klik op het plaatje
Cijfers van de muur 45-49
3.500 Nederlanders dood in de bersiap
16.000 Nederlanders verdwenen tijdens bersiap
1000 omgekomen Japanse militairen tijdens de bersiap
660 Nederlandse militairen omgekomen tijdens de bersiap
6229 Nederlandse militairen omgekomen
2326/2341 Nederlandse militairen , killed in action
40.000-100.000 Indonesische strijders omgekomen
25.000-100.000 Indonesische burgers dood
Dit is een expositiewand te Bronbeek. ( foto van Bo Keller).
Men zette hier de meest realistische schattingen over omgekomenen in de periode 15 augustus 1945-1950 op een muur. Veel is nog onduidelijk, want veel is nooit goed onderzocht. Zijn die 16.000 vermisten nooit gevonden? Dan kun je 13.000 met grote waarschijnlijkheid als toen gedood beschouwen.
Maar is er voldoende onderzoek geweest?
1000 Japanse militairen ? Dat is een nieuw getal voor me.
Wat ik laatst hoorde is dat mogelijk een groot deel of een meerderheid van de Indonesiërs omkwamen in de clashes tussen nationalisten van Soekarno met de Darul Islam en de communisten. Is dat zo?
...................
Indisch4ever 
Het aantal 1000 bij de Japanners was ook een schatting , aantallen uit Semarang, Blitar(Peta opstand), Tanggerang en aangevuld met Bandung en Sumatra .
Wat wel duidelijk is , veel kabar angin.
Dus een gedegen wetenschappelijk verantwoorde onderzoek kan die kabar angins verdrijven.
Ook mij is het een raadsel waar die 16 duizend ‘verdwenen’ vandaan komen. Vermist en niet teruggekeerd stond doorgaans gelijk aan vermoord. Zo veel Europeanen zijn echter niet vermoord. Het hier genoemde aantal doden (3500) kan kloppen. De 16 duizend ‘vermisten’ moeten erbij zijn verzonnen. Of gaat het hier over de groep warga negara?
De “Warga Negara” groep zijn bij schatting 30.000-31.000 personen.
Dit volgens de Berita Negara ( een soort Indonesische Staatscourant ?)
Ergens gelezen.(o.a Wim Willems ?)
Van die (zeg maar )30.000 gingen bijna 80% alsnog naar Nederland.
Na de zwarte Sinterklaas.
De rest (6000)is door ouderdom of het niet hebben van familie/vrienden gebleven in Indonesia.
HALIN zal er veel meer weten .
salam
Kennelijk is er wel een registratie van vermisten geweest, maar door de chaos van die jaren zijn opgeloste zaken niet van de lijst gehaald.
Anderzijds is het mogelijk dat de dodenlijst moet worden aangevuld met onbekende doden en nooit teruggevonden vermisten.
Ook achteraf is er geen serieus onderzoek geweest.
Tijd omdat nu wel te doen.
Warga Negara zijn geen vermisten. Zij hebben zich in 50-51 aangemeld als kiezend voor de Indonesische nationaliteit.
En hun namen zijn doorgegeven aan de Nederlandse ambassade.
Zij die later als spijtoptant toch weer de Nederlandse nationaliteit kregen zijn ook geregistreerd. Maar die namen checken met de vermistenlijst kan alsnog worden gedaan.
Wat mij nog steeds niet duidelijk is, is dat er in alle chaos een instantie moet zijn geweest waar je vermisten kon opgeven. Ik ben juni 1946 naar Nederland vertrokken, in die tijd hadden politie en gemeente in Soerabaja wel wat anders te doen. Mijn grootmoeder is nooit als zodanig geregistreerd geweest. Maar we hebben haar nooit terug gezien.
Er is geen goede registratie geweest van vermisten. Als iemand zoek was, liep de familie naar lokale Britse of Nederlandse gezagsdragers om dit te melden. Soms leidde dit tot het sturen van een aantal militairen naar een bepaald adres, meestal echter gebeurde niets. Later werd soms aangetekend dat een vermiste weer was opgedoken, – als daarvan melding was gemaakt.
Een officiële opsporingseenheid was er niet, een centrale registratie evenmin. Pas veel later kon via Opsporingsdienst Oorlogsgraven (ODO) een beeld worden verkregen van het werkelijke aantal vermoorde personen. Het is onmogelijk om nu, anno 2012, daar alsnog sluitende cijfers over te krijgen.
Wat mijn opmerking over de warga negara betreft, Boeroeng, dit was meer ironisch bedoeld. Of zij zo goed geregistreerd zijn zoals jij zegt, – ik zou het niet weten. Ik heb een dergelijke registratie nooit onder ogen gehad. Mocht deze er zijn, dan lijkt het me wel eens tijd dat we daar zicht op krijgen, ja.
Wat ik laatst hoorde is dat mogelijk een groot deel of een meerderheid van de Indonesiërs omkwamen in de clashes tussen nationalisten van Soekarno met de Darul Islam en de communisten. Is dat zo?
==============================================
Indonesische of Nederlandse bronnen?
Over welke periode ?
a.Bedoel je de Madiun opstand?.
Daar kan men met een beetje moeite bij diverse bronnen cijfers / schattingen maken.
b.Darul Islam – West Java ?.
Voor zover ik kan herinneren waren het op gegeven moment strijders tegen de “slappe”regering van Djakarta ( Soekarno wilde wel onderhandelen met Nederlanders)) vervallen tot groepen bewapenden mensen die voor hun lijfsbehoud gewone dorpen/dorpelingen aanvallen.
Tot ongeveer in de burt van 1960(?) .
Dat heeft later niks meer te maken met de BerSIAP periode.
Voor zover ik weet uit het gebied van Tasikmalaya, Malangbong en omgeving kan men ook de echte en meelopers van de D.I vaak niet onderscheiden van de plaatselijke bevolking.
In vele familie heb je vaak groepen die de regering(Djakarta) , de D.I steunden of afzijdig zijn .
Men weet welke kant oom Piet of Jan gekozen hadden , en die 2 neven/famileleden van elkaar gaan gewoon met elkaar om .
De politieke ruzie was in het begin verschil van inzichten tussen de politieke leiders, en niet tussen bevolkingsgroepen .
.
Probleem is , wie is pro D.I en wie is Pro de regering.
De vijanden van de D.I en de komunisten waren toen al lang vertrokken naar Nederland .
De D.I waren zelfs dicht genaderd tot in de buurt van Bandung , Sukabumi, Bogor
No matter how this subject is being politicized in the news, I want to thank you for reminding us of the loss of lives during WWII in the Dutch East Indies…we tend to forget nowadays that each of those lives had its own story and how it impacted their families, friends and others. It is like tossing a stone in the water and watch the rings form around it and get larger touching many lives. Each of us Indo’s carry a piece of those rings in our hearts.
Zie ook dit topic:
Deze diskussie begon met een opiniestuk in de Volkskrant: