onderzoek worden betrokken?! Zoals bij een operatie in een universitair ziekenhuis. Het medisch team staat klaar en daar komen een paar Indische jongens met een mandje met jamu’s en obats. De chirurg begint en dan wordt geroepen: loh, je moet niet zo snijden, je moet zo. En als open, dan met deze zalf insmeren, dat helpt…
Ja David
Stel dat ik een onderzoek laat uitvoeren en van te voren bepaal ik al wat de onderzoeksresultaten moeten zijn. Bagaimana ? 😉
W E L Z I J N – onderzoeksopdrachten ………………………!
Juiste Geschiedschrijving is belangrijk voor de Wetenschap/Historie !
Verdoezelen en of manipuleren van onze H I S T O R I E is afbraak.
Zo is dat, en nu bij deze, zeer maar ook zeer uitstekende verwoordingen van het Indisch Platform is Kraft duidelijk overtuigd en van mening, dat de objectiviteit van onze Geschiedenis wat meer, duidelijker en beter zal moeten worden uitgedragen.
Dat ons natuurlijk Nederlands-Indisch verschijnsel, zeker niet onbelangrijk is, is duidelijk. Nu dit cruciaal punt wederom naar voren komt op de Agenda is uiterst TROEF.
Onbegrip (begrip) van 51% onwetende Politici, beleidsmedewerkers en zogenaamde adviseurs, die zich totaal niet willen verdiepen in al hetgeen waardoor ONS – Nederland zo rijk geworden is en waardoor grote Groepen van mensen binnen onze “mooi en prachtige “samenleving, de, onze Historie totaal ontkend wordt c.q. onwetend de boel, de boel” , om het zo te willen houden. Er maar niets aan te doen.
Of geschiedschrijving door mensen, die er niets van weten en de boel bewust of onbewust verdraaien. Mooier maken dan het is en of bepaalde Bevolkingsgroepen/Gemeenschappen, doorgaans er de schuld van gaven en geven.
Vele Miljarden gaan naar Bedrijfsleven, Instellingen, Instituten, Kunst & Cultuur, uitstekend !
Door nagenoeg vele reeksen van grove fouten decennia verdwijnen ook vele Miljarden ergens anders in.
Dan zou je kunnen zeggen en schrijven, ook de stelling innemen van; waarom wordt aan deze Nederlands-Indische zaken/kwesties nog steeds te weinig aandacht wordt besteed.
Patriciërs! ( Wie, wat,welke, waarom, waarvoor, waardoor …, plegen er van oudsher ‘onbewust verraad’ )
Kraft beseft `t wel, maar zegt voorlopig, verstandig of niet, voorlopig nog niks.
Deze mensen zijn eerst Wereldburgers, Europeanen & Nederlanders, toenmalige Nederlands-Indiërs, kortom een enorme internationale verwevenheid, totaal de Nederlands-Indisch Gemeenschap = 16 miljoen, die achter ons moeten staan, omdat ze de W E L V A A R T ” voornamelijk “aan ons mede te danken hadden en hebben.
En omdat wij, een van hen zijn …, en andersom toch !
Incluis licht, getint & donker BLAUW BLOED !
Iedereen nobel, iedereen telt !
Moeten de mensen op alle fronten en overal in de Wereld erg dom gehouden worden of lijkt dat maar zó ?
Kraft zegt; wie de HISTORIE niet kent,of wilt kennen, staat volledig, naast de werkelijkheid of naast z`n schoenen, arrogant en dus niet nuchter in de Wereld.
Door de omgekeerde Wereld, alsmede de expressie van het oude systeem, verkeren we thans incluis boven vermelding in een Mondiale Crisis.
Conclusie:sterke betrokkenheid door I N D I S C H P L A T F O R M is desalniettemin zeer zeker door Ron, Antoine Kraft gewenst.
– O U D H E I D –
Meer diskussies over dit voorgestelde onderzoek:
http://indonesie.actieforum.com/t6757-onderzoek-naar-nederlands-geweld-in-indie
Bij de studie zal ook betrokken moeten worden de behandeling van de de kleine groep van 300.000 Indische Nederlanders in de voormalige kolonie door betrokken regeringen in de periode 1945-1949. Want deze groep ook Nederlanders die altijd voor Koningin en Vaderland hebben gestaan gevochten en ook gesneuveld, werd tenslotte in de koloniale oorlog naar de zijlijn gemanoevreerd. Zij werden letterlijk als Oosters georienteerden afgedankt en kregen de rekening van het onbenullige Nederlandse beleid gepresenteerd. Ze raakten tussen de Indonesische wal en het Nederlandse schip. En zo ontstaat vòòr de souvereiniteitsoverdracht mijn “ECHT Indische Kwestie.
In de onderzoeksopdracht dient het Nederlands beleid tav speciaal die kleine groep Nederlanders naar voren te komen waarvan de ten hemel schrijende gevolgen tot in de jaren 70 zijn terug te vinden.
Ik wil niet dat voor de zoveelste keer Indische Nederlanders tot onzichtbaarheid gedesintegreerd worden.
Dan kan ik me eindelijk verzoenen met mijn geschiedenis
Terugkijkend krijg je het idee, dat in de vijftiger jaren de nederlander in het algemeen bekrompen/ burgerlijk en zelfs wat achterlijk was . De 2 tot 300.000 buiten de eigen landsgrenzen wonende ‘landgenoten’, werden notabene als vreemdelingen/exoten gezien. Weggejaagd uit de kolonie moest er door de politiek nog gesoebat worden om hen een plekje in het vaderland te gunnen .Men dacht in die arme tijd door ons te ontvangen een offer te hebben gebracht, want wat moest je met al die ‘wilden uit het oerwoud’. Terlalu…
“Schuster toont dat de Nederlandse regering in de jaren vijftig actief probeerde een gunstig klimaat te scheppen voor de komst van de Indische Nederlanders. In een radiotoespraak in 1953, toen de woningnood nog erg groot was, riep premier Drees de Nederlandse bevolking op ermee in te stemmen dat deze mensen bij de verdeling van de schaarse woonruimte en banen voorrang zouden krijgen. Hij erkende dat deze voorrangsbehandeling weerstanden kon oproepen, maar hij deed een beroep op het breedgedragen idee van Nederland als een tolerante natie, die altijd een open oog had gehad voor de nood van anderen.
Vijf jaar later, toen Soekarno de laatste tienduizenden Nederlandse staatsburgers het land uitzette, sprak minister Klompé van maatschappelijk werk in dezelfde trant over de radio de samenleving toe. In het parlement verzette alleen de CPN zich tegen de voorrang aan de immigranten bij de woonruimteverdeling. De communisten plaatsten zich daarmee buiten de nationale consensus.
………
Schuster bevestigt het succesverhaal van de integratie van de Indische Nederlanders, maar hij laat zien dat de achterkant van het beleid van de opeenvolgende kabinetten-Drees veel minder fraai was.
Die kabinetten hebben steeds gepoogd de immigratie van Indische Nederlanders te voorkomen en te bemoeilijken dan wel te beperken. Deze mensen zouden zich niet aan de Nederlandse cultuur kunnen aanpassen. Ze zouden zich hier ‘doodongelukkig voelen’. Daarmee doelden de Nederlandse ambtenaren vooral op de Indo-Europeanen, die in Indië waren geboren en Nederland niet kenden.
Het beleid was er derhalve op gericht voor de overgrote meerderheid van deze groep (ongeveer 200 000 mensen) een oplossing in Indonesië te vinden. Dat gold vooral voor, zoals de katholieke minister Van Thiel van maatschappelijk werk hen betitelde, de ‘kleine Indo-Europeanen’, zij die behoorden tot de verpauperde klassen van de Indische Nederlanders. Vooral door hun woongedrag, dat volgens de Dienst maatschappelijke zorg van het departement van binnenlandse zaken ‘ruïneuze gevolgen’ zou hebben voor de woonruimte die ze betrokken, zouden zij zich hier niet kunnen aanpassen.
Tegenwoordig gelden de Indische Nederlanders als de voorbeeldigste naoorlogse immigranten, dat wil zeggen dat zij zich het beste aan de Nederlandse cultuur hebben aangepast. Achteraf is het dan ook onvoorstelbaar, constateert Schuster, dat de overheid destijds zo krachtig heeft gepoogd hen te weren omdat ze zich niet zouden kunnen aanpassen. Een vraag, van grote betekenis voor het huidige immigratiedebat, is of de integratie van de Indische Nederlanders net zo soepel was verlopen als de politiek hen destijds, zoals in Engeland gebeurde, openlijk tot ‘probleem’ had verklaard. Dat kan nu niet meer worden bewezen, maar we beschikken intussen over de ervaringen met de immigratie van Surinamers en Antillianen, die wel publiekelijk tot probleem werden verklaard.
http://www.trouw.nl/tr/nl/5009/Archief/archief/article/detail/2748513/1999/03/20/Drees-wilde-komst-Indische-Nederlanders-tegengaan.dhtml
Werden Mardijkers en later Indo-Europeanen niet buiten fort Batavia geplaatst en bewapend om als buffer te dienen tegen de Indonesiers?
Vanaf het begin van kolonisatie was het duidelijk dat Indo’s in een situatie als de bersiap zouden kunnen terecht komen, denk ik.
Vraag me dus af of het “onbenullig” beleid was, of dat een deel van het beleid, Indo’s misbruiken bij personeelstekort, afdanken na de opening van het Suez kanaal en bewapenen in geval van dreiging, gewoon strategie was.
De Mardijkers( Mahardhikanen) zijn ex “slaven” van Portugezen die door Nederland over/meegenomen werden uit de veroverde Malaca .
In het begin hadden ze geen spat Europese bloed( zoals de Zwarte Afrikanen -Belanda Hitam.
Wel iijn ze Christelijk met Portugese en Nederlandse namen.Wonen eerst in Kampung Tugu Noord Jakarta.
Ze maken fortuin ( de elite van Batavia) en trouwen met Indische (blankere) mensen.
Hun nakomelingen zijn de Indische Tugunezen ( Kroncong) .
De enige bevolkingsgroep die niet binnen Fort Batavia mogen wonen waren de “onbetrouwbare”Javanen .
VOC was bang dat ze later ontpoppen als 5de kolone van Sultan Agung van Mataram .
Kampung Tugu lag toch buiten fort Batavia net als Indo kampung Kemayoran?
“Mardyker people were living outside of the Castle of Batavia […]
VOC used them as a shield of Batavia if there was an attack from outside the fortress of Batavia (Heuken, 2003).
Zion Church was later called the Portuguese church outside the walls
Portugeesche Buitenkerk […]
Mardeikers asked for permission to live outside of Batavia. They are allowed to stay in Kampung Tugu or Tugu Village […]
This is very exciting because the Mardeiker can be used by the Company as a shield against attacks of Bantam.
Therefore, they are armed.”
Link: http://www.scribd.com/doc/76660610/01-lilie-ui-octo-2011-1
Als het gros van de gouverneur-generaals van Nederlands-Indie een militaire achtergrond had (weet ik niet) dan kan ik me niet voorstellen dat ze “onbenullig beleid” hebben gevoerd betreffende de Indo-Europese groep.
In Sumatra gebruikte ze het Christelijke geloof tactisch om Sumatranen aan Nederland te binden, Molukkers maakte ze gelijk aan de Europeanen om ze te laten vechten tegen andere inheemsen, en Indo-Europeanen moesten en zouden Europees blijven als ze dreigden te verindischen. Waarom?
Omdat ze gebruikt konden worden.
Dat is tactiek, geen “onbenullig beleid”
En het merendeel van de 150.000 gedode Indonesiërs viel nu juist niet door de politionele acties, maar door die twee burgeroorlogen, die met de grootste wreedheid en fanatisme zijn uitgevochten.
————————————————————————————–
Twee burgeroorlogen ?
De Madium affaire is van korte duur , een opstand van de hardliners(merdeka atau mati) tegen de gematigde Soekarno groep die wel met de Nederlanders willen of moeten onderhandelen ( zie de rol van Soetan Sjahrir) . En de steun van Soekarno-Hatta aan beleid van St.Sjahrir , dat weer tot irritaties leid van de minder gematigde nationalisten.
Dat was ook de reden waarom de Nationale Held Soetan Sjahrir in het verleden vaak werd genegeerd , ondanks zijn grote rol bij de vorming van Republik Indonesia.
De Darul Islam beweging van Sekarmadji Maridjan Kartosoewirjo is ontstaan doordat S.M.K ook een hardliner was en zijn Darul Islam idealen wilde verwezenlijken .
Zie het ontstaan van de Indonesische grondwet (U.U.D 1945) en de rol van Piagam Djakarta .
Tijdens de bersiap tijd ( hoe lang had het geduurd ?) was er niet zo veel burgersslachtoffers , eventuele doden(hoeveel ?) was alleen in het begin van de opstand, bij militairen( Divisi Siliwangi) en de T.I.I ( Tentara Islam Indonesia) .
Wel heb je veel volksverhuzingen , al dan niet gedwongen , dat heet “mengungsi”.